In love with my brother (voltooid)

Hoofdstuk 28

Mijn verhaal is 190K gelezen geweest! Bedankt voor alles! IK HOU VAN JULLIE! x

Laura's POV

"Ik wil me dus excuseren voor alles wat ik heb gedaan, ik weet niet wat me heeft bezielt," Zegt mijn vader na het eten. Niemand was begonnen over 'het' gesprek, maar mijn vader neemt de eerste stap en dat is goed. Hij is degene die zo uitvloog en toch zet hij de eerste stap. Ik glimlach even naar hem en kijk dan naar de anderen, Rosa kijkt emotieloos en Jason met een kleine glimlach. "Zou je me echt uit huis gezet hebben?" Jason's glimlach verdwijnt en zijn moeder kijkt aandachtig naar mijn vader. "Op dat moment wel, maar ik weet dat ik fout zat." Hij zucht en kijkt me even aan. "Ik heb aan Laura ook gezegd dat het me heel erg spijt en als ik dat zeg, meen ik het ook. Ik heb jullie allemaal iets aangedaan zonder dat ik er echt bij stilstond en dat spijt me." IK knijp zacht in zijn hand en ruim de tafel op. Met volle handen loop ik naar de keuken en stop de borden, en andere dingen die ook vuil zijn, in de vaatwasser. "Kunnen we even met elkaar praten?" Ik draai me langzaam om en kijk naar die mooie ogen van Jason. "Ja," Is het enige dat ik zeg. Ik ga op het aanrecht zitten en kijk naar een nerveuze Jason die naast me komt zitten. "Waarom deed je zo bot tegen me?" Hij heeft het dus echt niet door. "Je wist dat Rosa mijn vader wilt verlaten en je hebt me niets vertelt! Het is onze fout dat ze ruzie hebben en dan vind je het normaal om me dit niet te vertellen?" Hij pakt mijn hand, maar ik schud hem van me af. Als ik boos ben moet echt niemand aan mijn lichaam komen. "Laura... Ik heb het je niet vertelt omdat ik wist dat je sowieso boos ging worden en ik weet dat je hun relatie gaat proberen te redden, maar dit is iets dat ze zelf moeten oplossen." Is dat zo? Zou ik echt hun relatie proberen te redden? Ik wil dat ze allebei gelukkig zijn, maar het is niet dat ik me ga bemoeien met hun liefdesleven. Wat een onzin vertelt Jason wel niet, ik ben net naar de keuken gegaan zodat ze met elkaar kunnen praten. "Ik bemoei me helemaal niet met hun liefdesleven." "Oke, maar is het dan weer goed tussen ons?" Is dit echt het enige waar hij nu aan denkt? Onze ouders gaan misschien weer uit elkaar en dan vraagt hij of alles goed is tussen ons. Ik zucht en loop zonder nog iets te zeggen naar mijn kamer. Jason had me nog enkele keren geroepen, maar dit is echt het moment niet om met me te praten. Eens ik in mijn kamer ben ga ik op mijn spotify account en zet mijn muziek super luid. De spotify app is echt geweldig, alleen is hij wel heel irritant als je hem niet upgrade. Toen ik hem nog maar net had vond ik het altijd raar dat er midden in een album  dat ik aan het beluisteren was, een voorgesteld liedje kwam. 

Ik hoor iemand op mijn deur kloppen en schrik eerst even, maar zet daarna gewoon mijn muziek wat stiller en doe open. "Laura, we moeten praten," Zegt Jason. Ik wil de deur sluiten, maar zijn voet zitten staat in de weg. "Ga weg." "Niet voor we hebben gepraat." Ik zucht heel luid en kijk hem boos aan. Waarom stoort hij me als ik muziek aan het luisteren ben? "Ik wil niet praten." Zijn gezichtsuitdrukking veranderd en hij kijkt boos. "Dan hebben we vanaf nu niets meer, je kunt kiezen." Dreigen met dit soort dingen werkt bij mij omgekeerd. Het maakt me niet uit over wat het gaat, maar ik ga niet toegeven. Ja, ik ben koppig. "Het is uit," Zeg ik zonder emotie. Hij kijkt eerst geschokt, maar gaat dan boos weg. Ik sluit mijn deur en zet mijn muziek op de luidste stand. Ik ga Jason missen, maar dit soort dingen moet hij maar niet zeggen. Hij dreigde met het uit te maken, terwijl hij de koning niet is. Niet dat ik naar de koning zou luisteren, maar je begrijpt wel wat ik bedoel. Dit was het dus tussen ons. Onze ouders hebben ruzie door onze relatie, die nu al voorbij is. Ik hoor weer iemand op mijn deur kloppen. "Ga weg, Jason!!" De deur gaat open en mijn vader komt naar me toe, "Het is niet Jason." Ik knik en tover een geforceerde glimlach op mijn gezicht. Mijn vader kijkt niet blij, dus dat betekent vast niets goed. "Hebben jullie gepraat?" Hij knikt en zet mijn muziek zachter. Dat was best een goed idee, aangezien we moesten schreeuwen om elkaar te begrijpen. "Ja, maar ze wilt er eerst nog een nachtje over slapen en dan wilt ze het morgen met het hele gezin bespreken." Ik knik en glimlach naar hem, Rosa vergeeft het hem vast wel! "Ik denk niet dat ze hier gaat blijven, maar we zien wel. Ze wilt morgen jullie relatie ook nog eens bespreken," Zegt hij. Ooh onze relatie.. "Dat hoeft niet meer." "Wat bedoel je, Laura?" Ik haal mijn schouders op en kijk even naar de grond. Ik denk aan hoe Jason me daarstraks nog knuffelde in de winkel, hoe hij mij de eerste keer zoende en ik helemaal ondersteboven van hem was. "Het is uit tussen ons," Zeg ik zacht. Mijn vader legt zijn arm om me heen en knuffelt me. "Ik heb jullie relatie nooit goedgekeurd, maar ik vind het jammer voor je." 

*Volgende ochtend*

Ik wordt wakker door de zonnestralen die door mijn gordijnen schijnen, ik moet echt eens dikkere gordijnen kopen! Ik wrijf het slaap uit mijn ogen en geeuw terwijl ik naar mijn badkamer loop. Als mijn ochtendritueel gedaan is loop ik terug naar mijn kamer en doe een jeansshort met een wit shirt aan en natuurlijk mij zwarte vans (Haha sorry). Pas na een uur besluit ik om naar beneden te gaan. Ik hoop echt dat Rosa mijn vader niet gaat verlaten, ik begin haar leuk te vinden. Ik ga op een rustig tempo van de trappen en ga aan tafel zitten, rechtover Jason. Mijn vader en Rosa zitten ook al aan tafel, maar ze kijken niet naar elkaar. Jason kijkt me af en toe eens aan, maar elke keer als ik ook naar hem kijk, draait hij zijn hoofd van me weg. Dit is echt één van de saaiste ochtenden ooit! Niemand praat en het is ongemakkelijk aan tafel. Ik eet snel mijn boterham met nutella op en drink mijn glas fruitsap leeg. "Dus..." Zeg ik. Ze kijken me allemaal even aan en eten dan gewoon verder. "Wanneer gaan we het bespreken?" Het lijkt niet alsof iemand erover gaat beginnen en ik wil het weten! "Rosa en ik hebben het al besproken en ze heeft besloten om ons te verlaten. Ze vindt dat ik te ver ben gegaan en dat ben ik ook, maar we zullen nog altijd contact met elkaar hebben." Dit is niet wat ik wilde horen. Helemaal niet wat ik wilde horen! "We zullen elke maand wel iets vinden om samen te doen als vrienden en ik ben niet vergeten dat ik heb gezegd dat ik je ga leren koken," Zegt Rosa tegen me. Ik knik en glimlach.

Dit is dus het hoofdstuk. Het is niet zo lang, maar dat komt omdat ik meerde berichten kreeg van mensen die nog 2 delen wilden en ik heb echt geen tijd om nog iets lang te schrijven. Ik beloof dat ik het met de epiloog weer goed maak, dus niet gaan stressen als je dit hoofdstuk net hebt gelezen! ;) Ik ga dus morgen de epiloog er op plaatsen en dan nog een woord van dank met nog wat andere dingen die niet interessant zijn. Ik zou het leuk vinden als jullie die zouden willen lezen, maar ik begrijp het volkomen als je dat niet doet (ik doe het bijna nooit als ik een boek lees). Bedankt voor alle leuke reacties en stemmen! x