The Heart Hitter (Completed)

Hit 24

Naalimpungatan ako dahil sa marahan na paghaplos sa buhok ko. Nakatulog pala ako sa gilid ng hospital bed na kinahihigaan ni Julian. Nakapikit parin ako habang pinipisil-pisil ang batok ko. Sumakit ito dahil sa pagkakahilig ko dito sa gilid ng kama. My eyes automatically open when I heard someone chuckled. My gazed landed at a Demigod, este, kay Julian. Nakangiti siya sa'kin.

"Julian?... Ahh... M-may gusto ka ba? May masakit ba sa'yo? May kailangan ka ba? ... Wait. Stay there. I'm going to tell Doctor Arnaiz na gising ka na." Tumayo na ako at akmang paalis, nang hawakan ni Julian ang kamay ko.

"Ikaw lang ang gusto ko. Ikaw lang kailangan ko... I'm okay. I'm just thirsty." Mahinang sabi ni Julian pero ang lakas naman ng epekto ng mga sinabi niya sa'kin.

Nanginginig ako habang nagsasalin ng tubig sa baso. Inabot ko 'to kay Julian. Habang nakatingin ako sa kaniya, unti-unti na namang namumuo ang luha sa mga mata ko. He undergo ten stitches at the right part of his forehead. He had bruises in his arms and his legs. Na-CTScan narin siya but the doctor didn't found any damage in his head. Thank God.

Tumalikod ako at pinunasan ang mga nagbabadyang luha sa mata ko saka humarap ulit kay Julian para kunin ang basong ininuman niya. Napansin niya siguro ang panginginig ko kaya hinawakan niya ang isang kamay ko.

"Hey, princess. Relax... As I said, I'm okay. See? I'm still whole." Sabi ni Julian.

"May ten stitches dyan sa may noo mo. You got bruises. And you've been asleep for almost 18hours already... That's what you call okay?! Namumutla ka pa nga, e!" Naiinis kong sabi sa kaniya. How can he act so cool after everything that happened? He's even smiling widely, for lettuce' sake!

"Belle... I'm really okay. I didn't feel anything worse aside sa sugat ko dito sa noo. Kaya huwag ka ng mag-alala. Okay?" He said, making me feel assured.

"Huwag mag-alala?! Para sa'yo, madali lang sabihin 'yan. But you are not in my situation, Julian..." Tuluyan na akong umiyak. Mababakas naman sa mukha ni Julian ang pagkabigla. "Halos pigil-hininga kong hinintay ang resulta ng mga tests sa'yo at ang paggising mo... Hindi ko na nga magawang kumain because I was thinking of you. Kung anong maaaring mangyari sa'yo. Kung- kung kailan ka magigising... Tapos sasabihin mo sa'kin na huwag mag-alala?!... Na- nakakainis ka. Alam mo ba 'yun?... Nakaka --"

Bigla niya akong hinila kaya napasubsob ako sa dibdib niya. Mahigpit niya akong niyakap. "I'm sorry, Belle... Sorry if I made you worried. I'm sorry dahil pinaiyak kita. At sorry kung nasaktan na naman kita..."

Mas lalo akong naiyak dahil sa mga sinabi niya. Rinig na rinig ko ang tibok ng kanyang puso. Hinayaan niya akong umiyak at mabasa ang kanyang hospital gown.

"Ang iyakin naman ng prinsesa ko." Pang-aasar niya.

Kumalas na ako sa pagkakakayakap sa kaniya at umupo sa silyang malapit sa kaniya. Seryoso ko siyang tiningnan.  "Ano ba kasi ang pinaplano mo? Tingnan mo tuloy ang nangyari."

"You said, you see raining hearts whenever you're with me. So, I'll make it possible. Magpapaulan sana ako ng puso - styrohearts - but the accident came up, kaya hindi ko naituloy... Maybe next time." Sagot niya.