Stacey Williams her zaman Axel Teller'ı sevmişti.
Ama Axel ona hiçbir zaman istediğini tam olarak veremedi. Stacey anlamsız takılmacalardan daha fazlasını istiyordu. Gösterdiği sevgiyi karşı taraftan alabilmek istiyordu. Axel'in de onu sevmesini ist...
Scottie sürekli okuldaydı, dersi yoksa bile (bazen yalnız, bazen de çalışma grubuyla) kütüphaneye kalıyordu. Çalışması geç saatlere kadar sürünce de arkadaşının yurt odasında yatıya kalıyordu.
Bu zamanlarda, Stacey hiç arkadaşı olmadığını hatırlamıştı. Boktan bir işi ve evi vardı. Arayabileceği, akşam yemeğine davet edebileceği kimsesi yoktu. En azından, lisedeyken Kim'e sahipti. Şimdi neyi vardı? Hiçbir iş arkadaşı onunla vakit geçirmek istemiyordu. Başka bir yere gittiği de yoktu.
Stacey uyanıyordu, yemek yiyordu, çalıştığı markete gidiyordu ve eve geliyordu.
Scottie ise derslere giriyordu, insanlarla konuşuyordu, yeni arkadaşlar ediniyordu, barlara gidiyordu ve kütüphaneye kalıyordu.
Ve nihayet eve geldiğinde, Stacey hep orada oluyordu. Tıpkı rafı süsleyen oyuncak bir bebek gibi.
İşte tam bu sırada Stacey, Axel'i düşündü. İkisi de birer ergenken aralarında olan şeyi düşündü. Axel azgın piçin tekiydi ancak bazen, sadece bazen, ona arkadaş olmuştu. Stacey ondan nefret etmiyordu. Edemiyordu. İkisi de zamanında boktan hayatlarını birbirlerine anlattıkları için, istese bile ondan nefret edemiyordu.
Bir zamanlar sahip olduğu arkadaşları düşündü. Amigo takımının kaptanıydı. Onuncu sınıftayken ulusal çapta gösteri yapmaya hak kazanmışlardı ve o günden sonra Kim yanından, takımın kalanı da peşinden ayrılmamıştı. Axel'in arkadaşları onunla konuşurdu, Axel futbol kıyafetlerini giyerken küçük konuşmalar yaparlardı. Partilere giderdi. Telefon rehberi bir sürü numarayla doluydu. Çevresinde güvenebileceği insanlar vardı. Onu umursayan bir ailesi vardı.
Şimdi neyi vardı?
Hiçbir şeyi.
Stacey, önündeki sehpada duran telefonuna baktı ve uzanıp cihazı parmaklarının arasına aldı. Kilidi açtı. Hiç bildirim gelmemişti... Her zamanki gibi. İç çekip parmağını telefon rehberinde gezdirirken numaranın hâlâ aynı olduğunu umuyordu. Ara butonuna bastıktan sonra telefonu kulağına götürdü. Telefon birkaç kez çaldı.
"Alo?"
Stacey telefonun öbür ucundan gelen sesi duyar duymaz gözlerini sımsıkı kapattı.
"Merhaba Axel," dedi tek nefeste. "Benim, Stacey."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
