TEMMUZ |Texting

13🌈

🍒

"O kim?" Eren'in tam kulağımın dibinden gelen sesi nedeni ile irkilip paniğe kapıldım. 

Aceleyle telefonumun tuş kilidini kapatıp, "Kim kim?" diye saçma bir soru yönelttim, Eren'in sorusuna karşılık. Kimi sorduğunun farkındaydım oysa.

Eren bana tek kaşını kaldırıp sırıtarak baktığında kaçışım olmadığının farkındaydım. "Anlatmak istemiyorsan, peki. Ama ben bilmek isterim, hem de çok." dedi göz kırparak. "Ve bana güvenebilirsin biliyorsun değil mi?"

Kafamı yavaşça aşağı yukarı sallayıp onayladım onu. Aslında bilmiyordum. Kime güvenmem gerektiğini hiçbir zaman bilememiş, muhtemelen hiçbir zaman da bilemeyecektim. Leyla dışında hiç kimseye bir şey anlatmışlığım yoktu. Birine kendim ile ilgili bir şey anlatmaktan korkuyordum ama Eren'de bana güven veren bir şey vardı sanki, bilemiyorum. "Uygun bir zaman dilimi içerisinde anlatırım." dedim gülümseyerek.

"Anlaştık!"

Omuzuma yavaşça vurup yanımdan ayrıldı ve Elif'in yanındaki yerini aldı yeniden. Onun arkasından bakarken Elif ile göz göze geldik ve bana sıcak bir şekilde gülümseyerek selam verdi. Aynı şekilde karşılık verip yeniden telefonuma döndüm.

Belkileresıgınanadam: Ne konuştunuz o kadar?

Renklerindenarınankadın: Seni sordu.

Belkileresıgınanadam: Hop.

Belkileresıgınanadam: Beni neden sordu?

Belkileresıgınanadam: Yani, beni nasıl sordu?

Renklerindenarınankadın: Mesajlarımı okurken fark etti, kim olduğunu sordu.

Renklerindenarınankadın: Eh, buna cevap verebilmem için cevabı önce benim öğrenmem gerek diyemedim.

Belkileresıgınanadam: Anlattın mı?

Renklerindenarınankadın: Henüz değil.

Belkileresıgınanadam: Henüz değil mi? Nasıl henüz değil?

Belkileresıgınanadam: Anlatacaksın yani?

Renklerindenarınankadın: Bir sakıncası yoksa?

Belkileresıgınanadam: Hayır, tabi ki yok!

Renklerindenarınankadın: Korkma, kim olduğunu öğrenmek için çabalamaz, ben istemediğim sürece.

Belkileresıgınanadam: Korkmuyorum, çünkü ben istemediğim sürece bunu öğrenemez.

Belkileresıgınanadam: Sadece, beni birilerine anlatıyorsun, bu tuhaf.

Belkileresıgınanadam: Beni birilerine anlatacak kadar önemsiyorsun.

Renklerindenarınankadın: Belki de seni önemsemediğim için birilerine anlatıyorumdur?

Belkileresıgınanadam: Duydun mu?

Renklerindenarınankadın: Neyi?

Belkileresıgınanadam: Kırılan kalbimin sesini...

Okuduğum mesaj nedeni ile sesli bir şekilde güldüm. Bunu fark ettiğimde ise artık çok geçti. Neredeyse herkes bana bakıyordu ve muhtemelen hepsi deli olduğumu düşünüyordu.