TEMMUZ |Texting

32🌈

🍒

Nefes al.

Beşe kadar say.

Nefes ver.

Nefes al.

Sakin kal.

Nefes ver.

Karşımda oturmuş, bana öfkeli bakışlar atan Leyla'ya karşı kırıcı bir kelime sarf etmemek için tüm gücümle direniyordum. "Bak." dedim olabildiğince sakin olduğunu düşündüğüm sesimle. "Gerçekten seni kırmak istemiyorum, seninle tartışmak da istemiyorum ama beni zorluyorsun Leyla. Sana daha kaç defa aynı şeyi söylemem gerekecek?"

"Ölür müsün Temmuz? Çocuk seninle konuşmak istiyor, sadece okul çıkışında yarım saat konuşacaksın. Hepsi bu." 

Bıkkınlıkla bir kez daha iç geçirdim. "İstemiyorum. İstemiyorum Leyla, istemiyorum. Anlamıyor musun? Anlaman için hangi dilde söylemem gerekiyor? Ya da istersen heceleyerek söyleyeyim, belki o kalın kafandan içeri girer."

Gözlerini devirip sinirle ofladı. "O anonim yüzünden kabul etmiyorsun değil mi? Salaksın kızım, kim olduğunu söylemekten aciz bir korkak için karşına çıkıp seninle konuşmak isteyen birini geri çeviriyorsun. Hem daha ne konuşacağını bile bilmiyorsun. Belki sandığımız gibi bir şey değildir."

"Birinicisi; anonimin de etkisi olabilir ama onun yüzünden değil, kendi iradem sonucunda bu karara vardım. Onunla görüşmek istemiyorum, konuşmak istemiyorum, bana söyleyeceği şey her neyse umrumda bile değil!"

"Çocuk çok yakışıklı Temmuz..." dedi hayranlık dolu bir ifade ile.

"Ne güzel, sen gidip konuşabilirsin o halde."

"Saçmalama be! Seninle konuşmak istiyor, benimle değil. Git bir öğren, hiç mi merak etmiyorsun?"

Kafamı hızla iki yana salladım. "Hiç."

"İyi ya, ne halt edersen et. Sana iyilik yaramıyor zaten."

Gözlerimi devirip omuz silktiğimde kalkıp kantinden çıktı. Ben ise tek başıma oturmaya devam ettim. Önümdeki kahvenin yarısını içmiştim, geri kalan yarısı ise Leyla sayesinde buz gibi olmuştu. Yeni bir tane almayı düşündüğüm sırada çalan ders zili bu düşüncemin üzerini karaladığında oturduğum masadan kalkıp vakit kaybetmeden sınıfıma çıktım ve sevmediğim bir derse giriyor olmamız nedeni ile de telefonuma sarıldım.

Belkileresıgınanadam: Yine çok güzelsin.

Belkileresıgınanadam: Senin güzelliğinin karşısında ağlamak istiyorum. Bu normal mi?

Belkileresıgınanadam: Leyla geldiğine göre, enerjimiz düşecek sanırım...

Belkileresıgınanadam: Ne anlatıyor o sana?

Belkileresıgınanadam: Tabii söylemek zorunda değilsin. Sadece uzun uzun konuşuyor da, bu kadar uzun konuşacak ne var onu merak ettim.

Belkileresıgınanadam: Oo, sen kahveni içmeyi unuttuğuna göre mesele can sıkıcı bir şey.

Belkileresıgınanadam: Sen baya sinirlendin, ne oluyor?

Renklerindenarınankadın: Öncelikle teşekkür ederim.

Renklerindenarınankadın: Ve evet, konu çok can sıkıcı bir şeydi.

Renklerindenarınankadın: Bilmek zorunda değilsin.

Renklerindenarınankadın: Ama sanırım söyleyeceğim.