Το Απωθημενο

21° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο γιατρός βγήκε απο το δωμάτιο της Σταυρούλας και πήγε στο σαλόνι,όπου περίμεναν η Γεωργία και ο Θανάσης.

Η Γεωργία ήταν αναστατωμένη για το τι θα έλεγε ο γιατρός,μετά την εξέταση του. Σίγουρα ο γιατρός,θα κατάλαβε ότι η Σταυρούλα είναι έγκυος. Ο Θανάσης θα εκνευριζόταν πολύ μόλις το μάθαινε.

-Τί έχει γιατρέ η Σταυρούλα;
-Μην ανησυχείς, Θανάση. Δεν είναι τίποτα.
-Πώς να μην ανησυχώ, Στράτο; Γιατί λιποθύμησε;Και τις προάλλες είχε γίνει αυτό,αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Ξεκουράστηκε και ήταν μία χαρά. Όμως,γιατί και δεύτερη φορά; Τί συμβαίνει στην κόρη μου,γιατρέ;Τί έχει;
-Τα έχουν αυτά οι εγκυμοσύνες,Θανάση.
-Οι ποιές;Τί είπες, Στράτο;
-Η κόρη σου περιμένει παιδί. Σε εφτά μγνες θα σου κάνει εγγονάκι.
-Μα πώς;
-Δεν το ήξερες δηλαδή;Ξέρεις πως γίνονται αυτά τα πράγματα. Σίγουρα θα υπάρχει κάποιος νεαρός. Μην το αποπάρεις το κορίτσι μόλις ξυπνήσει.
-Δεν θα αποπάρω το κορίτσι. Θα δει τι θα πάθει το αγόρι όμως.
-Μην κάνεις κάτι κακό. Πρόσεχε. Γειά σου τώρα φεύγω.
-Γειά σου Στράτο.

Ο γιατρός έφυγε και ο Θανάσης κάθισε στον καναπέ. Η Γεωργία στεκόταν όρθια και κοιτούσε αμίλητη.

- Γεωργία για έλα εδώ που θέλω να σου μιλήσω.
-Τί έγινε, Θανάση;
-Δηλαδή, δεν ξέρεις;
-Τί να ξέρω καλέ;Γιατρός είμαι για να καταλάβω τί έχει η κόρη μας;
-Δεν σου είπε κάτι;
-Όχι Θανάση. Δεν μου είπε τίποτα η κόρη μας. Μην με ανακατεύεις εμένα σε αυτά.
-Είσαι σίγουρη,ότι δεν σου είπε κάτι;
-Ναί,Θανάση. Είμαι σίγουρη.
-Καλά. Και τώρα τί θα κάνουμε που σε εφτά μήνες που η κόρη σου,θα μας κάνει ένα μούλικο;
-Θανάση,πώς μιλάς έτσι; Απο ποιόν λες να είναι;Υποψιάζεσαι ποιός είναι ο πατέρας;
-Μην κάνεις πως δεν ξέρεις. Αυτό το ήξερες απο καιρό και την κάλυπτες.
-Εντάξει το ήξερα, λοιπόν. Τί θα κάνεις, τώρα;
-Θα παω να του μιλήσω.
-Μην τον τρομάξεις. Να του μιλήσεις ήρεμα. Όχι σαν αγριάνθρωπος.
-Δεν θα μου πεις εσύ Γεωργία,πως θα του μιλήσω,ξέρω τι να του πω.

Ο Θανάσης πήγε στο σπίτι του Δημήτρη. Ήταν αρκετά εξαγριωμένος και η Γεωργία φοβόταν για το τι συνέβαινε.
Ο Δημήτρης μετά το τηλεφώνημα στο σπίτι της Σταυρούλας κλείστηκε στο δωμάτιό του. Οι γονείς της δεν τον ήθελαν για γαμπρό τους.  Δεν πρόκειται όμως να την αφήσει ποτέ,ό,τι κι αν λένε οι δικοί τους. Θα είναι πάντα μαζί. Την αγαπάει παραπάνω και απο την ίδια του την ζωή. Σκεφτόταν αυτά ο Δημήτρης και τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα. Στο δωμάτιο του μπήκε ο πατέρας του και γύρισε απο την άλλη.

-Τί θέλεις, πατέρα; Θέλω να μείνω μόνος μου.
-Έλα στο σαλόνι. Θέλω να μιλήσουμε.
-Δεν μπορώ τώρα σου είπα. Αργότερα.
-Είναι ο Θανάσης εδώ. Θέλουμε να σου πούμε κάτι.
-Μόνος του είναι;
-Ναί. Με ποιόν θες να είναι;
-Λεω μήπως μας έφερε τον γαμπρό να τον γνωρίσουμε.
-Τί είναι αυτά που λες; Έλα μέσα γρήγορα.

Ο Δημήτρης σκούπισε τα μάτια του και μετά απο λίγα λεπτά βγήκε έξω.

-Ήρθα πατέρα. Τί θέλετε να μου πείτε;ρώτησε ο Δημήτρης
-Κάτσε κάτω,Δημήτρη, είπε ο Γιώργος.
-Θανάση, θέλεις καφέ;ρώτησε η Ευθαλεία αφού μπήκε στο δωμάτιο.
-Όχι Ευθαλεία, ευχαριστώ,είπε ο Θανάσης και η Ευθαλεία πήγε ξανά στην κουζίνα.
-Λοιπόν μικρέ, θέλω να μιλήσουμε για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα,είπε ο Θανάσης.
-Θανάση, του μίλησα του Δημήτρη. Μην ανησυχείς δεν θα ξαναδεί την Σταυρούλα.
-Πατέρα θα την ξαναδώ. Δεν γίνεται να μην την βλέπω.
-Ήρεμα μικρέ. Πρόσεχε πως μιλάς. Συνέχισε Θανάση.
-Γιώργο, υπάρχει ένα πρόβλημα. Η Σταυρούλα σε λίγους μήνες θα γεννήσει το παιδί του γιού σου.
-Τί πράγμα;ρώτησε ο Γιώργος και κοίταξε τον Δημήτρη.
-Πατέρα, θα αποκαταστήσω την Σταυρούλα. Θέλω να την παντρευτώ. Αν το επιτρέπει και ο κύριος Θανάσης.
-Κοίτα να σου πω αγόρι μου,εγώ την κόρη μου την προόριζα για έναν πλούσιο γαμπρό που θα της πρόσφερε τα απαραίτητα. Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα όμως χαλάλι σου. Πάρτην.
-Να στε καλά. Με κάνετε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. Την κόρη σας την αγαπάω. Να είστε σίγουρος πως θα την προσέχω και θα κάνω τα πάντα για να είναι χαρουμενη.
-Το εύχομαι. Γιατί έτσι και την δω έστω και μία φορά στεναχωρημένη την έβαψες.