Το Απωθημενο

71° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Πέρασαν δύο μέρες απο τότε που ο Παύλος χτύπησε και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο. Όλοι ήταν εκεί παρόλο που δεν είχε βελτιωθεί  στο ελάχιστο η κατάσταση του.

-Η κατάσταση του δεν έχει αλλάξει καθόλου απο τότε που τον φέραμε εδώ,ρε Στράτο,είπε η Αθανασια.
-Όλα θα πάνε καλά αδελφούλα μου,μην φοβάσαι.
-Πώς να μην φοβάμαι;Απο την μια στιγμή στην άλλη ο Παύλος βρέθηκε εδώ μέσα και παλεύει για την ζωή του.
-Έχει δίκιο ο Στράτος, όλα θα πάνε καλά και ο Παύλος θα είναι σύντομα κοντά μας, γερός και δυνατός. Έτσι κι αλλιώς είναι σκληρό καρύδι,δεν μασάει,είπε ο Άρης.
-Είστε πολύ καλοί και οι δύο σας,αλλά όσο περνάει η ώρα όλο και ο φόβος μου μεγαλώνει και ένας κόμπος ανεβοκατεβαίνει στον λαιμό μου.
-Πώς είναι τα πράγματα;ρώτησε ο Γιώργος που ήρθε εκείνη την ώρα στο νοσοκομείο μαζί με τον Ηλία και την Βούλα.

Ο γιατρός που ανέλαβε τον Παύλο βγήκε απο το δωμάτιο που νοσηλευόταν. Όλοι οι παρευρισκόμενοι σηκώθηκαν όρθιοι.

-Πώς είναι ο αδελφός μου γιατρέ;ρώτησε η Αθανασία.
-Πώς είναι ο Παύλος μου;ρώτησε η Σταυρούλα.
-Μην ανησυχείτε. Ο Παύλος είναι πολύ δυνατός και ξέρει να πολεμάει. Σήμερα η κατάσταση του έχει βελτιωθεί αρκετά. Απο ότι φαίνεται σε λίγες μέρες θα αναρρώσει πλήρως.
-Δοξα τον Θεό. Οι προσευχές μου έπιασαν τόπο. Κάνε θεέ μου να επιστρέψει γρήγορα σπίτι το αγόρι μας,είπε η Γεωργία.
-Μπορούμε να τον δούμε;ρώτησε η Αθανασία.
-Μπορείτε αλλά για λίγα λεπτά και ένας ένας,απάντησε ο γιατρός.
-Θα πάω εγώ πρώτα,είπε η Αθανασία.

Η Αθανασία ετοιμάστηκε και μπήκε μέσα στο δωμάτιο της εντατικής όπου ήταν ο Παύλος. Πήρε μια βαθιά ανάσα και πήγε κοντά στον Παύλο που ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι με πολλά σωληνακια σε όλο του το σώμα.

-Παύλο, το ξέρω ότι μ'ακους. Η Αθανασία είμαι,η αδελφή σου. Αδελφέ μου σ'αγαπάω πολύ,θέλω να το ξέρεις. Κοίταξε να γίνεις γρήγορα καλά. Μας λείπεις πάρα πολύ. Είναι όλοι εδώ για σένα Παύλο μου. Ο Γιώργος, ο Στράτος, ο Άρης,η μαμά,ο Ηλίας και η Βούλα. Όλοι εδώ είμαστε. Όλοι σ'αγαπαμε. Κοίταξε να γίνεις γρήγορα καλά. Το καλό που σου θέλω.

Η Αθανασία κοίταξε για λίγο τον Παύλο που είχε κλειστά τα μάτια του. Τα μηχανήματα που συνδεόταν με τα καλώδια στο σώμα του χτυπούσαν δυνατά.

-Το ξέρω ότι με ακούς. Παύλο αν με ακούς κούνησε μου το δάχτυλο,είπε η Αθανασία στον Παύλο και του χάιδεψε το χέρι τρυφερά.

Ο Παύλος κούνησε το δάχτυλο του και η Αθανασία πέταξε απο την χαρά της.

-Το ήξερα ότι με ακούς,το ήξερα.