Το Απωθημενο

34° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Το Σαββατοκύριακο ο Άγγελος και η Σταυρούλα πήγαν στο χωριό τους,ενώ την ίδια ώρα είχαν αρχίσει οι ετοιμασίες για τον γάμο τους.
Όλοι στο χωριό είχαν μάθει, ότι παντρεύονται και περνούσαν όλοι απο τα σπίτια τους, για να τους ευχηθούν.

-Γειά σου,Γεωργία. Τί κάνεις;είπε η Ευθαλεία,καθώς στεκόταν στην πόρτα του σπιτιού τους.
-Καλά είμαι. Έλα μέσα,είπε η Γεωργία και η Ευθαλεία μπήκε στο σπίτι.

Η Γεωργία έφτιαξε έναν καφέ και πήγε στο σαλόνι με έναν δίσκο στα χέρια.

-Έμαθα ότι η κόρη σου παντρεύεται με τον Άγγελο,είπε η Ευθαλεία αφού έπιναν τον καφέ τους με την Γεωργία στο σαλόνι.
-Αλήθεια είναι. Το αποφάσισαν πριν λίγες μέρες στην Αθήνα. Τώρα είναι έξω στον κήπο και μιλάνε με τον Θανάση. Χάρηκε πολύ με αυτό το νέο.
-Μπορώ να τους δω;Θέλω να τους ευχηθώ.
-Έλα,πάμε,είπε η Γεωργία και οι δύο γυναίκες σηκώθηκαν.

Η Γεωργία και η Ευθαλεία βγήκαν στον κήπο.

-Γειά σας. Παιδιά έμαθα για τον γάμο σας και σας εύχομαι τα καλύτερα,είπε η Ευθαλεία.
-Σας ευχαριστούμε κυρία Ευθαλεία. Καθίστε,είπε η Σταυρούλα και χαμήλωσε το κεφάλι.
-Αχ,κορίτσι μου. Εύχομαι να είσαι καλά πάντα και εσύ και το μωρό που έχεις μέσα στην κοιλιά σου. Μακάρι να ζούσε ο γιός μου,να το μεγαλώνατε μαζί,αλλά δυστυχώς δεν είναι εδώ το παλικάρι μου,είπε η Ευθαλεία και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν απο τα μάτια της.
-Ο Δημήτρης ήταν ο κολλητός μου και με πόνεσε πολύ που έφυγε. Καταλαβαίνω τον πόνο σας,είπε ο Άγγελος.
-Δεν καταλαβαίνεις,αγόρι μου. Μια μάνα δεν ξεχνάει ποτέ το παιδί της. Ο πόνος του χαμού του δεν απαλύνεται ποτέ. Η Σταυρούλα ίσως καταλαβαίνει τώρα που περιμένει το πρώτο της παιδί.
-Ο γιός σας ήταν ο έρωτας της ζωής μου. Δεν έχω αγαπήσει άλλον άνθρωπο έτσι όπως τον Δημήτρη. Ο πόνος είναι αβάστακτος. Κουβαλάω βαρύ φορτίο,αλλά πρέπει να συνεχίσω και εγώ την ζωή μου. Μου φτάνει που έχω ένα κομμάτι του και αυτό θα μου τον θυμίζει για πάντα.
-Να προχωρήσεις κόρη μου,δεν είπα εγώ να μείνεις μόνη σου. Έχουν περάσει μόνο δύο μήνες απο τον θάνατο του γιού μου και εσύ παντρεύεσαι τον κολλητό του. Ο κόσμος σχολιάζει πίσω απο την πλάτη σας. Λένε πως τόσο καιρό κοροϊδεύατε τον γιό μου και τα είχατε κρυφά.
-Ξέρετε κυρία Ευθαλεία; Ο κόσμος να κοιτάξει την δική του ζωή και τα δικά του προβλήματα. Δεν τον ενδιαφέρει τι κάνω εγώ στη ζωή μου. Ψέματα είναι όλα αυτά που λένε,είπε η Σταυρούλα.
-Να συμπληρώσω και κάτι άλλο Σταυρούλα,πάνω σε αυτό που είπες. Αν οι ζωές τους είχαν ενδιαφέρον δεν θα ασχολιόταν με το τι κάνουμε εμείς. Οπότε τους τραβάει η ζωή που κάνουμε,είπε ο Άγγελος.
-Έτσι φαίνεται. Εγώ να πηγαίνω,έχετε να πείτε και τα δικά σας,είπε η Ευθαλεία.

Το Σαββατοκύριακο πέρασε γρήγορα και τα δύο παιδιά, επέστρεψαν πίσω στην Αθήνα και τις ασχολίες που είχαν εκεί.

Η Σταυρούλα πήγαινε κανονικά στην σχολή της,παρόλο που κοιλίτσα της είχε αρχίσει να φαίνεται. Ήταν ήδη πέντε μηνών.

-Σταυρούλα,αύριο μετά το μάθημα θα πάμε με τον Νικόλα και τον Μιχάλη στο Κολωνάκι σε κανένα εστιατόριο να φάμε. Ο Μιχάλης έχει γενέθλια και κερνάει. Θα έρθεις;είπε η Νόπη,καθώς καθόταν σε ένα παγκάκι έξω απο την σχολή.
-Ναί, θα έρθω,είπε η Σταυρούλα.
-Ωραία. Φέρε και τον δικά σου άμα θες. Να τον γνωρίσουμε κιόλας βρε παιδί μου.
-Άμα δεν έχει δουλειά, Νόπη μου θα τον φέρω. Δουλεύει για να βγάλει χρήματα.

Όλα φαίνονται να παίρνουν σιγά-σιγά τον δρόμο τους,όμως το πεπρωμένο έχει άλλα σχέδια για τις ζωές των πρωταγωνιστών.