Το Απωθημενο

44° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Λίγες μέρες μετά την γέννηση του γιού τους, ο Δημήτρης και η Σταυρούλα γύρισαν στο σπίτι τους,που νοίκιασαν για να μένουν αφού δεν ήθελαν να μείνουν στο σπίτι που τους έδινε ο Θανάσης,μετά από όλα αυτά που είχε κάνει για να τους χωρίσει.
Έπειτα απο λίγες μέρες, έμαθαν πως γύρισε ο Άγγελος απο την Αθήνα,πίσω στο χωριό. Τέσσερις μήνες είχε να φανεί και δεν είχε επικοινωνήσει με κανέναν μετά την απειλή του στην τελευταία τους συνάντηση.

-Αγόρι μου,που ήσουν τόσο καιρό; Γιατί δεν μας πήρες κανένα τηλέφωνο; Ανησυχήσαμε εγώ και η αδελφή σου,είπε η Ιωάννα και αγκάλιασε τον Άγγελο.
-Μην ανησυχείς για εμένα μητέρα. Μπορώ να προσέχω τον εαυτό μου. Το βράδυ δούλευα και την μέρα κοιμόμουν. Δεν μπορούσα να πάρω τηλέφωνο,είπε ο Άγγελος και αφού μπήκε μέσα στο σπίτι,κοίταξε γύρω τον χώρο που είχε αλλάξει απο την τελευταία φορά που είχε πάει.

Η Κατερίνα που άκουσε την πόρτα να χτυπάει,βγήκε απο το δωμάτιο της και πήγε στο σαλόνι.

-Άγγελε, αδελφούλη μου!Μου έλειψες τόσο πολύ,είπε η Κατερίνα και τον αγκάλιασε σφιχτά.
-Και σε μένα έλειψες,Κατερίνα μου.
-Πήγες στην Αθήνα και μας ξέχασες. Μας άφησες ολομόναχες.
-Δεν σας ξέχασα. Κάθε μέρα στην δουλειά σας σκεφτόμουν. Δεν είχα χρόνο όμως να έρθω. Ήθελα να ξεχάσω κιόλας,είπε ο Άγγελος και κοίταξε τον καινούργιο μπουφέ.
-Άγγελε,παιδί μου μην σκαλίζεις τις πληγές σου. Πρέπει να συνεχίσεις την ζωή σου,σαν να μην έγινε τίποτα απο αυτά,είπε η Ιωάννα.
-Δεν μπορώ, μητέρα. Όσο ζω και είμαι εδώ θα θυμάμαι,είπε ο Άγγελος και σιώπησε.
- Γέννησε;είπε μετά απο λίγο και προχώρησε προς τον καινούργιο μπουφέ.
-Ναί. Πριν λίγες μέρες ένα αγοράκι. Είναι πανέμορφο.
-Ώστε έτσι;Τώρα θα είχαμε παντρευτεί,είπε ο Άγγελος και χτύπησε τις γροθιές του πάνω στο έπιπλο.
-Αγόρι μου. Ηρέμησε. Σε παρακαλώ,είπε η Ιωάννα.
-Άγγελε, πρέπει να ξεχάσεις. Αυτή η γυναίκα δεν είναι για εσένα. Θα βρεις κάποια άλλη. Εξάλλου ο έρωτας με έρωτα περνάει,είπε η Κατερίνα και ακούμπησε τον Άγγελο στον ώμο.
-Έχεις δίκιο, Κατερίνα. Έχω βρει ήδη μία κοπέλα στην Αθήνα.
-Και γιατί δεν την έφερες να την γνωρίσουμε,παιδάκι μου;είπε η Ιωάννα και ο Άγγελος την κοίταξε.
-Είναι νωρίς ακόμα, μητέρα. Πριν λίγες μέρες την γνώρισα,είπε ο Άγγελος και κοίταξε το καινούργιο έπιπλο.
-Αυτό εκείνος το αγόρασε;Τί έκανε πάλι;ρώτησε ο Άγγελος συνοφρυομένος.
-Ναί. Ο πατέρας σου,απάντησε η Ιωάννα.
-Δεν είναι πατέρας μου. Τον βλέπεις πουθενά εδώ τριγύρω;Πάντα έλειπε. Πάντα αυτό έκανε. Έπαιρνε το τομάρι του και έφευγε.