Το Απωθημενο

37° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

-Δυστυχώς!Δεν ξέρω τίποτα απο όλα αυτά που λες. Συγνώμη. Όμως,άμα θέλεις μπορώ να σε βοηθήσω να βρεις αυτόν που ψάχνεις.
-Να με βοηθήσεις;είπε η Σταυρούλα και έβγαλε ένα στιλό και ένα μπλοκάκι απο την τσάντα της.
- Άμα θυμηθείς κάτι, τηλεφώνησε μου σε αυτό το νούμερο που σου γράφω. Αμα το σηκώσει άντρας να το κλείσεις. Δεν πρέπει κανείς να μάθει τι συνέβη εδώ και τι είπαμε. Φεύγω τώρα,γιατί θα με ψάχνουν στο σπίτι.
-Περίμενε να σε παω εγώ ως το σπίτι σου. Είσαι και έγκυος. Μπορεί να πάθεις κάτι.
-Όχι,ευχαριστώ. Δεν πρέπει να μας δουν μαζί οι δικοί μου.
-Καλά τότε. Όπως θέλεις.
-Θα περιμένω σύντομα τηλεφώνημά σου.

Η Σταυρούλα ξεκίνησε με γρήγορα βήματα προς το σπίτι της. Γύρισε πίσω για μία στιγμή,να κοιτάξει τον Δημήτρη, αλλά εκείνος είχε χαθεί μέσα στο πλήθος. Δεν θυμόταν τίποτα απο τις στιγμές τους και αυτό την πονούσε ακόμα πιο πολύ.
Με το ατύχημα είχε χτυπήσει το κεφάλι του και είχε εσωτερική αιμορραγία. Οι γιατροί αναγκαστικά τον εγχείρησαν.

Το θέμα που την βασάνιζε περισσότερο είναι, το γιατί ο γιατρός στο νοσοκομείο της είχε πει, ότι ο Δημήτρης δεν έζησε.  Κάποιο λόγο θα είχαν για να πουν αυτό το τεράστιο ψέμα. Κάτι σημαντικό κρύβεται πίσω απο αυτή την πλεκτάνη.
Η Σταυρούλα έφτασε στην ψηλή πολυκατοικία και ανέβηκε στον δεύτερο όροφο,όπου ήταν το διαμέρισμα που έμενε με τους δικούς της. 

-Σταυρούλα, πού ήσουν; Τρομάξαμε πάρα πολύ. Πήραμε τηλέφωνο σε όλα τα νοσοκομείς. Νομίζαμε ότι κάτι έπαθες,είπε ο Νίκος ανήσυχος.
-Μια χαρά είμαι θείε,όπως βλέπεις. Δεν άντεχα μέσα στο σπίτι και είπα να βγω να πάρω λίγο καθαρό αέρα. Πνιγόμουν εδώ μέσα.
-Γιατί δεν μας είπες τίποτα; Τρομάξαμε. Πρέπει να μας ενημερώνεις που πηγαίνεις,κορίτσι μου
-Συγνώμη,θείε. Δεν το ήθελα.

Οδυσσέας(Δημήτρης)
Άκουσα μια όμορφη κοπέλα να με φωνάζει με ένα άλλο όνομα απο το δικό μου. Μου είπε ότι γνωριζόμαστε,αλλά δεν την ξέρω καθόλου. Δεν μου θυμίζει τίποτα απολύτως. Τί μου συμβαίνει; Είναι αλήθεια αυτά που μου είπε;

Πρέπει να θυμηθώ, πως βρέθηκα σε εκείνο το δωμάτιο της κλινικής στο Ναύπλιο. Ποιός πλήρωσε τόσα λεφτά για την νοσηλεία μου;Αυτή η κλινική ήταν πανάκριβη.
Σκέψου Οδυσσέα,σκέψου. Σίγουρα με λένε Οδυσσέα;Μήπως είχε δίκιο αυτή η κοπέλα;Ποιός είμαι;Απο πού ήρθα;

Έφτασα στο μικρό μου διαμέρισμα,έκανα ένα γρήγορο ντους και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου.
Γύρω στα μεσάνυχτα, ξύπνησα απο ένα παράξενο όνειρο. Αυτό το όνειρο ήταν λες και το έχω ζήσει. Ήταν λες και ήταν μια ανάμνηση. Σκέφτηκα ότι το πρωί, πρέπει να πάρω την κοπέλα που είδα στο μεσημέρι στο νούμερο που μου έδωσε για να συναντήθουμε. Πρέπει να της μιλήσω επειγόντως.