Unexpectedly

14- Meeting The Fianće

JANINE

Nakaupo ako sa sala namin ngayon. Bihis na at inaantay na lang sina mom and dad.

Gusto kong umiyak pero walang luha na lumabas. Gusto kong magmakaawa sa kanila na wag nang ituloy. I can't do this. I can't.

Madami pa akong gustong gawin sa buhay ko. I want to travel around the world. Do unusual things. I dream of daring quest. Pero paano ko pa yun magagawa kung high school pa lang ako nakatali na ako sa isang arranged marriage?

Kanina sa school after kong iwan si Blake tahimik na ako. Lutang na ako. The girls tried to talk to me but all I can do is stare at them in reply. Pati sina Aeron, they tried. But I just can't bring myself to talk.

"Janine let's go."

Sumunod na lang ako sa kanila sa sasakyan.

Tinatanggap ko na ba ito?

Saglit lang ay tumigil kami sa parking lot ng isang mamahaling restaurant. Lumabas na kami ng sasakyan at pumasok sa kainan. Maganda naman ang lugar. Halatang lahat mamahalin.

"Reservation for Mendoza." Sabi ni dad dun sa parang butler.

"Come follow me sir." He lead the way towards a table for six.

Pabilog ang table at napag gigitnaan nila ako sa upo.

"Where could they be already?" Asked mom looking at the entrance.

Nakayuko lang ako. Wala akong pakealam sa nangyayari sa paligid ko. I just wanna go home. I don't want this.

"They'll be here soon." Sagot ni dad.

"They better-- oh they're here."

Ts. I don't care.

Tumayo naman silang dalawa.

"Jane, Nate, its good to see you again." Narinig kong may bumati sa parents ko. Babae. Must be the mother of my so called fianće.

"Its good to see you both again. Take a seat. He must be your son. Ang gwapong bata naman." At naupo na ulit si mom and dad.

Kinalabit ako ni dad. "Janine greet them."

Aish.

Kahit labag sa loob ko, tumunghay ako para batiin ang nakaupo sa harap ko.

"Hello po." I smiled. Well it was forced but hey magaling kaya ako mameke ng ngiti.

I don't want to be rude. That's not in my nature. Pero wala ako sa mood.

"Ay ang gandang bata naman nito. Mana sa ina."

"Thank you po Mrs.."

"Just call me tita Beatrice."

"And call me tito Brix."

"Thank you." I said still keeping my smile.

Tiningnan ko naman ang lalaking katabi ni tita Beatrice. Pagkaharap ko sa kanya..parehas ang reaksyon naming dalawa. Parehas kaming gulat na makita ang isa't-isa.

Why is Blake Funtales, the cute nerd ,doing here? And he doesn't look cute right now. He looks hot. He wasn't wearing glasses.

But what is he doing here? Could he be?

"Meet my son," I look at tita Beatrice and she was smiling widely. "Blake Funtales. Ang tagapag mana ng Funtales Industry."

I was still in state of shock kaya hindi ko magawang magsalita. Bumalik ang tingin ko kay Blake at nakatingin din siya sa akin. Pero hindi tulad ko, walang emosyon ang mukha niya.