Unexpectedly

13- Ignoring The Playboy... Failed

ASHLEY

Naawa ako kay Janine ngayon. Hindi siya makausap dahil sa balitang natanggap niya mula sa magulang niya. Gusto man namin siya tulungan wala naman kaming alam na pwede naming gawin. High school pa lang kami at walang laban sa magulang niya.

Hayst.

I know Janine has her own dream. But I know it will come down to drain dahil sa arranged marriage. I feel so sad for her.

She's done so much for her parents already pero bakit kaya hindi pa siya mapagbigyan this time?

Mukha yata ako din lutang na dahil nauntog ako sa paglalakad ko.

"Aray!" I rub my forehead dahil ito ang tumama.

I look at the person I bumped into. Pero I felt my heart start beating fast nang makita kung sinong nasa harap ko.

Edi si Mister Playboy.

Aish!

Naalala ko na naman yung sinabi niya nang nasa Ice cream store kami.

"Pati kung may ka text man ako, isang babae lang ang gusto ko maka text. Bukod sa nanay ko syempre."

Share niya lang?

"Wanna know who?"

HINDI! Ayaw ko malaman! Pati alam ko naman kung sino e. Edi yung BABE niya kahapon.

"Its you."

Ano daw!?

Gosh. Then he stand up leaving me speechless. Iniwan niya akong mukhang tanga na nakatulala sa kawalan. Kung hindi pa ako nilapitan ni ateng nagtitinda hindi pa ako aalis dun.

Pagka uwi ko sa amin lutang ako. Nang makapasok ako ng kwarto ko dun ako nagsisigaw at hinampas ko pa sarili ko ng unan bago ko sila binato sa sahig.

At hanggang kinabukasan hindi pa din yun maalis sa isip ko. I can also feel my cheeks heat up and I'm not stupid para hindi malaman na blush yun.

Bakit ganun ako kung mag-react sa sinabi niya? Hindi ba dapat nainis ako?

E mukhang na-overwhelmed pa ako.

Ayst! Remember this Ashley! He is just messing with you. Playboy siya kaya wag ka papadala sa mga sinasabi niya.

"Hey Ash!" With matching kaway pa.

Aba! May pagtawag siya sa akin ng nickname ko. Feeling close. Tsk.

Pero imbes na sungitan ko pa siya ay naglakad ako palayo. Piling ko kasi sasabog na dibdib ko sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Makapagpa check up nga. Baka mamaya may sakit na pala ako sa puso.

"Hoy! Ash!"

Ang bilis niya naman. Naabutan niya ako agad at kasabay ko na sa paglalakad.

Hindi ba siya nakakaramdam? Ayaw ko nga siyang makausap o makasama! Ang hirap bang magets nun?

Kaninang umaga ko pa siya iniiwasan. Oo. Kaninang umaga pa.

Gawa nga nung sinabi niya. Ayaw ko na maulit yung nawala ako sa sarili dahil sa mga sinasabi niya. Ayaw kong makitang naapektuhan ako sa sinabi niya. Kaya kahit na sa harap pa siya nakaupo sa classroom namin, malang ako pagdating sa kanya. Iwas iwas pa ako ng tingin. Pag nararamdaman kong titingin siya sa akin kunwari pa akong may kukunin sa bag ko o kaya may sinusulat ako. Pati lunch nagpalusot pa ako para hindi sila makasabay. Dahil alam kong kasabay na naman namin grupo nila. Kahit alam kong kailangan kami ni Janine, I already mentally said sorry to her. I just can't be where he is.