Şeytan - Aşk - Oyun

Öfke

-Yeni bölüm haftaya voteler yüksek gelirse daha da erken.... iyi okumalar ^^-

Kendimi boşluta bulunca neye uğradığımı şaşırdım. İçimde ki telaş, huzursuzluk o kadar artmıştı ki.

Ölmüştü... Ölmüşlerdi... Karanlık ormanın içindekilerin saf kötülüğünü hissetmiştim. Ve ben şu an yere doğru kafa üstü düşüyordum. Aniden kaslı bir gövde beni sardı ve o halde yere çakıldık. Teknik olarak en değil beni saran kişi çakılmıştı. Darren? Şok olmuş bir şekilde ona bakıyordum. Ama içimde ki giderek artan dürtülere engel olamıyordum. Vücudumun her bir hücresi beni ormana doğru itiyordu.

Darren'ın üstünden kalktım ve koşarak ormanın içine girdim. Ayaklarımın altı çıplktı ve her bastığım şeyde ayaklarıma bir şeyler batıyordu. Canım acıyormuydu;evet. Ama bir yandanda ayaklarımın altında ki saf toprak hoşuma gidiyordu. Ayaklarıma takılan paçalar sinirimi bozuyordu. Nereye yetişmem gerektiğini bilmesemde, yetişmem gereken yere yetişemiyormuş gibi hisediyordum. Sağlam eşortmanın paçarından tutunca bir kağıt gibi parçlandılar. Bunu ben mi yapmıştım? Bu kadar güçlümüydüm? Bir kenara fırlattığım parçalar ağaca çarpıp yere düştü. Darren'ı orda bırakıp gitmiştim... Ve daha bunu neden yaptığımı bile bilmiyordum. 

Aniden ileride parlayan farklı renk ışıkları görünce adımlarım yavaşladı ve ben ileride ki boş tarladan gelen sesleri ağacın arkasından baktım. Küçük bir yerdeydi. Ve Aman Tanrım o şeyler bir yığının üstüne eğilmişti. Ama o yığın neydi? Siyah cüppelerden hiç bir şey göremiyordum.Yanımda ki ağaca baktım oldukça kuvvetli görünüyordu. Ağaca daha önce hiç olmadığım kadar hızlı bir şekilde tırmandım ve gördüğüm şey karşısında herşey kaydı gitti. Ayaklarımın altında hiç bir şey kalmamıştı. İçimi o kadar büyük bir acı kapladı ki herşey kaymıştı. Gözlerimden akıp giden yaş yapraklara çarpmadan yere düştü ve bir fısıltıdan belki de bir karıncanın çıkardığı sesten çok daha az bir ses çıkırdı. Siyah cüppeliler aniden benim tarafıma dönünce herşey daha da açıldı. Görüntü daha da netleşti. Yerde ki yığın insan cesedeydi. Ve karnı yarın içinden organları sarkn en üsteki kız benim ortanca küçük kız kardeşimdi. Aniden ensemde hissetiğim kemikli ellerle çırpınmaya başşladım. Zorda olsa önüme döndüm ve bu seferde orag boğazıma yapıştı. Onunla cebelleşirken elim başlığının içine girdi ve yüzü olduğunu tahmin ettiğim şeye çarptım. Hemen ardından cüppe'yi başından çektim. Yüzü bir insandan farklıydı bir kadındı bu anlaşılıyordu ama yüzü sanki derisizdi... Onun gözlerinin içine bakınca canım acıyordu. Ağzından sarkan deri parçaları vardı.İçimde ki öfke o kadar büyüdü ki... Aniden beni yok etmeye başladı. İçimde ki nefret giderek büyürken beynimde ki bana benzeyen ama benim kötü tarafım olan kız bana bağırıyordu. Dışarıdan gelmeyen bir ses olmamasına rağmen çığlığı bütün vücudumu kapladı.

"Eliz, dur!" Can çekiştiği anlışılıyordu. "Eliz, dur! Eliz kendine sahip çık! Seni or*spu beni kullanamazsın." Onu aklımdan attığım tek tokatla yere serdim. 

Delfa'yla asla kardeş gibi olamamıştık. Ailem bana hep ondan uzak durmamı söylemişti ama Delfa bana gelip ona alınan bebeklerden birini hep vermişti. Param bittiğinde bana vermişti. Kardeşim gözleri açık bir şekilde yerde yatıyordu. Ve ölmüştü. Vücudumu kaplayan öfkeyle boş kalan ayağımı aniden oragın karnına indirdim. Orag dalları kırarak yukarı sonra tekrar kırarak zemine yapıştı. Ağacın dalından çevik bir şekilde atladım. Orag ayaklandı ve bana saldıraya geçti. Kendimden emin bir şekilde ona bakarken kadın bir an duraksadı. Gözlerim yanmaya başlamıştı. Üzerime doğru gelirken ellerini bir pençe gibi gerdi ve bana doğru sallamak için gerindi. Pençesini tam bana geçireceği sırada bir adım öne gittim ve bileğinden kavrayıp tekmemi karnına geçirdim. Omuz kısmından iğrenç bir yırtılma sesi geldi ve ayakları yerden kesilip 4 metre geride ki ağaca çarparak durdu. Diğer cüppeliler beni izlerken hepsi başlıklarını çıkartmışlardı. İçlerinden biri hariç diğerlerinin hiç birini tanımıyordum.Tanıdığım kişi ise Darren'ın babasıydı...

Büyük bir şok beni sardığı gibi o da şaşırmıştı. Oragların hepsi bana o kadar sakince bakıyordu ki... Yere eğili hala kendini doyurmakla meşgul olan son oragda ayağa kalkıp ayağıyla cesedi ittirince. Delfa'nın başı bana doğru cansız bir şekilde düştü ve ruhsuz gözleriyle benim kalbimi milyon parçaya böldü. Gözlerimden yaşlar bile dökülemiyordu. Küçük kardeşimin üzerinden gözlerimi alarak teker teker oraglara baktım. Ortada duran kısa orag elini havaya kaldırdı. Ayaklarımın altında ki toprak sıvılaştı ve beni içine çekti. Gövdemin yarısı toprağa girince Darren'ın babası oragın omzuna elini koydu ve onu durdurdu. Büyük hata! Ne yaptığımı bilmiyordum ama elimle bir daire çizdim etrafımda ve yerde ki çakıllardan birini alıp elimi kestim. Akan kanı yere sürdüğüm anda aniden etrafımda üyük bir patlama oldu ve ben tekrar serbest kaldım. Küçük halkanın ii dışına göre daha farklıydı. Gölge yoktu.

Biz gölgelere hükmedebiliriz...

Aniden Eldan karanlığın içinden çıktı. Sonra Ed çıktı ve tanımadığım bir sürü kişi daha. Gözlerimi kısarak son çıkana baktım. Darren?!

Tıslayan oraglardan kısa boylu olan bana kinle bakıyordu.

"Bunu nasıl yaptın? Sen nesin?" Ben ise arkalarında ki grubu izliyordum. Eldan az önce fırlattığım kadına bakıyordu. 

"SEN NESİN?" 

"Sizi geldiğiniz yere tıkacak olan kişiyim." diye tısladım. Kanayan elim şimdiden kabuk tutmuştu. Vücudumu saran yanma hissi giderek artıyordu. Darren bana endişeyle bakıyordu. Hepsi bana saldırmak için çömeldi. İsterik bir kahkaha attınca hepsi şaşırdı.

"Bire karşı yüz mü bu biraz fazla değil mi?" Darren başını salladı ama onu takmadım. Kız kardeşimi öldürmüşlerdi. Oraglar ağır ağır geri dönüp Eldan'ın yanına doğru yürüdüler. "Nereye gidiyorsunuz?!" Diye hırladım. Kısa olan dönüp bana baktı ve gözümü kırptığımda aniden çemberin diğer tarafında bana bakarken gördü. Ağzında ki deri parçları o kadar iğrençti ki midem ayağa kalktı.

"Bir kaç büyü öğrenmiş küçük bir kızdan korkmam. Aksine onu yandaş olarak isterim. İçinde ki öfkeyi kontrol edersen bizim yanımızda işe yararsın." Diye fısıldadı kısa adam...

O an verdiğim karardan asla şüphe duymadım, belki de bu Darren'ı kaybetmeme neden olacaktı ama öfkem hiç bu kadar şidetli olmamıştı. Aklımı kullanmama engel olacak kadar hiç olmamıştı. Elimi çemberin dışına çıkarttım ve boğazına yapıştım. Onu çemberin cizgisine doğru çekince sanki bir cama yapışmış gibi oldu ve yüzü yanmaya başladı. Ona eğilip tısladım.

"Hayır."

-Devam Edecek-