ၿငိဳးသူ႔ကလဲ့စား

၇။ ကြမ္ဝမ့္ထန္

ကြမ္ဝမ့္ထန္သည္ တင္းၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး၏ တကၠသီလာေက်ာင္းေတာ္ႀကီး တစ္ခု။

မင္ခ်ီ၏ မင္းမႈထမ္းမ်ား၊ သူေဌးသူႂကြယ္တိုင္းလိုလို သူတို႔၏ သားသမီးမ်ားအား ကြမ္ဝမ့္ထန္၌သာ ပညာသင္ရန္ပို႔လႊတ္ၾကသည္။ အေၾကာင္းက ကြမ္ဝမ့္ထန္မွ ဆရာမ်ားမွာ စာေပပညာရွိတို႔တတ္အပ္ေသာ အတတ္ေလးရပ္အား တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ၾကသူမ်ား သို႔မဟုတ္ လြန္စြာ ဉာဏ္ပညာထူးကဲသာလြန္သူမ်ား ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ပင္။ မိန္းမငယ္မ်ားလည္း ဂုဏ္ရွိေစရန္အလို႔ငွာ ကြမ္ဝမ့္ထန္၌သာ ပညာသင္ၾကားၾကေပသည္။

ရွန္းေျမာင္လည္း ကြမ္ဝမ့္ထန္၌သာ ပညာဆည္းပူးေနခဲ့သည္။

ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ရွန္းရွင္းႏွင့္ ရွန္းဖူးရန္မွာ စစ္သူႀကီးမ်ိဳးရိုးမွ ဆင္းသက္လာသူျဖစ္ၿပီး အစ္ကိုႀကီးျဖစ္သူ ရွန္းခ်ိဳးမွာလည္း စာေလ့လာရမည္ဆိုလ်င္ ေခါင္းကိုက္တတ္ေသာသူ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ရွန္းေျမာင္မွာ စာတစ္လံုးမွ မတတ္ေသာ အဆိုသည္ ရွန္းသခင္မႀကီး (ရွန္းေလာင္ဖူးရန္) ထိန္းေက်ာင္းမႈေအာက္မွ ႀကီးျပင္းလာရျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွန္းေျမာင္ကို တတိယအိမ္ေတာ္ခြဲမွ ရွန္းဖူးရန္ ခ်န္ေရာ့ခ်ိဳးက စာသင္ေပးခဲ့ရသည္။ ခ်န္ေရာ့ခ်ိဳးမွာ စာေပပညာလိုက္စားေသာ မိသားစုမွ ဆင္းသက္လာသူ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ နားလည္ရန္ ခက္ခဲေသာ စာေပတို႔ကို ရွန္းေျမာင္အား အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ တမင္သင္ၾကားေပးေလသည္။ ကေလးပီပီ စာထက္ အေဆာ့မက္ေသာ ရွန္းေျမာင္မွာ အေရး အဖတ္တို႔အား လြန္စြာ မုန္းတီးသြားေတာ့သည္။

ခ်န္ေရာ့ခ်ိဳးက ရွန္းေျမာင္ စာေလ့လာရသည္ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕မွန္းသိေသာအခါ တိုက္တြန္းျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ အဝတ္အစားႏွင့္ အစားအေသာက္ဘက္ အာရံုစိုက္ရန္ႏွင့္ သခင္မေလးကဲ့သို႔ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ေနရန္တို႔သာ သြန္သင္တြန္းပို႔ေတာ့ေလသည္။ ကြမ္ဝမ့္ထန္သို႔ သြားရန္အခ်ိန္က်ေသာအခါ ရွန္းေျမာင္မွာ အတန္းပညာကို မလိုက္ႏိုင္၊ သူမ၏ ဗဟုသုတတို႔မွာလည္း ပထမတန္းထက္ပင္ ေခါင္းပါးလြန္းေန၍ အတန္းထဲ၌ ေနာက္ဆံုးပိတ္ေနရာသာ ရေတာ့ေလသည္။ ႀကိဳးစားေလ့လာရမည္ကိုလည္း မႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ ရွန္းေျမာင္မွာ တင္းၿမိဳ႕ေတာ္၌ ထံုထိုင္းညံ့ဖ်င္းသူဟု ေက်ာ္ၾကားလာေတာ့သည္။ 
[ကြမ္ဝမ့္ထန္၏ ပထမတန္းသည္ ယခုေခတ္ ပထမတန္းမဟုတ္ပါ။]