ၿငိဳးသူ႔ကလဲ့စား

၄၀။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဥပေဒ အေၾကာင္းအရာ

အမ်ိဳးသား ၿပိဳင္ပြဲမ်ားကို စင္ျမင့္ေပၚတြင္ ဆက္လက္ က်င္းပၾကသည္။

လူ႔အခြင့္အေရး တင္ျပစာႏွင့္ ကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲသည္ လူမႈဝန္းက်င္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားစုက ေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ သင္သာ ဥာဏ္ေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ဆိုလ်ွင္ အေၾကာင္းအရာကို ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ တင္ျပရံုႏွင့္ အမွတ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မ်က္ေမွာက္ အေရးႀကီးေသာ အမႈအခင္းမ်ား၏ တင္ျပစာမ်ားကေတာ့ ေဝးေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အေရးႀကီးေသာ အမႈအခင္းမ်ား၏ တင္ျပစာသည္ လက္ေတြ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွ အေျခအေနမ်ားကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ တင္ျပရေသာေၾကာင့္ ပိုလက္ေတြ႔ဆန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္တြင္ ေလ်ွာက္တင္ရသည္ႏွင့္ အသြင္တူသည္။ သို႔ေသာ္ စင္ျမင့္ေပၚ႐ွိ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ပညာ႐ွိ အမတ္မ်ား၏ ေနာက္လိုက္မ်ားမွ လြဲ၍ က်န္လူမ်ားက ဤအရာကို ေ႐ွာင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆိုျပဳလႊာ ေကာင္းေကာင္းမွာ အင္မတန္ပင္ ႐ွားပါးသည္။ ခက္ခဲသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း မိမိ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေျပာင္ေျမာက္သည္ဆိုလ်ွင္ ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအဝိုင္းထဲသို႔ ေျခတစ္လွမ္း အလိုအေလ်ာက္ လွမ္းၿပီးသား ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။

႐ွန္းေျမာင္ သူမအေ႐ွ႕မွ စစ္တုရင္ ႐ုပ္ထုမ်ားကို ၾကည့္လိုက္သည္။

အတိတ္ဘဝက တတိယအဆင့္ စိန္ေခၚပြဲတြင္ ေဖ့လန္က "တရားဥပေဒ စိုးမိုးျခင္း" ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ကို တင္ျပခဲ့သည္။
(ေဖ့လန္ဆိုတာ ေဖ့႐ႈကိုင္း-ဆရာေဖ့ပါေနာ္။ ေနာက္အပိုင္းေတြမွာ ေဖ့လန္လို႔ပဲ သံုးထားပါတယ္။)
ေနာက္ဆံုးအဆင့္တြင္ မည္သူက မည္သူ႔ကိုမဆို စိန္ေခၚႏိုင္သည္။ အမ်ိဳးသားက အမ်ိဳးသမီးကို သို႔မဟုတ္ အမ်ိဳးသမီးက အမ်ိဳးသားကို စိန္ေခၚႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက သူတို႔၏ ဆရာကိုသာ စိန္ေခၚၾကသည္။

ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ဆရာေဖ့-ေဖ့လန္ကို စိန္ေခၚခဲ့သည္။ ေဖ့လန္သည္လည္း အရည္အခ်င္း႐ွိသူ ျဖစ္သည္။ စင္ေပၚသို႔ လွမ္းေနသည့္ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ အတြင္းမွာပင္ ေဖ့လန္သည္ ဂႏၱဝင္ ေတးသီးခ်င္းမ်ားမွ စာသားအကိုးအကားမ်ားႏွင့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျပႆနာမ်ားကို ေထာက္ျပလိုက္သည္။ ခ်ဲ့ကားေျပာျခင္း မဟုတ္ပဲ အပိုင္းတိုင္းက အေရးႀကီးၿပီး ပညာသားပါသည္။