ၿငိဳးသူ႔ကလဲ့စား

၂၅။ ေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္ၾကျခင္း

ဂႏၶာမာပန္းပြဲေတာ္ကို ခ်င္အဆင့္ရ မင္သားအိမ္ေတာ္အနားရွိ ယန္ေပ့ထန္၌ က်င္းပေလ့ရွိသည္။ ထိုေနရာမွ ခန္းမက်ယ္မွာ နန္းဦးတည္ မင္းဧကရာဇ္ႏွင့္ ဧကရီကိုယ္ေတာ္တိုင္ ပႏၷက္ရိုက္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေနရာမွ စံအိမ္ေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ လက္ရာဗိသုကာ ေသသပ္၍ ဆန္းၾကယ္လွပသည္။ က်က္သေရရွိခန္းနားထည္ဝါေသာ အေဆာက္အဦးမ်ားစြာလည္း ရွိသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ သိပ္ေဝးကြာလြန္းမေနပါက ဧကရာဇ္ႏွင့္ ဧကရီသည္လည္း ယန္ေပ့ထန္ကို နန္းေတာ္၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ေလာက္သည္။ 

တစ္ဖက္မွာ ေတာင္တန္းမ်ားကာရံထားၿပီး တစ္ဖက္မွာက ေရကန္ေရအိုင္ႀကီးရွိေနျခင္းက ေမၽွာ္ခင္းအလွ ရွဳစားရန္ ေနရာေကာင္းတစ္ခု ဖန္ထားသကဲ့သို႔ျဖစ္ေနသည္။ အဓိကကေတာ့၊ ၁၀ လပိုင္းေရာက္တိုင္း ဂႏၶာပန္းအမ်ိဳးစံုတို႔ ဖူးပြင့္လန္းက်ခ်ိန္၌၊ ဤေနရာျခံဝန္းမွာကလည္း ဂႏၶမာပန္းမ်ိဳးစိတ္အစံု ထိန္းသိမ္းထားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဂႏၶမာပန္းပြင့္ခ်ိန္ေရာက္လ်င္၊ ရွဳေမၽွာ္ခင္းက ပို၍ တင့္တယ္ကာ ရွဳမၿငီးဖြယ္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။  

ရွန္းအိမ္ေတာ္မွ ယန္ေပ့ထန္သို႔ ျမင္းလွည္းႏွင့္သြားလ်င္ တစ္ရွီခ်န္ (တစ္ရွီခ်န္ = ႏွစ္နာရီ) မၽွ ၾကာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခရီးလမ္း၌ ဆာေလာင္ျခင္းကို ေျဖသာရန္ အစာေျပမုန္႔သေရစာမ်ား ျပင္ဆင္ယူသြားၾကရသည္။

ကူယြိက ေကြ႕ေမာေမာ ယူလာေသာ ျခင္းကို ဖြင့္၍ ရွန္းေျမာင္ကို ေမးလိုက္သည္။ "မမေလး တစ္ခုခုစားထားပါလား... ခရီးကရွည္ေတာ့ တစ္ခုခုစားထားမွ ခံႏိုင္ရည္ရွိမွာ..."

ရွန္းေျမာင္က စားစရာျခင္းအတြင္းမွ အရာမ်ားကို ၾကည့္လိုက္သည္။



ဆိတ္ႏို႔ဒိန္ခဲေအး၊ ၾကက္သြန္မိတ္ဆန္မုန္႔လိပ္၊ ႏွင့္ ဆီမ်ားေသာ ၾကက္ေပါင္အစပ္ေၾကာ္။...



ၾကည့္လိုက္လ်င္ အျမင္တြင္ေတာ့ အေရာင္အနံ႔အရသာစံုႏွင့္ စားခ်င္စရာ၊ သြားရည္က်စရာ။

မေကာင္းတာက၊ ဤစားစရာမ်ိဳး၏ အရသာက ေလးလြန္းသည္။ ဒိန္ခဲေအးႏွင့္ ၾကက္ေပၚေၾကာ္ဆိုလ်င္ အဆီမ်ားေသာေၾကာင့္ စားရင္းႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးတို႔ကို ေပပြသြားေစႏိုင္သည္။ သတိမထားမိပါက အဝတ္အစားမ်ားကိုပင္ စြန္းထင္သြားေစႏိုင္သည္။ ေကြ႕ေမာေမာက ဤအစားအစာမ်ားကို "ေစ့စပ္စြာ ဂရုတစိုက္"ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္ကိုး...။