ၿငိဳးသူ႔ကလဲ့စား

၂၂။ ေရႊႏွင့္ေငြ

သူမက ဘရိုကိတ္ထည္တစ္လိပ္ကို လက္ညိဳးထိုးကာ ဆိုလိုက္သည္. "ဒါဆိုလည္း ဒီတစ္ခုပဲ ယူလိုက္ေတာ့မယ္..."

ဤသည္မွာ ခရမ္းေရာင္ၾကာစြယ္ၾကာပန္းအဆင္ျဖစ္၍ အိမ္ေထာင္မျပဳရေသးေသာ မိန္းကေလးမ်ား ၿပီးစလြယ္မေရြးျခယ္ရဲသည့္ အဆင္မ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ၾကာခရမ္းေရာင္က အသားအေရာင္ေရြးေသာေၾကာင့္ သာမန္မိန္းမငယ္တို႔ ဤအေရာင္မ်ိဳးဝတ္ဆင္လ်င္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ဟန္ေပါက္ၿပီး ေရွးဆန္သြားတတ္၍ ျဖစ္ၾကသည္။ ဝတ္ဆင္သူမွာက တင့္တယ္ခန္းနားေသာ အရွိန္အဝါမ်ိဳး မရွိလ်င္ အေရာင္ကို မႏွိမ္ႏိုင္ဘဲျဖစ္သြားၿပီး ၾကည့္ရ အရုပ္ဆိုးသြားေစႏိုင္သည္။

ခ်န္ေရာ့ခ်ိဳး မ်က္ဝန္းမ်ားက ေတာက္ပလာကာ သူမ ျပံဳးလိုက္သည္။ "ေရွာင္ဝူ ( ၅ ေလး ) က ဘာလို႔ ဒီအေရာင္မ်ိဳး ေရြးတာလဲ... မိန္းကေလးငယ္ငယ္ဆိုတာက အေရာင္ေတာက္ေတာက္ႂကြႂကြေတြ ဝတ္သင့္တယ္... မင့္အစ္မႏွစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးေပါ့... ဒီလိုအေရာင္ရင့္ႀကီးက ေရွးဆန္လြန္းေနမွာ ရင့္ေနမွာ အရီး စိုးလို႔ ..."

"အဲ့ဒါ ေျပာခ်င္တာေလ..." ရမ့္ဝမ္ယြင္ကပါ သူမ စကားကို ေထာက္ခံလိုက္သည္။ သူမလည္း ပထမအိမ္ေတာ္ခြဲက အျပင္မွာ အရွက္ကြဲအရူးျဖစ္သည္ကို ျမင္လိုေသာ္လည္း ဤၾကာစြယ္ခရမ္းေရာင္ကေတာ့ အလြန္ထူးျခားေန၍ျဖစ္သည္။ အျပင္လူမ်ားေတြ႕ပါက ရွန္းမိသားစုက သမီးမ်ားအားလံုး ေရွးရိုးဆန္ဆန္ဝတ္စားၾကသည္ဟု ထင္ကုန္မည္ စိုးရိမ္မိသည္။ ခ်င္းအာမွာ ဂႏၶာမာပန္းပြဲေတာ္၌ အရည္အခ်င္းမ်ား ထုတ္ေဖာ္ျပသရေပဦးမည္။ ရွန္းေျမာင္ေၾကာင့္ ခ်င္းအာ ဂုဏ္ပ်က္သြား၍ မျဖစ္ေပ။ 
သို႔ေသာ္ ရွန္းယြဲ႕ႏွင့္ ရွန္းခ်င္းကမူ က်ိတ္ရယ္ေနၾကသည္။ ရွန္းခ်င္းက ေျပာသည္။ "သမီးေတာ့ ဒီၾကာစြယ္ခရမ္းေလးက လွတယ္ထင္တာပဲ... ဝူေမး (ညီမ ၅) အေရာင္ရင့္ေတြ အရင္က မဝတ္ဖူးဘူး မွတ္လား... စမ္းဝတ္ၾကည့္ပါလား... ဒီအေရာင္ေလးလည္း က်က္သေရရွိတယ္လို႔ အစ္မ ၾကားဖူးတယ္..."

"အစ္မသာ အစတစ္စ ေရြးထားၿပီးျဖစ္မေနဘူးဆိုရင္... အစ္မလည္း ၾကာစြယ္ခရမ္းေလးကို စမ္းၾကည့္မွာပဲ..." ရွန္းယြဲ႕က ျပံဳးကာ ဆိုသည္။