Cursed Guardian(✘UNREVISED✘)

Chapter 11: Provoked

KASALUKUYAN akong naglalakad patungo sa silid ko ngunit bigla kong nasalubong si Mr.  Apollo ang isang Ultron Master na namamahala sa kastilyo ng Precusia, siya ang lalaking hinarangan ni Zero nung aakmang  hawakan nito.

"Kamusta naman ang araw mo, magandang Binibini?" nakangiti nitong bati sa akin.

Actually, kilala ko na silang lahat dahil minsan na akong ipinasabay ng Shrine at Supremo sa kanilang hapag kainan.

Yumuko muna ako sa kaniya bilang paggalang bago sumagot.

"Mabuti naman po, Ginoong Apollo," sabay ngiti ko.

"Its good to hear that, anyway I have to go," tumango naman ako sa kaniya at nang makaalis na siya ay tuluyan na akong napabuntong hininga.

Tiningnan ko naman ang malaking bintana na malalagpasan ko at nakita ko ang kakaibang patak ng mga nyebe. Mahina ang mga patak nito hindi sobrang pino at minsan lang ang mga ito pumapatak. Its really expressed my emotion, because I'm feeling sad and confused right now.

Sumagi naman sa isip ko ang hitsura ni Hiro nang nakangiti tila sobrang saya nito na nasilayan ko siya. Kung tutuusin ay nakaramdam ako ng saya ng makita ko siya pero, bakit naguguluhan ako sa mga nangyayari?

Nang marinig ko ang salitang 'mate' galing sa kaniya ay sobrang natulala ako. Nangyayari ba talaga ang bagay na ganun?

Napabuntong hininga uli ako tsaka tuluyan na akong lumapit sa may bintana at iniangat ang aking mga kamay para saluhin ang mga patak ng mga nyebe.

Bakit ko ba kailangan pang guluhin ang aking isipan sa mga bagay-bagay kung tutuusin ay may mga bagay pa namang gugulat at gugulo pa sa pagkatao ko?

Tama! Kailangan ko munang di magpaka-stress baka mahahalata pa ito ni Zero at kukulitin pa ako nun, di naman iyon papayag na di ako magsasabi ng totoo. Sasagutin lang ako nun ng 'Liar!' tsaka siya mag walk out.

"Kim!" napalingon agad ako sa pinangalingan ng boses at nang makita ko siya ay agad akong ngumiti. Ngunit biglang lumungkot ang kaniyang mukha.

"Pasensya na kung di ako pumasok we're very busy in this day," bumuntong hininga pa siya.

"Its okay di naman ako nabagot sa school. Actually, I'm very impressed dahil inakala nilang---I mean nagkaroon naman ako ng mga friends," sabay ngiti ko dahil muntik na akong madulas.

"Oh! Di ka talaga marunong magsinungaling," umiling pa siya.

Bakit napakasensitibo ng utak niya pagdating sa mga bagay-bagay but I'm wondering nag iba na ang pakikitungo niya kapag nahalata niya akong nagsisinungaling. Noon di na niya ako pinapansin kapag nahuli na niya ako but now he's being gentle.

"I know, they thought that  you're her," napabuntong hininga na naman siya kaya ayaw kong pag usapan ang bagay na ito, tungkol sa kamukha ko.

"Anyway, is it true that you already met your new friends?" ngumiti na naman siya.

Naparoll eyes naman ako ng pabiro at tumawa.