Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-GİRİŞ-
Anahtarı yuvasına uzun uğraş sonucu soktuğumda gülümsemelerimiz yarıda kesildi. Aralanan kapıyı parmak ucuyla, tiksinerek ittirdim. Kolumdaki çantayı ve anahtarı vestiyere fırlatırken iki parmağımla burnumu tıkadım.
"Oo, berbat kokuyor."
Rüya, eve attığı ilk adımı ateşe basmış gibi hızla geri çekti.
"Bu koku da neyin nesi?" Yüzü iğrenir bir hâl almıştı. "Allah aşkına, sen bu evi kaç asırdır temizlemiyorsun?"
"Şş!" dedim işaret parmağımı dudaklarıma götürürken. "Sessiz ol."
Kulağımı evden gelecek herhangi bir sese odaklamıştım. Çantamdan cep telefonumu çıkardım sessizce ve ışığını açtım. Etrafa tutuyor, beni rahatlatacak herhangi bir belirti arıyordum.
"Bu gece de yurtta kalacağız anlaşılan."
"Şşş!" diye yineledim, onun gür sesine karşın fısıltı halindeydi sesim. "Bu sıradan bir koku değil!"
"Orası kesin. Sağlam bir temizlik istiyor." derken göz devirdi.
"Onu kastetmiyorum. Böyle kokmasını gerektirecek başka bir şey var."
"Ne demek o?" dedi, ince sesinin altına yayılan belli belirsiz bir tedirginlik sezdim.
"Bu demek." derken her an tetikte olan gözlerimle ayaklarımın hemen ucundaki kırmızı damlayı gösterdim. Gözleri endişeyle büyüdü, "B-bu kan mı?" dedi titrek sesiyle.
"Muhtemelen."
Kolumu sıkıca tuttu.
"Öyleyse derhal buradan gitmeliyiz!"
Başımı sağa sola salladım.
"Bekle, gidemeyiz."
"Ne saçmalıyorsun Nilü, burası hiç iyi hissettirmiyor. Hem gecenin bir vakti dedektifçiliğin sırası mı? Kedi falan girmiştir içeri, ölmüştür."
"Rüya, ben bir yere gitmiyorum. Normal olmayan şeyler var."
Yüzü endişeyle gerilirken kolumu bıraktı.
"İyi, ben gidiyorum! Henüz delirmedim! Kedi cesedini bulduğunda ararsın."
Telefonun ışığını kapayıp çantama attım. Neredeyse yutkunmayacak kadar çok odaklanmıştım. Soğukkanlılıkla içeri baktım. Derin, titrek bir nefes aldım. Burnum kokuya alışacak gibi değildi. Elimi ışığı açmak için duvara götürdüm. Kısa süre sonunda düğmeyi buldum fakat düğmeye bastıktan hemen sonra elime sıvı bulaştığını hissettim. Parmaklarıma neyin bulaştığını görmek istedim ama kalbimin hızlanmasına neden olacağını tahmin etmemiştim.
Kan lekesi.
Kesik kesik nefes alıp vermeye başladım. Yutkunmakta güçlük çektim. Etrafta dağınık bir şey yoktu, fakat her yer nasıl olur da kan olurdu? Bu, bir kedinin yapabileceği bir şey değildi. O öldürücü kokunun kedi olduğunu düşünmek aptalca olurdu zaten.
O an bir ses duydum. Tüyler ürperten bir ses.
Tam, kulağımın dibinde.
"Hoş geldin."
Güçlü bir el, saçlarımı kavradı. Canım yanıyor, nefesim titriyordu. Sanki derin bir kuyuya düşmüştüm; tek başına, karanlık ve soğuk havada. O kuyunun etrafından onlarca insan geçiyor ve benim sesim duyulmuyor gibi, öyle çaresiz hissediyordum. Bu; bütün hücrelerimi bir kanser gibi saran korkumun en somut haliydi.
"Ben de seni bekliyordum."
🖊
Tanıtım tadında, teaser maiyetinde bir küçük giriş yaptık.
Yayım tarihi 2018. Güncelleme, 2021.
Önceliğim İhtilal adlı hikayem olup, bu sıralamaya saygı duymanızı bekliyorum.
