AFİTAP

24. BÖLÜM - BERABERİZ!

Bölüm şarkısı ;
İndila - S.O.S

Sardığım, ateş gibi yanan elini kendime çekip nazik, uzun bi' öpücük bıraktım. Dolu gözlerimi tırmandırdım gözlerine.

"Acıyor mu?"

Güldü.

"Böyle yaparsan, diğer elim için de bir şeyler düşüneceğim."

Dolu gözlerimi kaçırdım mahcubiyetle.

İşaret ve orta parmağının tersiyle gözlerimin kenarındaki ıslaklığı giderdi. Gözlerimin en içine bakarken gülümsemesi yerini ciddiyete bırakmıştı.

"Sakın ağlama. Vur, kır, dağıt her şeyi, her yeri. Ne istersen yap, ama ağlama."

Başımı kaldırdım.

"İçimdeki ateşin sönmesi için, bir şeyler yapmam gerek Bora. Anlıyor musun?"

Arkasındaki taşa yaslandı.

"Anlıyorum ama-"

"Nasıl anlayabilirsin ki? Kimsesiz büyüdüm ben, küçücük çocuktum..."

Sesim kırçıllı ve ağlamaklı çıkıyordu.

"Belki, beni çok seven bir ailem vardır diye hayaller kurarken, hiç tadamadığım aile duygusunun acısını yaşattı bana."

Ellerimi saçlarıma çıkardım.

"Senin hiç kardeşini öldürdüler mi?"

Ona değildi öfkem fakat acısını en çok çıkardığım oydu.

"Annemi öldürdüler." dedi tüm sakinliği ile. Ellerim saçlarımdan aşağı doğru kayarken "Ne?" dedim hayretle. Annesinin öldüğünü söylemişti fakat beni hayrete düşüren, öldürülmüş olmasıydı.

Eliyle yüzünü sıvazladı. Doğruldu yaslandığı taştan.

"Her neyse. Unut bunu."

Bir adım attı, önüne geçip kolunu tuttum.

"Bora, kim, neden öldürdü anneni?"

Cevap vermiyor, yüzüme bakmıyordu. Çok uzakta olmayan siyah aracına ilerledi, kapısını açıp içinden bir şey aldı. Kısa süre sonra kapıyı kapayıp arkasına yaslandı. Elinde bir sigara vardı, yaktı hiç düşünmeden ve beklemeden bir nefes çekti ciğerlerine. Yine yanakları içe göçmüştü. Öylece seyrettim.

Yüzüme düşen saçlarımı arkaya itip yanına adımladım usul usul. Tam karşısında durdum, dudakları arasındaki bitmeye yakın sigarasını benim gelmemle yere attı. Dumanını benim aksim olan yöne doğru üfledi.

Ilık esen rüzgar bedenimi teğet geçtiğinde kollarımı sıvazladım. Yaralı elini yanağımda gezdirdi. Gülümsedi.

"Hadi içeri geç, üşütme daha fazla."

"Sen gelmiyor musun?"

"Geleceğim, ufak bi' işim var. Halledip geleceğim."