12. BÖLÜM-YILDIZLAR

211 14 2
                                    

Bölüm şarkısı ;
Esin Aydıngöz - Bir Gökyüzü Düşün

Kafamı yasladığım duvarın pürüzlerinden olsa gerek bir türlü uyuyamıyordum. Gecenin tüm karanlığı yerini yavaş yavaş güneşe devretmeye hazırlanıyor gibiydi ama henüz karanlık hakimdi. Rüya sırtını sırtıma yaslamış, başını da duvara koymuştu. Hava serindi ama üşütecek kadar değil. Huysuz huysuz hareketlenmiş olmamdan rahatsız olmuş olacak ki sıkıntıyla nefesini verdi Rüya, duvara sırtını yaslarken.

"Başım patlıyor."

Ben de sırtımı duvara verdim onun gibi. Başımı omzuna koyduğumda çenesini dokundurdu başımın üstüne.

"Sen neden uyumadın?" diye mırıldandı. Nefesimi verdim usulca.

"Uyutmayan şeyler var."

Elimi sıvazladı.

"Biliyorum, Ege ile ilgili içinde olduğumuz durumu düşünüyorum. Bir yanım hala inanmıyor, sanki başka biri gibiydi."

"Senin için olduğu kadar benim için de inanması güç bir durum. Yani çocukluğumuz, gençliğimiz birlikte geçti. Onu bu hale ne getirdi, ne zaman getirdi? Gerçekten sana zarar verecek gibiydi."

"Evet, aklım almıyor Rüya. Korkunçtu."

Birden gözleri doldu Rüya'nın.

"Öldürmüş olamam değil mi?"

"Sanmam, bayılmıştır." dedim soğukkanlı olmaya özen gösterirken.

"Ya öldüyse?"

Titrek nefesinden ve sesli yutkunmasından telaşını hissediyordum.

"Şş, sakin ol. Düşünme şimdi bunları. Ben yanındayım."

Ani bir refleksle kafasını arkasına çevirdi Rüya.

"Sen de duydun mu?"

Kaşlarımı çattım.

"Neyi?"

"Ayak sesi. Yani biri adım attı sanki." fısıldadı.

"Hayır, kedi falan olmasın?"

Bana doğru döndü kaşlarını kaldırırken.

"Kedi?"

"Boş ver, her neyse. Biraz uyusak iyi olacak."

"Ben bir bakayım." derken yerinden kalktı ses çıkartmamaya özen göstererek.

"Uzaklaşma fazla." diye fısıldadım.

"Gelirsin sanmıştım."

Arkamı döndüm sitemine aldırış etmeden.

"Çok isterdim, ama uyuyacağım."

Kısa süre sonra adımlarından uzaklaşmaya başladığını hissettim. Kaşlarımı çattım endişeyle, içimi huzursuzluk kapladı bir anda. En son birbirimizi yalnız bıraktığımızda başıma gelen şeyleri hatırlıyordum. O zaman kedi değildi bizi endişelendiren şey. Şimdi de kedi olmayabilirdi.

AFİTAPHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin