Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
❦
Bazen zaman dursun isterdik.
Kulakların bir şarkı duyduğunda ve ruhun onun bir şarkıdan daha fazlası olduğunu anladığında, dünya dursun dersin.
Çünkü dünya dönmeye devam ederse zaman geçerdi ve zaman geçtikçe sevdiğin şeylerden sıkılmaya başlardın. Bu yüzden çok sevdiğin bir şeyi gördüğünde dünya durmalıydı.
Senden uzakta kuşlar uçmalıydı, bir çocuk yürümeyi yeni öğrenmeliydi ve birisi kiraz çiçeklerinin uçuştuğu o parkta bolca gülmeliydi. Hepsi senden uzakta gerçekleşmeliydi. Yanından geçen arabaların korna sesi ilişmemeliydi kulağına. Yürüyen kadının ağır parfümü dolmamalıydı ciğerlerine. Dünya durmalıydı o anda. Ve ruhun bedeninin içinde dönüp durmalıydı.
Sadece zaman birazcık duramaz mıydı?
Ben hâlâ bu evde her şeyi unutarak yaşarken, hâlâ kışın soğuğu ruhumu üşütmezken ve hâlâ hiç kimse hiçbir şeyden habersizken dünya duramaz mıydı?
Hiç büyümezsek olmaz mıydı? Hep çocuk kalsak ve hissettiğimiz şeyleri kolayca söyleyebilsek olmaz mıydı gerçekten? Neden canımız acıdığında üzgünüm demekten çekiniyorduk ki? Neden hata yaptığımızda onu saklamamız gerekiyordu?
Eğer hata yapmışsak birisinin bize doğruyu göstermesi ve hatamızı tekrarlamamamız için sonuçları öğretmesi gerekmiyor muydu? Fakat doğruyu gösteren birisi olsaydı zaten hata yapmazdık.
"Kız çocuğu?"
Aniden duyduğum sesle bakışlarımı daldığım boşluktan çekip merdivenlerin başında durarak ifadesizce beni izleyen adama baktım. Duştan yeni çıkmıştım ve o bana seslenene kadar kaldığım odanın karşısında öylece dikilip, boşluğu izlediğimi fark etmemiştim.
"Birisiyle mi öpüştün?" diye sordu sakin bir sesle kaşlarını çatarak. "Neden sürekli dudaklarına dokunup duruyorsun?"
"Ne? Hayır! Hiç kimseyle öpüşmedim ben! Neden saçma sapan sorular soruyorsun?" Sesimin yüksekliğini kontrol edemeden telaşla bağırdım. "Yaşlı olduğun için hiç kimse seninle öpüşmüyor diye beni mi ayartmaya çalışıyorsun? Ne sapık bir amcasın!"
Onun yüzüne bakmadan ve sessizliğin tuhaflık derecesine ulaşmasına izin vermeden kapıyı açıp ayaklarımı yere vura vura odaya girdim. Kapıyı gürültüyle kapatıp ellerimle yüzümü ovuşturmaya başladım.
Her detayı fark ediyordu. Onun yanında artık daha dikkatli olmam gerekecekti. Ona hiç göstermememe rağmen bileğimdeki soluk dikiş izini ve her ne kadar çaktırmamak için çabalasam da aksadığımı fark etmişti.
