~Baby, I know the story
I've seen the picture
It's written all over your face
Tell me, what's the secret
That you've been hiding
And who's gonna take my place?~
Babe calling...
Answer • Decline
"Hello--"
"Oh buti naman at sinagot mo na. Kanina pa kita tinatawagan eh." mahihimigan mo sa kaniya ang paghihisterya.
"B-bakit?" maang-maangan ko.
"Ah... eh... kasi..."
"What is it babe?"
Tell me... tell me the truth.
"Err... sorry kung 'di agad kita nasabihang may group activity pala kami ngayon." aniyang malumanay na.
"Gano'n ba?"
"Oo eh. Pasensya na ngayon ko rin nalaman."
"Ah sige ingat. Love you."
"Ba-bye..."
Nakuyom ko ang cellphone na nasa tenga ko pa din habang ang dibdib ko'y tataas-baba para makalanghap ng sariwang hangin.
Agad akong tumalikod ng makita ko silang palabas na ng campus, nang bago niyang lalaki. Pumikit na lamang ako at nagdarasal na sana... sana walang luha na kumawala sa mga mata ko.
"Hens... uy Henson!" napabalik lang ako sa katinuan ng may tumapik sa 'kin.
"Oh Prez 'kaw pala. Bakit?"
Umirap naman siya. "Anong 'Bakit'? Kuhanan na ng cards ngayon aba! Ikaw na lang kaya ang 'di pa kumukuha ng grades. Kaya hayun si Ms. Rances miling ikaw na naman daw ang nangunguna sa klase--aba'y gagong 'to't nilayasan na naman ako?!" she groaned.
~I should've seen it coming
I should've read the signs
Anyway, I guess it's over~
*One message received*
From Babe: Can we talk?
To Babe: Okay.
From Her: Thank you... meet me at the back of our building. 2 pm sharp.
'Di na ako nag-reply at tinago ko na lang ang aking cellphone sa bulsa.
'Di pa man alas dos ay narito na ako sa sinabi niya't naghahanda na sa ano man ang kaniyang mga sasabihin.
~I can't believe that I'm the fool again
I thought this love would never end
How was I to know?
You never told me
I can't believe that I'm the fool again
And I who thought you were my friend
How was I to know
You never told me~
"You came," nakangiti siya habang papalapit sa kinaroroonan ko.
"Yeah right. And you're late." malamig na usal kong 'di man lang ata niya napansin.
"I'm sorry. May dinaanan lang--"
"Kay Benry?" turan ko na nagpalaki ng kaniyang singkit na mga ata.
I have done enough years ago Kelly. I love you but I let you go if that's what you want. Kung saan ka masaya.
"Huh? No! G-Galing ako sa mga ka t-teammates ko. T-Tinawag kami ni c-coach eh." and she divert her gaze off me.
Alam kong varsity player ka ng volleyball pero ang hindi ko lang lubos maintindihan kung bakit sa dinami-daming sports diyan, puso ko pa ang napili mong paglaruan.
"H-Henson, I-I just want to say s-sorry.."
"Sabi na nga ba eh." napatingala ako habang pinipisil-pisil ang pagitan ng kilay ko.
"Hens..."
Tinignan ko siya. "You're breaking up with me, right?"
She's start crying. "H-Hens..."
"JUST TELL ME THE DAMN TRUTH! YOU'RE BREAKING UP WITH ME, RIGHT?!"
At siya'y napahagulhol na. "Y-Yes."
"DAMN!" nasipa ko ang bench na kaninay nauupuan ko lamang.
"I'm s-sorry! I f-fell o-out of lo-love!" she said while sobbing.
"Yeah right. I knew it!... Nang dumapo 'yang magaganda mong mga mata sa kaniya, unti-unti ka ng nahuhulog sa kaniya. At sa mga panahon 'ding iyon, dahan-dahan mo na din akong hindi minamahal. At ngayon bibitawan mo na ako? Nice!" napatawa ako ng pagak na may halong pakla.
"I am really sorry, Hens." lalo pa itong napaiyak.
"Dapat lang. Pero 'wag kang umiyak 'di dahil sa nasasaktan akong nakikita kang umiiyak kundi ako dapat ang gumagawa ng bagay na iyan. Ako dapat Kelly! Ako dapat ang umiiyak kasi nakikipaghiwalay sa 'kin ang babaeng mahal ko para lang sa kambal ko! Sa kambal kong inaagaw sa 'kin ang lahat pati na rin ikaw, Kell!" suminghap ako kalauna'y napalunok ng laway. "I can afford to lose everyone but... but not you, n-not this tingling feeling when you're around and not this bond between us."
"P-Pero bakit 'd-'di ka umiiyak?" change topic babe, change topic. Very good. Nice question.
"Because there's no point in crying, the tears won't bring you back to me."
Pagtalikod ko'y pinalis ko agad ang luhang tumulo mula sa mga mata ko saka ko siya nilayasan.
Hindi ako ang kailangan niyang mag-comfort kundi ang putanginang kapatid ko!
~Baby, you should've called me
When you were lonely
When you needed me to be there
Sadly, you never gave me too many chances
To show you how much I care~
"You see that?" sabay turo niya sa dalawa.
"I could watch." napairap ako.
"Ang sweet naman ng kapatid mo at si Kell. Sila na ba? Pagkakaalam ko best friend lang sila eh."
"I'm not sure how close they well." Irap kong turan sa kaniya.
"Hens..."
"Hmm?"
"Wala na rin naman kayo ni Kelly kakapalan ko na ang mukha ko." she heave a sigh. "Pwede bang maging tayo na lang?"
Napatitig lang ako sa kaniya. "Matalino ka Prez, mas may nararapat pa sa 'yo kesa--"
Hinawakan niya ang magkabilaan kong panga kung sa'n napatigil ako. "Don't think and say that you don't deserve to me... that I deserve someone better. Be the person that I deserve 'coz you're more than that word Hens... Tsaka matalino ka rin naman 'di ba? Mas pa nga eh so, match tayo."
"Siya at siya lang ang mamahalin ko Prez, kahit mahal pa niya ang kapatid ko." I said with no filter. Mas mabuti ng masaktan siya sa katotohanan kesa sa sumaya siya sa kasinungalingan kong 'di ko rin naman gagawin. At alam kong alam niya kung sino lang talaga ang mahal ko. Kahit masakit. Kahit sinaktan niya ako.
"P-Pero mahal din kita." Maluha-luhang aniya sabay bitaw sa pisngi ko.
Mapait akong ngumiti sa turan niya.
"Hindi tayo pwede kasi... mahal ka din ng kambal ko."
~About the pain and the tears
Ooh, if I could I would turn back the time
Oh yeah~
Kahit top ka pa sa klase matatawag ka pa ding bobo...
The end...
