Sa kalagitnaan ng gabi'y napagpasyahan kong lumabas para magmuni-muni. Nang makarating ako sa may baybayin ay agad na yumakap sa 'kin ang lamig at alat ng hangin. Napayakap ako sa aking mga braso habang naka-akap naman ang malong na aking dala na tumatabing sa lamig na dala ng hanging pang-gabi.
Umupo ako kung sa'n ako napahinto. Kasabay ng pagtingala sa kalangitan ang pagbaba ng isang bulalakaw sa mismong dagat. Hindi ako pumikit, pinagmamasdan ko lamang itong bumagsak. Ni hindi din ako humiling. Para saan pa? Nabubuhay na lamang ako dahil buhay pa 'ko. I'm wasted and I know it.
Napatingin ako sa may kanan ko. Everybody's happy while swirling they're ass on the party. Sumasayaw sila sa saliw ng ilaw, napapa-indak sa bawat tugtugin at ano ako dito? A party popper who just want to be alone than to be with them who's a happy go lucky.
'Di naman ako ganito noon. Ewan. Sadyang napasama lang talaga siguro ako sa mga people change na sinasabi nila. Para saan pa ang pagsasaya kung ipepeke mo naman ito? Para saan pa ang kasiyahan kung nilulukob ka na ng lungkot sa buong sistema mo? Para saan pa ang salitang saya kung puno na ng lungkot ang puso mo? Kinakain ako ng lungkot at ewan ko ba kung bakit sa nagdaang araw ay nakakaya ko pa ding harapin ang mundo kahit na ganito ako.
"You alone?" some stranger blocked my vision.
Before I could protest for blocking me I already amaze by his figure. His beautiful brown eyes, long pointed nose, pinkish kissable lips, his black messy hair, that damn jawline and his oh-so-yummy sparkling abs na kahit ilaw lang sa buwan ay kitang-kita ko.
I automatically blink twice when he's snap in front of me. Naibaling ko tuloy sa kaliwa ang ulo ko.
"I know how good-looking am I darling, so stop drooling," bawat salita niya'y may tawang kasabay kung saan ikinakulo ng dugo ko.
Ang yabang!
Agaran akong tumayo ngunit sa pagtayo ko'y pagkalaglag naman ng malong ko, kukunin ko na sana ito ng maunahan ako ng estrangherong ito. Inabot ko ang aking kamay para sana makuha ito sa kaniya ng ilapat niya ang kaniyang kamay sa palad ko't nakipag-kamay, "Rajiv..." agaran kong binaklas ang kamay ko sa kaniya ng may maramdaman ako sa kaibuturan ko.
"Give me that!" I said in greeted teeth.
"Nope. Your name first..." aba't ang antipatikong kumag ay tinago pa sa kaniyang likod.
"Shazny," I said in groan. Pagpakilala ko na para matapos na 'tong gabing 'to. Nababanas na ko sa lalaking 'to, e.
Sabay lahad ko uli ng aking kamay pero ang kumag ay hinawakan uli ito pero ito nama'y hinalikan ang likod ng aking palad.
Napapikit ako sa bolta-boltaheng kuryenteng dumaloy sa kalamnan ko.
Fuck! What's this? This can't be happening.
"Please give me that..." malumay ko nang anas.
"Open your eyes, Shaz. Open it and said what you wanna say to me."
Isang patak ng butil ng luha ang bumagsak sa kanang mata ko habang nakapikit pa din ako.
"No... j-just go, Jiv-" naiwan sa ere ang susunod ko pa sanang sasabihin ng kabigin ako nito't ikulong sa kaniyang bisig.
"I want to hear it, Shaz. Please, say it to me..." may pagsusumamong anas nito.
"I hate you..." naibaon ko ang aking mukha sa pagitan ng kaniyang leeg at dibdib. "I hate you but still, I love you..."
"I'm so sorry... I'm just a coward that day. I'm coward to face the world with you. Please accept me. Accept my love again. I thought if I were choose my family I will make a happy man 'cause they're my family but I was wrong, I much more happier when I'm with you, darling. Please I'm begging. I'll make it up to you just come back to me again."
Maybe that shooting star's our sign to meet each other again. And who am I to say no to this man who I love the most? Kaya siguro sa mga nagdaang taon ay kinakaya ko pang mag-isa dahil alam ng mga tala na muling masusulat ang kabanata ng aming buhay.
I caress his face and wipe his flowing tears. I smile and kiss him with full of love.
-FIN-
