Montreal 2: Marcus Vernon Montreal [Completed]

5

      PINIPILIT NI HANA na intindihin ang sinasabi ng ama pero kahit ulit ulitin nito iyon ay wala talaga siyang makuha. Ganoon ba talaga kahirap ang business? Para kasing sasabog na ang utak niya.

It was just a typical day in their house, eating breakfast with her parents would always be like this. Kaya naman madalas ay mas pinipili niyang kumain nalang sa labas kaysa sa kanilang bahay.

Who the hell wants to listen about business while eating french toast? Definitely not her. No, not her.

"Klaus," saway ng kanyang ina sa ama. "Hayaan mo munang kumain si Hana. Stop discussing business matters in the table. Hindi siya makakain ng maayos."

Napangiti siya sa sinabi ni Brenda Russo, ang kanyang magandang ina. "Thanks, Mamà," she mouthed.

Tinanguan naman siya ng ina at pinag sandok pa ng ulam sa kanyang pinggan. Hinayaan nalang niya iyon para hindi na siya mapagalitan pa rito. Alam niya kasi na ayaw ng ina na nagda-diet siya.

But she always does, inaalagan niya parin ang pigura at istura dahil balak parin niyang ituloy ang pangarap niyang sumikat at makilala sa buong mundo bilang artista.

"How can she learned if we will just always let her like this?" Her papà said. "You're almost a year being a trainee now, Hana. How can you manage it by yourself if you can't even pass as a trainee?"

"Papà," I protested. "I told you before, I don't want to be part of your business--"

"Und was willst du sein? Eine Schauspielerin? Ein Model? Ich habe dir schon gesagt, du wirst nichts davon bekommen!" And what do you want to be? An actress? A model? I already told you, you will not get any of it!

Her father really wants to manipulate her life and she hates it. She wants to live her life the way she wants. Pinakuha na siya ng gusto nitong kurso at hindi siya tumutol, ngayon ba naman pati pangarap niya ay tututulan nito?

"Mas pipiliin mo bang maging artista kaysa sa hawakan ang ating negosyo?" Her papà look like really stressed out of her dahil nag tagalog na ito bigla.

Klaus Russo, her German father rarely spoke tagalog. It was either German or english, hindi katulad nila ng kanyang ina na matatas sa pagtatagalog. At alam na alam niyang naiinis na ang ama kapag nag simula na itong magsalita ng ganong lengguwahe.

"Aber es war mein Traum, Papà. Mein Traum, seit ich jung war." But it was my dream, dad. My dream since I was young. Sabi ko gamit ang lengguwahe na isa rin sa aking kinagisnan.

Wala siyang magagawa roon. She can't love what she hate, ayaw na ayaw niya sa pagnenegosyo. Everyone knows that, mula pa 'non ay wala na siyang balak palitan ang ama sa kanyang position.

"Klaus and Hana! Stop arguing in front of food," saway muli ng ina. "Drop that topic." Natahimik silang mag ama dahil doon.

Hanggang matapos ay hindi na siya nag salita. Sa kusina ay naiwan silang dalawa ng kanyang ina dahil maaga ang alis ng kanyang ama papuntang opisina.

Nilapitan siya nito at kinurot ng bahagya sa tagiliran. "Ikaw talaga, Hana. Gustong gusto mong naiistress ang papà mo sayo."

"Mamà," I flinched. "Alam mo naman ang gusto ko diba?"

Her mother sighed before nodding at her and patted her head like a young kid. "Anak minsan hindi lahat ng pangarap natutupad. Mas makakabuti kung susunod ka nalang sa papà mo."

Who says it can't be? Gumagawa na siya ng paraan para matupad ang pangarap. Siya na mismo ang kumikilos.

"Hindi ka pumasok kahapon?" Her mamà asked after a while.