Montreal 2: Marcus Vernon Montreal [Completed]

32

      MATAAS NA ANG sikat ng araw ng maalimpungatan si Hana mula sa pagtulog. Ang mga huni ng ibon at mga dumadaang mga tricycle paminsan sa daan ay dinig na dinig na niya. Una niyang napansin ang brasong nakayakap sakanya.

Sinundan niya iyon ng tingin at nakita ang lalaking payapang natutulog. Nakatagilid ito sakanya habang yakap yakap siya sa braso nito. Huminga siya ng malalim bago dahan dahang umupo.

Hindi pa siya tuluyang nakakaupo ay hinatak siyang muli ng braso ni Marcus pahiga. Muntik pa siyang mapatili dahil sa pagkakabigla. Bahagya niyang hinampas ang braso nito, "Nagulat ako, ano ba."

Marcus chuckled before slowly opening his eyes. Ngayon ay nakatitig na siya sa mga asul na mata nito.

"Morning.." he said in husky morning voice.

Napanguso ako. "Babangon nako.. late nako sa trabaho."

Pero hindi parin niya ako pinapakawalan mula sa yakap nito kaya hindi parin ako makabangon. Natawa naman ako dahil doon. "Marcus isa.." banta ko.

"Don't go to the office today. Let's go back to Manila." Suhestiyon nito sakanya.

Nag seryoso ako ng mukha at tinitigan siya. Mukhang seryoso rin ito sa sinabi dahil walang bakas ng ngiti sa mukha nito.

"Why?"

"Why what?"

I sighed. "Bakit niyo ba ako pinapabalik?"

Tumaas ang kamay ni Marcus at hinaplos ang buhok niya. Nakatitig lang siya rito habang ginagawa nito ang bagay na iyon.

"Don't you want to come back?" Marcus said while still caressing her hair. "We can stay here, I can have my own clinic or even hospital here—"

"Marcus.." pag papatigil ko rito. "Diba sinabi ko na sayo ang lahat.." humihina ang boses ko.

Hindi kumibo si Marcus.

"I already told you the reason why I'm after you.." mahina lang iyon pero sapat lang para marinig ng lalaki. "Aren't you mad? Aren't you going to ask me anything?"

Tumihiya si Marcus ng pagkakahiga at tinitigan ang kisame niya. "Micaela told me everything.."

Kumunot ang noo ko at umupo. Nilingon ko siya, "She told you what?"

"You left me because of her," nilingon din ako ni Marcus at nagtagpo ang mga mata namin. "You're doing all of these because of her, don't you?"

Nag iwas ako ng tingin. Sinabi iyon sakanya ni Micaela?

"Hana.."

Muli ko siyang nilingon. Bahagyang ngumiti si Marcus saakin at nag taas ng kamay para haplusin ang mukha ko.

"I don't care if you're after me because of my brother," he said. "Those kinds of things doesn't matter to me now." He smiled. "I love you, Hana. I really do."

Kinagat ko ang labi ko at hindi mapigilan na mapahikbi. May luha ding pumatak sa mga mata ko. Mabilis na napaupo si Marcus dahil doon.

"Hana—"

"Thank you, Marcus.." sabi ko habang umiiyak.

Kinabig ako payakap ng binata. "Hush now please.."

"I love you.." mahinang bulong ko na sapat lang para marinig niya.

NANLAKI ANG MATA niya dahil sa sinabi ni Micaela sakanya. Nang lingunin niya si Miracle para alamin kung may alam din ito tungkol doon ay nag iwas ito ng tingin sakanya at pasimpleng sumimsim sa kape nito.