My ghost|| MinYoongi||Hayalet sevgilim+18

°12°

Tatlışlarım 2 bölüm attığım için bir önceki bölümü okumayı unutmayın
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
N-Sen neden oraya oturdun?

"Orası rahat değildi"

N-Hmm peki.

Bizimkiler tostları gömerken bende onları izliyordum.

T-Çocuklar derse gecikmeyelim kalkın hadi.

Hepimiz kalktığımızda Yoongi de bizle beraber geliyordu. Adımlarımı yavaşlatarak bizimkilerden geride kalmaya çalıştım.

"Yoongi nereye geliyorsun? Derste oturmayacaksın değil mi?"

"Yapmadığım bir şey değil ki..."

"Ne ?"

"Boş ver bak zil çalacak şimdi"

Sınıfa girdiğimde o da benimle birlikte girmişti. En arka sıraya geçip oturduğunda ben de her zamanki pencere kenarına oturmuştum. Benim hemen ardımdan Namjoon sınıfa girmişti. Evet Namjoonla ben aynı sınıftaydık.

Sadece benim düşündüğüm Yoongi. O arka sıranın boş olduğunu nerden biliyordu?

~

Tam 4 derstir hocaların bana ninni gibi gwlen sesine jarşı direnerek test çözmeye çalışıyordum ve beynim kendi özgürlüğünü ilan etmişti artık.

Ve şuan son derse girecektik artık. Arkaya dönerek çaktırmadan Yoongiye baktığımda uyuduğunu görmüştüm.

Kolunun birini başının altına yerleştirmiş diğer koluysa sıradan sarkıyordu. Aslında komik gözüküyordu birazda. Minik dudakları hafif öne kıvrılmıştı. Aslında ben ne neden bu çocuktan korkuyordum ilk gördüğüm zamanlar? Tamam kesinlikle ilk zamanlar korkutucuydu. Böyle bakmıyordu ya da böyle masum ve tatlı durmuyordu.

"Hey sen neye gülüyorsun"
Namjoonun kafama vurmasıyla sinirle gözlerimi devirmiştim.

"Sanane" dil çıkararak önüme döndüğümde gülerek arkamdaki sıraya geçmişti. Sonunda hoca sınıfa gelmeyi başarmıştı.

Diğerlerine göre genç biriydi yani okulumuza daha yeni gelmişti. Kızlar biraz yavşıyor ola bilirdiler. Evet fena değildi yakışıklı ola bilirdi ama yakışıklı olması onu sevmemi gerektirmezdi değil mi?

Hoca eline bir kitap alarak sıraların arasında dolaşmaya başlamıştı. Bende anlattığı şeyleri not almakla meşguldüm.

Biranda en arka sırada yani Yoonginin oturduğu sırada durmuştu. Elini sıraya koyarak yavaşça oturmaya çalışmıştı.

"Hocam durun!!!"
O kadar sesli söylemiştim ki tüm sınıf bana dönmüştü.

Ahhh ve hızlı kalkayım derken bacağımı çarpmıştım ve şuan acısı beni bitiriyordu.
Elimle dizimi tutarak saklamaya çalıştım.

"Sarah birşey mi oldu?"

Tekrar oturmaya çalıştığında bu sefer tekrar bağırmıştım.

"Oraya oturmayın hocam..."

Sesime bu sefer Yoongi uykulu gözlerini aralamıştı. Bir bana bir hocaya bakarak olanları anlamaya çalışıyordu.

"Sarah bu ne demek oluyor. Oturmayın da ne demek? Hem sen nasıl hocana sesini yükseltirsin?"

"Şey ben... özür dilerim"

Namjoon bana garip garip bakıyordu. Ya ben ne yapayım Yoonginin üzerine oturmasına izin veremezdim.

"Sarah benimle geliyorsun. Çocuklar sizde testleri çözün"

Herkesin alaycı bakışlarıyla dizimi tutarak sınıftan çıkmıştım.