°46°

6.8K 499 248
                                    

Öğrenmenin maalesef tek yolu var. Tekrar aynısını yapmak. Seni eğer tekrar görebileceksem buna razıyım Yoongi.

Vücudumu saran soğuk havayı aldırmadan burda oturduğum kaç saatten sonra yavaşça odama geçtim.

Vücudumu saran soğuk havayı aldırmadan burda oturduğum kaç saatten sonra yavaşça odama geçtim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Üzerimde Ivynin zorla giydirdiyi şeye göz devirerek montumu üzerime geçirdim. Vakit kaybedemezdim.

Anahtarım ve telefonu alarak sessizce aşağı inerek evden çıktım. Hava çok soğuktu ve ben şuan resmen donuyordum. Umursamadan gece saat dörtte aptalca koşuyordum.

Ne karanlık sokaklar ne de bu soğuk hava umrumda değildi. Yirmi dakikanın ardından sonunda nehre varmıştım. Bir zaman güzelliğini Yoongiyle izlediğim bu yerden tekrar atlayacağım aklıma gelmezdi.

Lütfen düşündüğüm şey doğru olsun ve onu tekrar görebileyim. Ama eğer doğru olmazsa....

Yanaklarımdan süzülen yaşları umursamadan köprünün üzerine çıktım. Üzerimdeki montumu telefonumu ve anahtarımı bir kenara bıraktım.

Rüzgar üzerimdeki geceliği adeta savurmuştu. Bir birine karışmış saçlarım, yanaklarımda kuruyan gözyaşlarım, çatlayan dudaklarım.... ben zaten iyi değildim ki... belki onu görürsem iyi olurdum. Babamdan sonra onu da kaybedemezdim olmaz... bu olmamalıydı.

Tüm vücudumu saran soğuk rüzgar beni etkisine almıştı. Uyuşmuş gibi hissediyordum. Şuan üşüdüğümü bile hissetmiyordum.

Gözlerimi kapadım ve onu düşündüm. Lütfen düşündüğüm şey doğru olsun eğer öyle olursa belkide kurtula bilirsem onu tekrar görebilecektim... kurtulamazsam... sanırım bunlar son saniyelerim olacaktı. Annem için üzülüyordum ama zaten bu şekilde olmamla ona yeterince acı çektiriyordum değil mi?

Bir kaç adım ilerleyerek en uç noktaye yetişdim ve gözlerimi tekrar kapadım. Yüzü belirmişti yine zihnimde. Bu yüzden gülümsememe engel olamamıştım. Son kez derince nefes aldım. Bu soğuk havanın akciğerlerimi kuşatmasına izin verdim. Kollarımı yavaşça araladım' Sizi seviyorum Anne, Baba, benim serserilerim ve Yoongi'
Veee kendimi boşluğa bıraktım.

Garipti ben düşmeliydim. Ama şuan biri kollarımdan tutuyordu. Buna engel oluyordu lanet olsun.

"Her kimsen beni hemen bırak. Ne yaptığından haberin var mı?

Bırak diyorum anlamıyor musun? Sana bırak dedim" kıpırdanarak beni tutan kollarının güçsüzleşerek beni bırakmasını istemiştim.

"Yeter artık bırak dedim"

"Sikeyim. Kendine gel"

Duyduğum sesle sabahtan beri kollarında çırpınan vücudum sessizliğe bürünmüş, kaskatı kesilmişti.

"Ayağını yandaki çıkıntıya yerleştir ve hareketsiz dur seni yukarı çekeceğim"

Onun sesini duymak tüm ruh halimi değiştirmişti. Dediğini yaparak ona yardımcı oldum ve bir kaç saniyede beni yukarı çekmişti.

Karşımda duran vücutla tüm herşeyi unutmuştum. Gözlerime tekrardan hücum eden gözyaşlarımı umursamadan aramızdaki iki adımlık mesafeyi hızla kapatarak kollarımı boynuna doladım.
Gözlerini kapatarak tepkisizce dikiliyordu.

Başımı boynuna gömerek derin bir nefes aldım ve o özlediğim kokusunu telrar içime çektim.

Yazar
Yoongi Sarahın kollarını boynundan ayırarak yere bıraktığı montunu tekrar giydirerek sinirle yüzüne bakmıştı.

"Sen ne halt yediğini sanıyorsun? SEN NE YAPIYORSUN?"

Sarah karşısındaki sinirli bakışlara alışık değildi. En azından son zamanlar hiç alışık değildi.

"Sen nasıl böyle birşey yaparsın? Nasıl olurda biri için hayatına kıymaya çalışırsın? Sen aptalsın. Sen tam bir aptalsın. Ne olacaktı atlasaydın? Ha ne olacaktı?"

Sarah hiçbir cimleyi umursamamıştı çünki,  Yoongi onun neden bunu yaptığını bilmiyordu ve bu yüzden kızıyordu belkide. Ama ona anlatacaktı bu sefer gitmesine izin vermeyecekti.

"Kapa çeneni YOONGİ!!!"

Bağırarak sevdiği adamın göğsünden ittirmişti.

"Ben düşündüm. O gün seni ilk defa gördüğümde buradan atladıktan sonra yani başımı çarptıktan sonra görmeye başlamıştım ve düşündümki eğer yine yaparsam... yine yaparsam seni görebilecektim"

"Sen tam bir delisin. Sen..... ya olmasaydı.. ya atlasaydın ve sana birşey olsaydı. Sen bunun ne demek olduğunu biliyor musun? Seni seven insanları ardında bırakıp nasıl gidersin"
Karşısındaki vücudu kollarıyla sarsmıştı Yoongi.

"Sen seni seven beni ardında bırakıp nasıl gidiyorsan bende öyle giderim"
Sarah müzipçe gülümseyerek sevdiğine meydan okudu tekrar.

"Aynı durum değil"

"Öyleyse anlat. Şu durum ne anlat artık"

"Kime anlatayım az önce intihar etmek isteyen birine mi?"

"Sana söyledim intihar falan ettiğim yoktu. Şimdi hiçbir yere gidemezsin. Anlıyor musun? seni hiç bir yere bırakmıyorum. Beni seviyorsan neden gidiyorsun aptal"

"Çünki bir kaç gün içinde öleceğim"

🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

Dararatdarat evvet hadi tahminleri göreyim.

Özelliklede son cümleyle ilgili tahminleri alalım.

Şimdi bu gün bişi fark ettim

Hikaye #hayaletde 1 numara olmuşTabii ki mutlu oldum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Hikaye #hayaletde 1 numara olmuş
Tabii ki mutlu oldum.

O yüzden hikayemi okuyan, yorum yapan , beğenen, birilerine tavsiye eden herkese teşekkürler.

Biliyorsunuz okurlarıma tatlışlarım derim. O yüzden teşekkürler tatlışlarım❤❤❤❤❤

Hoşçakayyyyy🤗🤗🤗

Hoşçakayyyyy🤗🤗🤗

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
My ghost|| MinYoongi||Hayalet sevgilim+18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin