Vice's POV
"Hindi na ako masaya, Vice. Hindi na."
Umiiyak na sabi ni Jackie saakin habang nakaupo sa kama namin at nakatayo naman ako sa harap niya. Napasabunot ako sa buhok ko sa narinig ko.
"Hindi ako naniniwala. Galit ka lang ngayon. Please."
Sabi ko bago lumuhod sa harap niya kasabay ng pagkuha ko sa magkabila niyang kamay. Hinalikan ko ang mga yun bago napatingin sa engagement ring na binigay ko sakaniya.
"Hindi ako galit. Ilang beses kong pinag-isipan, Vice. Ilang libong beses kong sinubukan na ibalik yung dating ako. Pero.."
Humihikbi niyang sabi saakin bago binawi ang magkabila niyang kamay mula sa pagkakahawak ko kasunod ng dahan dahan niyang pag-alis ng singsing na binigay ko.
Parang dinudurog ang puso ko habang pinapanood ko siyang alisin yun mula sa daliri niya at ipatong sa side table na nasa gilid ng kama na para bang wala nang halaga 'yon sakaniya.
"Wala sayo yung problema. Ako. Hindi tama na itatali kita sa isang relasyon na pilit nalang. I' m sorry, Vice."
Sabi niya kasabay ng marahang paghimas sa mukha ko. Itinaas niya ang mukha ko para matignan ko siya sa mga mata habang walang pa ding patid ang pagbagsak ng mga luha mula sa mga mata namin.
"Minahal kita. Mahal kita. Pero hindi ko na kayang suklian yung pagmamahal na binibigay mo saakin at sa palagay ko hindi iyon tama."
Sabi niya. Halos hindi ako makahinga sa sakit na dulot ng bawat salitang binitawan niya. Dahan dahan akong umiling bago lumunok at nagsalita.
"Kaya kong titiisin, Jackie. Kaya kong tiisin na ako lang yung nagmamahal saatin, kakayanin kong punan yun, magging sapat lang ulit para mag stay ka. Please."
I felt so desperate. Para akong batang nakikiusap na wag niyang iwan. Yumakap ako bewang niya at naramdaman kong yumakap din siya saakin.
Pinikit ko ng madiin yung mga mata ko.
Pinilit kong wag maramdaman yung dahan dahan niyang paglayo.
"You deserve more than what I can give you."
Sabi niya bago dahan dahang lumayo saakin. Hinila niya ako paupo sa tabi niya at parang bata naman akong nagpatangay na lang. Everything felt pointless sa mga oras na 'to.
Wala akong ibang gustong gawin kundi yakapin siya at pakiusapan ulit na baka pwede pa. Baka pwede pa niya akong mahalin ulit.
"Five years, Jackie. Five long years. Matatapos lang sa ganito? Saan ba ako nagkulang?"
May kaunting panunumbat na sabi ko sakaniya bago ko siya hinarap. She just smiled weakly bago umiling.
"Nabigay mo saakin lahat. Lahat lahat, Vice. Pero may mga tao lang siguro talaga na dadaan lang sa buhay natin."
Mga huling salitang umukit sa isipan at sa puso ko. Hindi ko siya napigilang umalis nung araw na yun.
Dalawang taon.
Dalawang taon akong parang zombie lang sa mundo.
Ganun siguro talaga pag ginawa mong buong mundo mo yung tao tapos bigla siyang nawala. Mawawalan ng saysay ang lahat.
"Viceral! Huy! Ano ka ba!? Wala ka nanaman sa sarili mo eh. Focus naman please. Concert na natin bukas."
Sabi ni Vhong kasabay ng isang mejo malakas na tapik sa braso ko na nagpabalik saakin sa kasalukuyan. Huling rehearsal na ng banda namin bago yung concert namin bukas pero heto nanaman ako. Wala sa focus.
