Happy Valentines Day!
Wait... Ano ba yun? Charot.
May sensitive na part tong kwento so gaya ng palagi kong sinasabi kung depressed kayo wag basahin.
Wag lalong tularan.
---------------------
3rd Person's POV
Abalang abala ang lahat sa pag-aayos ng events hall sa resort kung saan nag-stay si Vice at Jackie. It is their 4th year anniversary at gusto ni Jackie na magpropose na kay Vice.
Para maiba naman daw sabi niya.
Pinakiusapan niya lahat ng mga kaibigan nila para tulungan siyang mag set-up sa events hall at para na din may audience siya.
De biro lang.
Darating din ang family ni Vice at ni Jackie sa gabing yun para sumupport.
"Excited ka na ba?"
Tanong ni Madc kay Jackie habang sabay nilang tinitignan ang flower arrangements na nasa paligid. Abala pa din yung mga kasama nila sa paninigurado na perfect lahat sa paligid. Perfectionists silang lahat.
"Excited, kinakabahan na ewan. Hay."
Sabi ni Jackie sabay akbay sa kaibigan. Pinunasan niya yung ilang patak ng luha mula sa mga mata niya bago siya niyakap ni Madc.
"Huy! Wag kang umiyak jan mamumugto yang mata mo. Mamaya na yan!"
Biro ni Madc sa kaibigan bago hinaplos ang likod nito. Pinunasan ni Jackie ang mukha at ngumiti sa kaibigan bago ulit binalingan ang buong lugar.
"I hope mag yes siya."
Sabi niya sabay buntong hininga. She looked happy.
Is she really?
Jackie's POV
Ito na yun. This will be the start of our forever. Napangiti ako habang tinitignan ang buong events hall. Napapalamutian iyon ng kulay puti at pink na roses.
"Satisfied?"
Sabi ni Ate Buern saakin bago ako binigyan ng isang flute ng champagne. Kinuha ko yun at yumakap sakaniya bago uminom mula sa champagne flute.
"Halika na. Magayos ka na at nagtext saakin si Vhong, hinahanap ka na daw ni Vice."
Sabi niya pa bago kinuha muli ang baso mula sa kamay ko at hinila na ako papasok sa villa na inuukupa nila. Walang kaalam-alam si Vice sa plano ko. Ang akala niya ay simpleng get together lang ito.
"Sure ka na ba talaga? As in 100%"
Tanong ulit ni Ate Buern saakin habang inaayos ang buhok ko. Ngumiti ako sakaniya at tipid na tumango.
"Opo naman. Sure na sure ako ate."
Sabi ko. For four years, naging masaya maayos kami. May mga oras na hindi kami nagkakaintindihan pero he would always find a way to make things right. Hindi niya ako hinahayaan na magalit or malungkot ng sobra at pinakamahalaga sa lahat, hindi niya ako kahit minsan pinabayaan na mag-isa.
Napangiti ako sa idea na habang buhay ko siyang makakasama. Magkaka-baby kami or babies. Magkakaroon ng mga apo tapos tatanda kami ng sabay sa bahay na sabay naming ipapatayo. Siguro mag-aampon pa kami ng ilang aso o pusa tapos kasama nilang maglalaro sa gardsn yung mga anak namin.
Basta. Basta kasama ko siya magiging masaya lahat. Alam ko yun.
"Ready?"
