sweater weather - bws.

proloog : de vreemdeling.

Ergens, op een dag in het begin van oktober, in een klein dorpje in Italië, was iemand die erg opviel. In het dorpje was sowieso bijna geen toerisme, maar dit persoon viel nog erger uit de toon dan de gemiddelde toerist.

Een groene trui hing losjes om het bovenlichaam van deze vreemde, en daarbij bedekte een zonnebril waarvan de meeste mensen zich af zouden vragen of je er wel goed doorheen kon kijken, omdat de glazen zó donker waren, de ogen.

De vreemdeling liep een klein café binnen, waar het aangenaam koel was. 'Ik heb gisteren gebeld, ik kom de trui ophalen.' De jonge vrouw achter de balie keek verbaasd, maar knikte toen. Ze liep naar de personeelskamer, waar de trui alweer een paar weken lag te verstoffen.

Ze had rare verhalen gehoord over deze trui, en ze wist niet of ze waar waren. Hij zou hier vergeten zijn door iemand, en toen had de dochter van de baas hem verkocht aan iemand uit Duitsland, of België, of zoiets. De persoon die de trui was vergeten was vervolgens terug gekomen om de trui te halen, maar die was er natuurlijk niet meer. De dochter van de baas had vol trots verteld dat de koopster van de trui en de jongen die hem vergeten was nu een relatie hadden, maar aangezien die trui hier nog steeds lag te verstoffen, twijfelde de serveerster daar aan.

De vrouw liep terug naar de gezonnebrilde vreemdeling en overhandigde de trui. 'Waarom wilde je de trui eigenlijk zo snel? Het is niet bepaald sweater weather.' De serveerster lachte. Er gleed een scala aan emoties over het zichtbare deel van het gezicht vaan de vreemde, 'Ik ga er iemand mee terugwinnen.'

Met die woorden verliet de onbekende het gebouw. 'Wat een rare was dat.' Ze de serveerster tegen de kok, die de keuken uit was komen lopen toen hij stemmen had gehoord. Hij knikte, 'En dan ook nog zo asociaal zijn om je zonnebril op te laten, binnen.'

Maar, wat deze mensen niet wisten was dat de persoon waar ze over stonden te praten die zonnebril droeg om de opgezwollen, rode ogen, die waren ontstaan door dagenlang huilen en nachten wakker liggen, aan het zicht te onttrekken.