sweater weather - bws.

vijfentwintig : uit eten.

'Dus, waar gaan we heen?' vroeg ik aan Bradley, toen we in zijn auto zaten. Hij reed de auto soepel de straat uit en haalde zijn schouders op, 'Verrassing.'
Ik rolde met mijn ogen, 'na al die maanden nog steeds irritant,' flapte ik er uit. Bradley maakte een zacht geluidje. 'Shit, dat had ik niet moeten zeggen, Ik... Sorry.' 'Het is niet erg,' verzekerde Brad me, maar ik hoorde de spanning in zijn stem.

We waren stil tot we aankwamen bij een duur uitziend restaurant waarvan ik de Franse naam nooit goed uit zou kunnen spreken. Ondertussen luisterden we naar een album van de Arctic Monkeys, wat me een iets minder gespannen gevoel gaf. 'Gaan we hier eten?' vroeg ik. Brad knikte. Oh god.

Ik wist niet wat het was met dure restaurants, maar ik voelde me er nooit op mijn gemak. Je betaalde een fortuin voor dingen die je maag niet eens vulden. Voor een fractie van de prijs kon je een pizza bestellen die meer mensen kon voeden dan alle gerechten van de kaart bij elkaar, waarschijnlijk.

Zenuwen kwamen omhoog terwijl Brad de auto parkeerde en we uitstapten. 'Je had moeten blijven zitten,'  verklaarde hij, 'ik wilde de deur voor je opendoen,' 'Wát en gentleman,' overdreef ik, terwijl ik zachtjes zijn arm pakte, om hem een geschokte seconde later weer los te laten. Ik wilde hem geen verkeerde indruk geven. Hij moest niet denken dat alles weer goed was tussen ons omdat hij me meenam naar een duur restaurant.

Bradley legde subtiel zijn hand op mijn onderrug, waardoor er onwillekeurig een rilling over mijn rug liep. 'Ho, shit, sorry,' snel haalde hij zijn hand weg. 'Nee, nee, het is niet erg,' stamelde ik, 'ik schrok gewoon, je weet wel, nerves.'
'Je hoeft toch helemaal niet nerveus te zijn, ik ben het maar,' Brad keek naar de grond, maar ik zag een glimlach op zijn gezicht. Ik trok een wenkbrauw op, 'moet jij zo nodig zeggen.' We lachten beiden, ook al voelde het ongemakkelijk, het was fijn.

'Laten we maar naar binnen gaan,' zei Brad. Ik knikte, en we liepen de imposante trap op die naar de ingang van het restaurant leidde. 'Ik heb een reservering, op naam van Simpson,' zei mijn date tegen het meisje dat binnen bij een soort balie stond. Ze knikte, 'Kan ik uw jassen aannemen?' vroeg ze, en we gaven onze jassen aan een andere medewerker die naast haar was verschenen.

'Volgt u mij maar, meneer en mevrouw Simpson,' ik voelde mijn wangen rood worden. Er was een tijd geweest dat ik had gelachen om het feit dat deze vrouw dacht dat ik en Bradley getrouwd waren, er was een tijd dat ik echt hoopte dat we zouden trouwen, ooit. Er was een tijd dat ik me een tikkeltje beschaamd voelde als iemand zoiets zou zeggen. Die tijd was nu.

We werden neergezet aan een in verhouding klein tafeltje in de hoek van het restaurant, wat inderdaad verschrikkelijk duur leek te zijn.
Een grote plant achter Bradley onttrok onze tafel, die bijna zo groot was als de keukentafel in het appartement, aan het zicht van de rest van de dinerende mensen in het restaurant.

'Dus,' Glimlachte Brad, 'daar zijn we dan,' 'ja, daar zijn we dan,' beaamde ik, terwijl ik op mijn handen ging zitten, hopend dat ze dan minder zouden trillen.

Nadat iemand ons wijn had ingeschonken, vroeg Bradley: 'hoe gaat het nu met je?'

Trillend nam ik een slokje wijn, die erg lekker was. 'Goed, goed,' veinsde ik. Brad hoefde niet te weten hoe oncomfortabel, ongemakkelijk, en, nog steeds, verwoest ik me voelde op dit moment.

'Ik geloof je niet.' 'Oh,' dat was een antwoord dat ik niet verwacht had, en ik dacht na over hoe ik zo eerlijk mogelijk kon antwoorden zonder in detail te treden. 'Nou ja, het ging wel eens beter,' bekende ik.

Brad knikte. 'Ik wil er niet op ingaan,' besloot ik daarna. 'Oke, dat zal ik accepteren.' 'Dankjewel.'

Naast het feit dat dit etentje, deze date, of hoe je het ook wilde noemen, vrij ongemakkelijk was, had ik het naar mijn zin. Het eten was lekker, ook al was het precies wat ik verwacht had. Kleine porties, veel verschillende gangen. Op een gegeven moment had ik geen idee aan de hoeveelste ronde van eten we nou bezig waren, maar wat boeide het ook?

'Hoe is het met de band?' Informeerde ik. Brad knikte, 'Wel goed, het gaat allemaal lekker. We gaan binnenkort weer op tour.' 'Nice.' We waren beiden stil, en ik vond het moeilijk om te blijven kijken alsof ik blij was. Ik vond het leuk, met Brad zijn, maar elke keer als ik naar hem keek moest ik denken aan de gebeurtenissen die we beiden zo krampachtig probeerden te ontwijken in onze gesprekken.

Daarnaast vond ik het moeilijk om te doen alsof ik het écht naar mijn plezier had omdat ik me totaal niet op mijn plaats voelde in dit duidelijk dure restaurant. Dit was totaal niet wat ik wilde, Brad die dacht dat hij me kon imponeren met de prijskaartjes van dingen.

'Mae,' Ik keek op van de chocoladetaart die ik als toetje at, en zag Brad gespannen glimlachen. Oh nee, wat ging er gebeuren? Stress kwam weer omhoog.
'Ik wilde je nog zeggen dat....' hij viel stil, 'Ik heb je gemist. En, ehh, ik ben je extreem dankbaar,' Ik lachte, 'waarvoor?' 'Voor, je weet wel, de tweede kans.'

Een klein uur later stonden we weer voor het huis waar ik woonde, nou ja, logeerde. 'Bradley, er is nog iets wat ik wilde zeggen naar aanleiding van ons gesprek, van laatst,' gealarmeerd ging hij een stukje rechter op zitten in de bestuurdersstoel. 'Ja?'

'Je zei dat je er moeite mee had dat ik soms zo ongemakkelijk was, als wij dingen deden, maar ik wil dat je weet dat dat komt omdat ik gewoon verdomd weinig ervaring heb. Naast jou was de enige jongen met wie ik ooit wat gehad had David en nouja, hij was niet bepaald goed ofzo.'

Bradley glimlachte, 'bedankt dat je dit met me deelt.' Ik glimlachte terug. 'Nou, dan ga ik maar, bedankt, ik heb het leuk gehad,' Ik stapte uit de auto, en tot mijn verbazing deed Brad hetzelfde. Hij zag mijn verbaasde blik en liep om de auto heen, naar mij toen.

'Je dacht toch niet dat ik je liet gaan zonder je te knuffelen?'

A/N;
i'm saying it once and i'm saying it now: mae is best wel dramatisch en problematisch, (en ik heb geen idee waarom ik dat zo geschreven heb ¯\_(ツ)_/¯ .)

joedels
-ro.