sweater weather - bws.

dertien : de eerste keer dat verdwalen ergens goed voor was.

De weken daarna gingen snel voorbij. Ik hing veel rond met Gia en Hayes, die beiden  halftijds studeerden, en bijna nooit tegelijk vrij waren, waardoor ik eigenlijk nooit alleen was. Vaak was het enige moment dat iedereen vrij was met het avondeten. Hierdoor aten we eigenlijk bijna elke avond met zijn vieren, bij ons thuis. We waren het grotendeels voor de grap, omdat we allemaal single waren, "dates" gaan noemen.

In die weken was het een traditie geworden tussen mij en Bianca om elkaar rolletjes tape te geven, met de raarste prints en kleuren. Hoewel ik niet opdringerig over wilde komen, bleven de woorden van Hayes van een paar weken geleden door mijn hoofd spoken.

Dus, op een ochtend, in het begin van haar vakantie, besloot ik haar gewoon te vragen wat Hayes blijkbaar al wist, maar ik niet.

'Ik praatte laatst met Hayes, over dat het me op viel dat het niet zo... lekker met je gaat,'begon ik. Bianca knikte, maar zag er geschrokken uit. 'Hij zei iets over dat je het moeilijk vond je gevoelens te accepteren, en nouja, daarna deed hij vaag en zei hij dat ik het maar aan jou moest vragen. Dus, nouja, wat is er allemaal aan de hand?'

'Oh, wauw,' Bianca keek naar haar handen, 'Ik...' Ik knikte haar bemoedigend toe. 'Ik ben inderdaad voor iemand gevallen, hier in Londen. Maar het is geen "lekkere brit".' "oh, dat is toch ook niet erg, er zijn hier zo veel mensen van verschillende nationaliteiten, je-' 'daar gaat het niet om, Mae. Ik durfde het je niet te vertellen omdat ik bang was dat je slecht zou reageren, maar nu jij er over begonnen bent moet ik het wel zeggen,'

Opeens ging er een gedachte door mijn hoofd. Ze was verliefd op Brad, en hij op haar, en nu hadden ze een relatie maar dat durfde ze niet te zeggen omdat ik nog gevoelens voor hem had en-

Bianca onderbrak de mentale breakdown die in gang was gezet, 'Ik ben gevallen voor Nina. Ik val ook op meisjes.'

Mijn adem stokte in mijn keel. Ik wist dat ik niet zo heftig moest reageren, maar toch gebeurde het. 'Je bent wat?' 'Ik ben bi, Mae.'

'Holy shit,' onwillekeurig schoof ik naar achteren op het bed, 'Ik weet niet zo goed wat ik nu moet zeggen, ik...' Op dat moment leek ik me te beseffen wat dat betekende. Maar, Bianca had me zo vaak in mijn ondergoed gezien, of mijn bikini! Had ze dan ook dingen gedacht? Ik keek naar mijn beste vriendin en het leek alsof ik naar een vreemde keek, maar ook alsof alles op zijn plaats viel, alsof ik nu alles snapte.

'Holy shit,' herhaalde ik terwijl ik opstond van het bed. 'Ik ga even, geen idee. Ik moet nadenken.' Zonder verder na te denken of iets te zeggen haastte ik me het appartement uit. Ik had geen idee waar ik heen ging, maar ik moest nadenken. Ik had frisse lucht nodig.

Vlak nadat ik mijn tijdelijke woonplaats had verlaten, wist ik dat ik een grote fout had gemaakt. Nu dacht Bianca vast dat ik haar niet accepteerde. Dat deed ik wel, echt. Ik had nooit iets tegen de gay community gehad, het was gewoon raar om te beseffen dat mijn beste vriendin  op meisjes viel. Bi is bi.

In gedachten verzonken dwaalden ik door de straten. Zonder dat ik het merkte raakte ik steeds verder weg van het huis van Bianca. Pas toen ik bijna tegen een vreemde vrouw aanliep, keek ik op. Ik stond op een klein pleintje en ik had geen idee waar ik was. Leuk.

Ergens in de verte zag ik een gebouw dat me vaag bekend voorkwam. Was dat niet in de buurt van het gebouw waar Hayes woonde? Ik was nog maar één keer bij hem thuis geweest, dus ik wist niet helemaal zeker waar het was. Ik kon net zo goed even bij hem langsgaan, besloot ik, ook al zou hij die avond komen eten, zoals elke avond. Maar, hij had vandaag gevraagd of hij iets eerder mocht komen, om iets te bespreken.

Ik liep langs het gebouw, en ging daar rechts. Het huis van Hayes was toch rechts van het gebouw? Ik groef in mijn geheugen, maar wist het niet meer.Ik voelde me dom toen ik me besefte dat ik Hayes gewoon kon bellen om te vragen waar zijn huis ook alweer was. Ik voelde in mijn zak, maar kon mijn telefoon niet vinden.

Lichtelijk panisch zocht ik mijn zakken af. Geen telefoon. Kut, die lag nog aan de lader, in Bianca's kamer. Terug naar huis, dan maar?

Ik maakte rechtsomkeert, maar had geen idee meer waar ik vandaan was gekomen. Ik stond aan de rand van een drukke kruising. Lekker gedaan, Mae.

Op de gok liep ik een straat in. Ik dacht dingen te herkennen, maar na wat voelde als uren achter elkaar lopen, gaf ik het op. Ik was verdwaald. Tot overmaat van ramp begon het te regenen, en ik was in de haast zelfs vergeten mijn jas aan te doen.

Fuck, wat was dit een slechte dag. Ik was verdwaald, mijn beste vriendin dacht waarschijnlijk dat ik haar haatte, en ik voelde me nog rotter omdat ik om een of andere manier opeens aan niemand anders kon denken dan Bradley. Hoe graag ik hem nu bij me had gehad. Hij had waarschijnlijk een domme, maar lief bedoelde opmerking gemaakt over het feit dat ik geen jas droeg en me daarna gedwongen die van hem aan te doen.

Tranen prikten in mijn ogen en ik ging zitten op een bankje. Het was koud en hard, maar staan voelde als een aanslag op mijn voeten. Ik kon mijn tranen niet tegenhouden, dus liet ik ze in de vrije loop. De straat waar ik zat was toch uitgestorven, en door de regen merkte waarschijnlijk niemand het verschil tussen tranen en waterdruppels.

Ik had geen idee hoe lang ik daar al zat, op dat bankje, maar opeens hoorde ik een pijnlijk bekende stem achter me.

'Mae?'

Wat hadden mijn exen met op het verkeerde moment achter me opduiken?

A/N;
goede hoofdstuktitel lekker kort ook.

oke anyways dit hoofdstuk is ~speciaal~ voor *ahum* bepaalde mensen die eindelijk toe hebben gegeven dan ze crushen op hun crush. lekker bezig.

dit hoofdstuk was best pittig om te schrijven want als er tegenover mij iemand uit de kast komt zeg ik "aye nice welkom bij de club" aangezien ik zelf ook niet hetero ben  ¯\_(ツ)_/¯

oke dat was het wel weet deze a/n is veel te lang geworden.

x ro.