sweater weather - bws.

zevenentwintig : wilde buren.

'Oh mijn god, stoppen die buren ooit nog?' Ik keek op van mijn telefoon, waarop ik aan het praten was met Brad, en gelijk sijpelde het harde, bonkende geluid dat ik zo veel mogelijk  probeerde niet te horen mijn gehoorgang weer binnen.

Bianca en Nina zaten samen op de bank en keken mij nu vragend aan. 'Ik heb geen idee,' antwoordde ik, waarna ik me weer op mijn telefoon concentreerde, waarop een nieuw bericht van Brad binnen was gekomen. Het was ruim een week na onze "date".

Ik slaakte een zucht. Brad zei dat hij ging slapen, dus ik had niks meer om mijn aandacht af te leiden van het verschrikkelijke bonkende geluid dat om de paar seconden door het appartement echode. Ik wenste Bradley een goede nacht en keek toen op naar mijn huisgenotes, die beiden al in pyjama waren. Ze hadden laatst hun eerste date gehad, en voor zover ik het kon zeggen was hij erg goed gegaan.

'Dit,' verzuchtte ik, 'is echt verschrikkelijk.' Bianca knikte, 'kijk het is leuk dat de buren blijkbaar een goed liefdesleven hebben maar het in ondertussen al,' ze keek op haar telefoon,' 'half twaalf, en ik moet morgen om tien uur naar college.' Nina knikte, 'Ik om half elf, maar met die herrie kan ik echt niet slapen,' 'Ik hoef niet naar college, maar ik wil gewoon slapen zonder te weten dat onze buren hard bezig zijn,' grapte ik. Niemand lachte, wat begrijpelijk was.

Een kwartiertje later stopte het geluid. 'Eindelijk,' zei Nina, 'ik ga naar bed. Slaap lekker, girls!' Ze lachte naar Bianca en liep de trap op. Bianca ging ook slapen en na een korte stop in de badkamer kroop ik onder de wol. 'Eindelijk rust,' verzuchtte Bianca. Het gezellige avondje van de buren was namelijk al een paar uur bezig.

Maar, dit keer, net als ongeveer een uur geleden, hadden we te vroeg gejuicht. Ongeveer een kwartiertje later begon het gebonk opnieuw. 'Verdomme,' schold mijn beste vriendin. Ik stelde haar gerust, 'ze zullen over een kwartiertje wel klaar zijn, het is al bijna één uur. Ze hebben het al zo vaak gedaan, ze zullen het vast niet lang meer volhouden.'

Maar, een kwartier werd een half uur en dat tikte voorbij richting een uur. 'Ik ga naar de woonkamer, daar hoor je het tenminste minder goed. Ik slaap wel op de bank ofzo,' Bianca verliet de kamer en ik bleef alleen wachten. Ook al hoefde ik morgen niet heel vroeg op, het seksueel gedrag van de buren begon mij ook steeds meer te ergeren. Kunnen ze niet gewoon even het bed een paar centimeter verplaatsen? Dan konden wij gewoon gaan slapen.

Geïrriteerde stemmen vanuit de woonkamer zorgden ervoor dat ik stopte me nadenken over de buren, en ik gleed uit bed en liep naar de deur. 'Dit heeft lang genoeg geduurd,' hoorde ik de stem van Vicky zeggen. 'Je gaat toch niet daar aanbellen ofzo?' zei Nina. 'Nee, ik ga naar Nelson. Hij heeft tenminste geen last van seksende buren.' 'Jij en Nelson zíjn de seksende buren,' Bianca's opmerking maakte Nina aan het lachen, terwijl ik me besefte dat het erg vaag was dat ik mijn huisgenoten aan het afluisteren was.

Ik kwam de woonkamer binnen terwijl Vicky deze verliet. 'Ze gaat naar haar vriendje,' legde Bianca uit, 'maar ik vraag me af of ze daar wél gaat slapen.' Ik grinnikte en ging op een stoel zitten.

'Kunnen wij niet ook gewoon weggaan?' vroeg Nina zich af. 'Zou kunnen, ik wil graag slapen namelijk,' antwoordde Bianca, 'maar naar wie zouden we kunnen gaan, om deze tijd?'

Dus, we keken allemaal de contactenlijst van onze telefoons door om te kijken of we iemand in de buurt konden bellen, die ruimte had om ons onderdak te geven. Op de achtergrond ging het bonkende geluid nog steeds door.

'We zouden Hayes of Gia kunnen vragen?' stelde ik voor, maar Bianca schudde haar hoofd, 'Out of town, op bezoek bij hun opa en oma ergens onderin het land.' Ik en Nina slaakten beiden een zucht. Zo ging het natuurlijk niet werken.

Opeens viel mijn oog op een contact waarvan ik in eerste instantie had gedacht dat het niet geschikt zou zijn. Maar als ik er zo over nadacht... Hij zou waarschijnlijk wel opnemen, hem kennende, en hij zou zich waarschijnlijk, door het schuldgevoel dat hij nog steeds had, gedwongen voelen om zijn huis voor ons open te stellen.

Ik drukte op het telefoon icoontje en terwijl ik mijn mobiel tegen mijn oor drukte voelde ik intense zenuwen door mijn bloedbaan razen.

'Hallo?' klonk een rasperige, half slapende stem aan de andere kant van de lijn, 'Hey Bradley, ehh, gek verhaal, maar onze buren hebben nogal een wilde nacht en ik vroeg me af of ehhh, of jij nog ruimte voor ons hebt?'

A/N;

s/o naar floor voor het bedenken van de naam "nelson".

-ro.