The Run

Hoofdstuk ~ 30

De andere liepen naar de vrienden van Vince toe. Ik voelde een vreemde wolf langs mij lopen. Ik keek naar rechts en zag Tobias. Zijn donker grijze vacht kriebelde tegen mijn witte.

"Proud mom I see." Zei hij met een donkere stem. Hij was veel groter dan mij, maar dat waren eigenlijk alle wolven wel.
"Maar ik ruik geen mark dus ik neem aan dat de plek nog open staat." Hij boog opnieuw over mij heen. Hij probeerde mij te intimideren en autoriteit uit te stralen.

Ik gromde laag. "Ga uit mijn buurt." Maar het kwam niet zo overtuigend over als ik wou. "Zeg eens, waar die pup dan vandaan komt?"
Hij bleef over mij heen hangen.
"Ik zei ga uit mijn buurt!" Ik blafte hard en gromde. Ik beet in de richting van zijn bek zodat hij wat naar achter ging. Ik stond grommend met opgezette vacht en staart- voor hem. Hij was niet bang gemaakt, maar liep wel door.
"Next time, beautiful."
Hij liep langs Roan die hem boos en grommend aan keek.
Geïrriteerd keek ik hem na. Toen ik weer naar voren keek stond Vince voor mij.

"Laten we gaan."

Eenmaal buiten snoof tevreden ik de frisse lucht in. Het zachte ooster- windje blies door mijn vacht en de bomen rondom het landgoed begroette mij. Ik was eindelijk weer buiten!

Ik merkte dat mijn staart rechtop aan het kwispelen was en ik kon het niet onderdrukken. Ik leek wel een hond die zijn eerste ronde naar buiten mocht.
Ik was echter niet alleen. Ik was omsingeld door tientalle andere wolven en mensen. Er werd een microfoon aangesloten wat een hard piepend geluid maakte. Mijn oren gleden even plat in mijn nek door het akelige geluid maar de andere schenen er geen last van te hebben.

Ik keek naar de andere wolven. Het waren allemaal grote, sterke maar vooral getrainde wolven. Ik durfde te wedden dat zij parcours als deze vele malen vaker hadden begaan. Waarom wou Vince mij inzetten terwijl ik de dag ervoor voor het eerst, in doodsangst, een parcour had doorstaan?
Ik keek even bedust voor me uit om vervolgens naar Vince te kijken.
Hij ving mijn blik snel op, aangezien hij mij constant in de gaten hield.

"Wat." Zei hij ongeïnteresseerd.

Ik wenkte naar het parcour met mijn kop en keek vervolgens weer vragend terug.

Natuurlijk begreep de oen niet wat ik bedoelde.

Hij keek mij met een vragende en geïrriteerde blik aan.

Ik rolde met mijn ogen en schudde mijn kop.
'Laat maar zitten daar komt toch geen zinnig woord uit.'

'Zo; jij leeft dus ook nog?'

Ik kreeg geen reactie terug. Ik haatte het.
"Attentie, attentie! Alle deelnemers aanstalte maken om met uw speler naar de startlijn te komen.

Ik herhaal, Alle deelnemers aanstalte maken om met uw speler naar de startlijn te komen."

"Kom." Zei Vince. Hij liep met de stoet mensen en wolven mee. Aan de zijkanten zag ik ook veel mensen en andere halfbloeden staan. Ik had nu pas door dat vele mij na staartde en wezen. Ik kon door de vele geuren niet uitmaken wat voor soort de halfbloeden. Enkel dat er niet alleen wolven aanwezig waren.

Op een gegeven moment stond Vince stil en draaide zich naar mij toe. Onbewust was ik aan het zoeken naar een ontsnappings poging. Het enige wat ik miste was Angel.

"Oke, het idee is het zelfde als gister alleen zal je nu met meerdere deelnemers de baan op gaan." Zei Vince.
"Je doet nu voor spek en bonen mee om te laten zien wat je in huid hebt. Ik verwacht geen teleurstelling." Zei hij grijnzend. Ik keek hem nors aan.
Ik was echter benieuwd hoe dit zou aflopen.

"Als je in de top 10 eindigd, zal ik een overeenkomst overwegen voor jou en die pup." Mijn oren sprongen omhoog, hij had mijn aandacht. Maar al gauw keek ik hem wantrouwend aan. Hij ging zich toch niet aan die belofte houden, maar ik moest Angel mee krijgen tijdens het feest overmorgen.