Chapter ~ 15

23.2K 1.9K 48
                                    

[Zawgyi]

အခုအိမ္မွာ သူတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္တာေၾကာင့္ အက်ယ္ႀကီးေအာ္လို႔လဲမျဖစ္တဲ့အတြက္..ခြန္းစစ္မင္း အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္လိုက္မိတယ္...။

" ႐ွိန္းဆက္ပိုင္...ထုတ္...အခုျပန္ထုတ္...အဲ့လက္ကိုအခုထုတ္..."

သူ႔ရဲ႕အေနအထားက တကယ္ကို႐ုန္းရခက္ႀကီး...။ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးအခ်ဳပ္ခံထားရတဲ့အျပင္...ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကလဲ အလယ္မွာေနရာယူထားတဲ့ ႐ွိန္းဆက္ပိုင္ရဲ႕ကိုယ္လံုးေၾကာင့္ ေလထဲမွာေဝ့ဝဲလို႔...။ သူလုပ္လို႔ရတာဆိုလို႔ ခႏၶာကိုယ္ကို တြန္႔လိမ္ေနရံုအျပင္ ဘာမွမ႐ွိဘူး...။ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေနအထားေတြအားလံုးေပါင္းလိုက္ေတာ့...သူ႔စိတ္ထဲ ႐ွိန္းဆက္ပိုင္ကိုတစ္ခုခုျပန္လုပ္ပစ္လိုက္ဖို႔ကလြဲလို႔ ဘာမွမေတြးႏိုင္ေတာ့ဘူး...။ အဲ့တာအျပင္ အႏွီေခြးသားက သူ႔ကို ေအာက္အတင္းပို႔ထားျခင္းကိုလဲ သူလံုးဝမေက်နပ္ဘူး...။

" ခြန္း...ၿငိမ္ၿငိမ္ေန... "

႐ွိန္းဆက္ပိုင္အသံက ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တည္ၿငိမ္စြာထြက္ေပၚလာတယ္...။

" ေဘာကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေနရမွာလား...မင္းေသခ်င္ေနၿပီလား...ဆက္မသြင္းနဲ႔ေနာ္...႐ွိန္းဆက္ပိုင္...ေခြးေကာင္...အာ့!...Fuck!..."

ေလပင္မတိုးဖူးတဲ့ေနရာျဖစ္တဲ့အျပင္ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ေနမိတာေၾကာင့္...သူ ျကြက္သားေတြကိုအတင္းက်ဳံ႕ထားေနမိတယ္...။ ဒါေၾကာင့္လဲ...႐ွိန္းဆက္ပိုင္ရဲ႕ လက္ခလယ္က တစ္ဆစ္သာသာပဲအထဲဝင္ေသးတယ္...။ အဲ့အတြက္...နာက်င္မႈက သိပ္မသိသာေသးေပမဲ့...အေတြ႔အၾကံဳမ႐ွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေအာင့္သက္သက္ႀကီးနဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္မႈဆိုတာ ဂ်ိဳနဲ႔လားလို႔ေမးရမလိုေတာင္...။

ထိုေ႐ွ႕တိုးမရ ေနာက္ဆုတ္မရအျခအေနကို ငနဲက လက္မေလ်ွာ့ခ်င္ေသးပဲ...ထိုတစ္ဆစ္ကိုပဲ ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လႈပ္႐ွားရင္ အထဲကိုပိုတိုးဝင္ဖို႔ႀကိဳစားလာတယ္...။ ခြန္းစစ္မင္းခမ်ာမွာ ဒီအေျခအေနႀကီးကေန႐ုန္းထြက္ႏိုင္ဖို႔ အသည္းအသန္စဥ္းစားရင္း...ေခါင္းထဲကို ႐ွိန္းဆက္ပိုင္နဲ႔ပါတ္သတ္ၿပီး ခတ္ႏြယ္ေျပာဖူးတဲ့စကားတစ္ခြန္းက ျဖတ္ခနဲဝင္လာတယ္...။

ME, MYSELF AND MY FUCKIN' WORLD Where stories live. Discover now