[Zawgyi]
ခြန္းစစ္မင္း မ်က္လုံးမပြင့္တစ္ပြင့္နဲ႔ပဲ အိပ္ရာေပၚေငါင္စင္းစင္းထိုင္ေနရင္း အခန္းအႏွံ႔ကိုလိုက္ၾကည့္မိတယ္...။
( ကိုလင္းဆီေရာက္ေနတာလား...ဒါဆို အိမ္မက္မဟုတ္ဘူးေပါ့...)
သူအားရပါးရသန္းေဝေနတုန္းမွာပဲ အခန္းတံခါးေလးကပြင့္သြားၿပီး အထဲဝင္လာတဲ့လင္းေခတ္ဦးကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္...။
" ႏိုးၿပီလား...အခုပဲလာႏႈိးေတာ့မလို႔...ဟိုဘက္ကေရခ်ိဳးခန္း...မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးထြက္လာခဲ့...အျပင္မွာမနက္စာအဆင္သင့္ပဲ..."
" ....."
( ဘာလဲ...ငါ့ကိုႏႈတ္ေတာင္မႏႈတ္ဆက္ဘူး...ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီးထြက္သြားတယ္...ႏွလုံးသားမရွိလိုက္တာ...)
လင္းေခတ္ဦး ျပန္ထြက္သြားေတာ့ ခြန္းစစ္မင္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္စမ္းစစ္ၾကည့္လိုက္တယ္...။ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ လင္းေခတ္ဦးရဲ႕အက်ႌတစ္ထည္ကလြဲလို႔ဘာမွရွိမေနဘူး...။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွျဖစ္ခဲ့ပုံလဲမေပၚဘူး...။
" ညက ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ၾကဘူးလား...ငါ့ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘာမွထူးထူးဆန္းဆန္းခံစားမေနရဘူး...တကယ္ပဲ သူညက ငါ့ကိုဘာမွမလုပ္ဘူးလား..."
ခြန္းစစ္မင္း နားမလည္ႏိုင္စြာပဲ အိပ္ရာေပၚကဆင္းလိုက္ေတာ့တယ္...။ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးသြားတဲ့အခါက်မွ ဘာမွမပါျဖစ္ေနတဲ့ေအာက္ပိုင္းကိုဖုံးဖို႔အတြက္ အခန္းထဲကထိုင္ခုံတစ္လုံးေပၚ သပ္သပ္ရပ္ရပ္တင္ေပးထားတဲ့...သူ႔ရဲ႕ Track pant ေလးကိုပဲျပန္ယူဝတ္ၿပီး မနက္စာစားဖို႔ထြက္လာလိုက္တယ္...။
" စားလို႔ရရဲ႕လား..."
" Ommm..."
" မင္းအက်ႌကို ငါေလွ်ာ္ၿပီးလွန္းထားတယ္...အကုန္လုံးေတာ့မေျခာက္ေသးဘူး..."
" အာ...ဘာလို႔ေလွ်ာ္လိုက္တာလဲ...အားနာစရာႀကီး..."
" ရတယ္...ညက ဒီလိုပဲ...ႀကဳံေနတာနဲ႔..."
" ဒါနဲ႔ေလ...ဟို..."
" ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး...စိတ္မပူပါနဲ႔... "
" ....."
( Fuck! စိတ္ပူစရာလား...မျဖစ္ခဲ့လို႔ေမးေနတာ...လခြမ္း!...ဒါေပမဲ့...သူက ငါနဲ႔မ်ားအတူမေနခ်င္တာလား...)
YOU ARE READING
ME, MYSELF AND MY FUCKIN' WORLD
Romance📌 Just Read. You Will Know What This Shit. 🚫 WARNING 🚫 (Age Restricted) [Zawgyi] ဤ fiction တြင္ အလြန္ပြင့္လင္းေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ စကားအသုံးအႏႈန္းမ်ား ပါဝင္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္အသိေပးအပ္ပါသည္။ [Unicode] ဤ Fiction တွင် အလွန်ပွင့်လင်းသော အကြော...
