-Яах гэж тэр залууг цохиж байгаа юм?"
-Миний гутал дээр гишгэчихсэн юм"гэж хэнэггүй гэг чинь хэлээд, цагдаагийн газраас намайг түрэн гарах Тэхёныг хараад зүгээр л гүн санаа алдаад
-Хоёулаа цагаасаа хоцорчихлоо"
-"Дараа явчихаж болох учраас одоо зүгээр л эмнэлэг рүү буцацгаая"
-"Юу яриад байгаа юм?Дахиад тасалбар захиалчихвал л болоо биз дээ?"
-"Эмч сая над руу залгасан.Чиний шинжилгээний хариу гарчихсан гэж хэлсэн тиймээс буцацгаая "
-"Тэгэхээр...энэ бүхэн нөгөө л нэг аргаа ядсан тэнэг жүжгүүдийн чинь нэг байжээ.Чи...биш ээ ТА НАР надад зүгээр л хэлчхэж болох л байсан.ХААШАА Ч ЯВАЛГҮЙГЭЭР ТЭР ХАРААЛ ИДСЭН ЭМНЭЛЭГТЭЭ БАЙЖ БАЙ ГЭЭД!!!"гэж би ууртайгаар хэлэх гэж оролдсон ч уйлчихав.
Эцсийн эцэст өвчтэй төрсөн маань миний буруу болохоос биш эмч болон Тэхёны буруу биш гэдгийг хэнээс ч илүү мэдэж байсан ч өөрийн мэдэлгүй л хүмүүст уураа гаргачихаад байгаа өөрийгөө ч ойлгохоо байлаа.
Тэхён хэсэг уйлж буй над руу харж зогсож байгаад:
-"Ямар ч хэцүү үед инээмсэглэж чаддаг хүн хамгийн хүчтэй байдаг юм.Тиймээс инээмсэглэ хамгийн үзэсгэлэнтэйгээр,хамгийн жаргалтайгаар.Чамд уйлах зохихгүй байна"гэж тэр тоомжиргүйхэн хэлчхээд намайг түрэн шууд л машиндаа суулгачхав.
Харин би зүгээр л түүний хэлсэн үгийг бодон бодол болон суусан юм.
Гэхдээ ямар ч үед инээмсэглэж чаддаг хүн...байдаг гэж үү?
Энэ хүртэл амьдарсан бүх хугацаанд,чамтай цуг өнгөрүүлсэн хором мөч л жинхэнэ байсан юм шиг.
YOU ARE READING
(Дууссан)BORN TO DIE
Fanfiction-"Чи ийм зүйл хийнэ гэдэгтээ итгэлтэй байна уу? " -"Тиймээ...надад алдах зүйл байхгүй" -"Гэхдээ л...Хүнийг үзэн ядна гэдэг бол ганцхан хормын асуудал ч,Хайр гэх зүйлд заасан хугацаа гэж байдаггүй шүү дээ" -"Чи яг юу хэлэх гээд байгаа юм?" -"Ким Тэхё...
