Evli Kadın

Yakalandim.

Hic bir sekilde birakmayacagini soylemeye baslamasi beni tedirgin etmeye baslamisti. Surekli " Ben seni olene kadar beklerim yeter ki bana gelecegini bileyim beklemezsem orospu cocuguyum ben seni gercekten tahmin edemeyecegin kadar cok seviyorum"diyordu. Birgun yine kocamla sacma sapan bir sebepten kavga etmis cok aglamistim hincimi tum insanlardan cikarmak istiyordum.Ustune o arayinca ona patladim,agzima geleni soyledim boyle devam edemeyecegimi,bosanabilirsem tekrar gorusebilecegimizi ama su durumda artik bitirmemiz gerektigini soyledim. Cok fazla risk aliyordum. Deyim yerindeyse kendi ipimi kendim cekiyordum. Kocami gayet iyi tanirdim o bu kepazeligi kaldiracak bi bunyeye sahip degildi. Ya o kisiyi ya beni oldurmeden rahat edemezdi. Ben bu konusmayi iceren bir mesaj yazip yolladim. Karsiliginda

" Hadi bakalim ayril ayrilabilirsen kizim artik soktugum yerde benim, attirdigim kalpte benim. Simdi ben bu yazdigini gormemis olayim benim ayarlarimla oynama!Sensiz yasamaktansa olurum olursem seni de yanimda gotururum" diye karsilik vermisti. Ben baya baya korkmaya basladim.Korktukca da hata yaptim. Telenonumu saklamaya aptal aptal evin koselerinde aglamaya neden bu ise bulastigima dair dovunmeye basladim. Kocam biseyler hissediyor ama konduramiyordu.Sonucta beni o kadar sindirmisti o kadar kapatmis korkutmustu ki boyle birsey yapabilecegimi aklinin ucundan bile gecirmezdi.
Digeri ise hergun bana tehdit mesajlari gondermeye devam etti
Isi o kadar abartti ki ev tutmus ikimiz icin evlenince yasayacakmisiz guya.Surekli olum mesajlari atiyor ayrilirsam beni oldureceginden bahsediyordu.Benim bir sekilde bu durumdan kurtulmam lazimdi. Artik dayaklari gectim cocuklarimdan olmak onlardan ayri kalmak beni yasarken felc edebilirdi. Herseye onlar icin katlaniyordum sonucta onlar icin yasamaya dayanmaya calisiyor onlar iyi olsun mutlu yasasin eksik kalmasinlar hicbir seyden diye eziyeti kendi bedenime yapiyordum.Her agladigimda tukenmis hissettigimde umudum bittiginde genital bolgemi bacaklarimi jiletle kestigim akan kani gorunce rahatladigim ya da sac maşasini isitip bacagima dokundurup anlik yanma hissiyle olusan acilar bir nebze icimin acisini dindiriyordu. Izlere baktim ne kadar zarar vermistim bedenime kollarim bacaklarim kesik izleri ve yanik izleriyle doluydu. Dusundum dusundum,gunlerce basimi pencereden bile cikarmadim. Kapilari kilitledim cocuklar okula gittikten sonra kimseye acmadim. Kocamdan kacmak isterken onun varliginin bana kendimi guvende hissettirmesi Beterin beteri varmis sozunu dogrulatti. Derken Birgun yine kapiya gelmis bana mesaj yazmisti Kocam evdeydi ve ben kuskulanmasin diye telefonu elime bile alamiyordum alip bakabilirdi sonucta. Tuvalete gitmesini bekledim telefon sessizde oldugundan gelen 27 mesaji gormemistim. Surekli " Bittin sen hayatini mahvedecegim seni kocana soyleyecegim" gibi gibi seyler yazmisti. Yok bu boyle olmayacakti benim biseyler yapmam lazimdi. Telefonu birakip balkona ciktim. Ben balkondayken esimde tuvaletten cikmis isigi yanan telefonu eline almisti.farkettigimde cok gecti. Elinden almaya calissamda saclarimdan yakalayip beni duvara firlatti. Yapacak birsey kalmamisti. Ogrenecekti.

Ben daha onceki konusmalari sildigimden sadece tehdit mesajlari kalmisti geriye.

Oncelikle anlatacaklarimdan sonra ofkesini kontrol etmesini bana burda kesinlikle bagirmamasini, birsey yapacaksa bile cocuklardan uzak bir yerde yapmasini soyledim. Herseye hazirlikli olmak zorundaydim. Gecip koltugun bi tarafina oturdum. Gozlerine baktigimda alev cikacakmis gibi parladigina yemin edebilirim. Olayi biraz carpitarak anlatmaya basladim. Beni takip eden birinin oldugunu pesimi birakmadigini ev adresimi telefon numarami nerden buldugunu bilmedigimi ve beni surekli korkutup tehdit ettigini ve korktugum icinde soyleyemedigimi anlattim.Cogu detayi da sakladim. Cok sogukkanli bir sekilde beni dinliyordu. Sanki her insanin basina gelebilirmis gibi davraniyordu. Sessiz ve yorumsuz olmasi beni tedirgin etmisti. Halbuki coktan eline gecirdigi ilk sopayla beni hastanelik edene kadar dovmesi gerekirdi. Birseyler tersti ama benim beyinsiz oldugum gercegi bunu anlamama engeldi. Sonra bana tek birsey sordu.

   "Sana birsey yapti mi?"

    Simdi ben ne cevap verecektim.Evet dersem beni de onu da oldurur, Hayir dersem sonradan O insandan duyarsa ya da yazismalarimizi okursa oldurmez,olmekten beter ederdi.
Peki nasil cevap verecektim.Hangi ruh haliyle evet diyecektim.Pismanmis gibi mi? Korkmus gibi mi? Yoksa ohh iyi yaptim der gibi piskin mi ?

Isim cok zordu. Bir cevap vermek zorundaydim.

"Sey, Hayir yapmadi" diye cikiverdi agzimdan. Duvarda bir nokta belirlemis gibi sadece oraya bakti Oyle bir sure durduktan sonra ayaga kalkti. Baktigi duvara dogru yumrugunu sika sika gitti. Hizla duvari yumruklamaya basladi. Oyle sert yumrukladi ki parmak kemikleri kirilmis olabilirdi. Bagirmaya basladi. Cocuklar uyuyordu. Uyuyor olmalari buyuk sansti. Babalarinin bu halini gormek onlari sogutabilirdi. Yanina gidip kolunu tuttum. Pismanligim hat safhada yer yarilsa da dibine girsem diyordum icimden.

    Kolunu elimden cekti. Yuzume bakmadan tekrar koltuga oturdu. Dusuncelere bogulmustu, tek kelime etmiyor birsey sormuyordu. Dusuncelerini bilmek isterdim. Kendi namussuzlugumdan utandim. Bunu cocuklarima, sevmesemde evli oldugum kisiye en onemlisi kendime nasil yapmistim? Nasil nefsimin kolesi olmus seytana uymustum. Pacayi kurtarmak istemiyordum artik. Bir an evvel beni bicaklayarak oldurmesini yada balkondan asagi atmasini diledim. Ama tabii ki ben sanssiz bir insandim asla oyle kolayca olerek bu isten siyrilamayacaktim. Hersey ortaya cikacakti. Soyledigim yalanlar basima corap orecek belki de bu gunlerimi mumla arayacaktim. Keske yapmasaydim. Keske demek seytan isiydi. Ben de seytandan farksizdim su an. Kendimden igreniyordum. Ben bile kendime bu derece nefret doluyken o bana nasil bakacakti? Simdi bunlari dusunmenin sirasi degildi. Ne yapacagini merak ediyordum. Elbette boyle dinlediklerine inanarak olayin ustunu kapatacak yapida biri degildi. Yasayip gorecektim.