Evli Kadın

Devam

Anlattiklarima inanmadi.Telefonumu elimden aldi. Arama kayitlarini mesajlari bir gece boyunca ugrasip cikardi. Kac kere aradigim arandigim whatsapp disinda normal mesajla yazdigim hersey gun gibi kayitlarla ortadaydi. Yalancinin mumu yatsiya kadar yanarmis sozu bir kez daha ne kadar dogru oldugunu hatirlatti. Saat gecenin bilmem kaciydi. Ben aglamaktan yorulmus cocuklarimin yaninda uyuyakalmistim. Kocam gelip beni sarsarak uyandirinca birseylerin yolunda gitmedigini anlamam uzun surmedi. Hemen yataktan kalkip sessizce odadan ciktim. Kapiyida iyice kapattim. Korkunc bir gece beni bekliyordu. Ben yine cocuklarima hissettirmeden bu geceyi atlatmaliydim. Bilgisayarin yaninda oturan kocama baktim bana gozlerini dikmis orospu fahise kahpe surtuk der gibi bakiyordu. Yakinlasip bir suclu gibi ellerimi onumde birlestirdim.
  "Otur" diye emretti.
Hemen oturdum. Ellerime bakarak beklemeye basladim. O arada gozlerimden akan yaslara engel olamiyordum. Karsisinda gucsuz zayif olmak istemiyordum. Ona haykirmak; herseyin suclusu sensin beni birkez insan yerine koymadin koysaydin bende elalemin picine muhtac kalmayacaktim demek istiyordum. Ama hakliyken haksiz duruma dusmustum artik. Ben bu alcak kocama hesap vermek istemiyordum. Beni yaratan bu dunyaya gonderip "Al yasa bakalim ne kadar dayanacaksin" diyen Allaha hesap vermek istiyordum sadece.
  " Yalan karistirmadan anlat ben herseyi biliyorum senden ogrenirsem detaylari soz birsey yapmayacagim he yok yalana devam edersen ve ben bunun aksini ortaya cikarirsam seni once delirtirim sonra hastaneye tikarim" demesiyle olayi basindan anlatmak zorunda kaldim. Tabii yine bazi detaylari saklayarak.

    " Nasil guzel sikti mi seni? Buyuk muydu siki doyabildin mi? Sikisirken ne dedin kocacim askim bitanem daha da sik ben yarak delisiyim aptal kocami aldatiyorum haberi bile yok salagin dedin mi?"

Hickira hickira agliyordum. Utaniyor muydum bilmiyorum. Pisman miydim bilmiyorum. O an ne hissediyordum bilmiyorum. Oyle caresizce soylediklerine ve yapacaklarina boyun egecektim. Ayaga kalkti. kendi soylediklerine kendi sinir olmus, uzerime yuruyordu. Kacmadim yuzune bakmadim sadece agladim. Gelip iki eliyle bogazimi sikmasi, galiba artik kurtuluyorum sinyalleri veriyordu beynime. Oluyordum galiba kesinlikle. O kadar sikti ki bogazimi kesinlikle nefes alamiyordum derken bir anda geri cekildi. Deli gibi oksurmeye basladim gogsum sayisiz sekilde inip kalkiyordu. Yine olmamisti. Yine geberememistim.Cekecek cilem varmis. Kalkip duvarin dibine oturup dizlerimi kendime cekip aglamaya basladim. Bu halim onu etkilemiyor olacak ki kac kere tekmeledi hatirlamiyorum. Sonra da kapiyi carpip cikti gitti evden. Ben yerimden kalkip cocuklari kontrol ettim hala uyuyorlardi. Acaba nereye gitmisti. Ya gidip o adami oldururse? Benim yuzumden katil olacakti. Mutfaga gidip bir bicak aldim kendime saplamak kurtulmak istedim. Dua ettim ama bicagi kendime saplayamadim. Cesaretim mi kirilmisti bu kadar olmek isterken? Biraktim bicagi hemen gidip jiletimi aldim genital bolgemi kestim kestim kestim. Sonra tekrar gelip bicagi aldim bu sefer yapacaktim. Yok yine saplayamadim karnima. Ben en iyisi ilac iceyim diyip evde ne var ne yok bir bardak kola ile yuttum. 1 saat bile olmadan geri geldi. Caktirmadan yataga gittim. Uyumam lazimdi. Midem cok fazla bulaniyordu.Anlarsa beni mahvederdi. Ve ben bu gece daha fazla dayak yemek istemiyordum. Kahretsin ki mide bulantisina dayanamayip banyoya gittim kusmamak icin elimi yuzumu yikadim. Beni cagirdi hemen gittim.
   "Ne bu halin ellerin titriyor?" Cevap vermedim.
  "Sakin yine ayni seyi yaptim deme"
Telefonla annemi aradi annem 15 dk da geldi. Bizde hemen evden cikip hastanenin aciline gittik. Midemi yikadilar.Hastaneden cikmak istemiyordum. Cikarsam neler olacagini ben bile bilmiyordum. Biktim yoruldum tukendim. Neydi bu hayatin benimle alip veremedigi?

Sabah olunca beni yine psikiyatri servisine yonlendirip taburcu ettiler. Tabii ki goturmedi. Hemen eve gittik. Kimseyle konusmak istemedim cocuklarda dahil banyoya gidip kapiyi kilitledim. Agladim kac saat agladim bilmiyorum. Sonra toparlanip ciktim banyodan. Ne olacaksa olsun artik dedim icimden.

    Bir avukat bulmus. Sikayetci olacakti. Oyle bir senaryo hazirlamisti ki. Bana da oyunculugu kalmisti. Beni karsisina aldi.
   " Nasil yalan soylersin bilmem ama ne yap ne et o adami bu gece nezarethaneye attir O iceri girmezse sen birdaha cocuklari goremeyeceksin" dedi.
   

   Tecavuze ugradigimi soylersem kesin alirlardi iceri. Evet bunu soyleyecektim polise. Gidip savciliga sikayette bulunduk sonra ahlak buro amirligine gidip ifade verdim tam 13 saat surdu. O kadar yalan soyledim ki ben bile kendime sasirdim. Ama avukatin yaninda bile beni tehdit etmekten cekinmemis " Ya o adam iceri girer ya sen mezara girersin ustelik bunu ben yapmam" demisti ciddiydi yapardi. O korkuyla bu yalanlarin benden cikmasi hic de sasirilacak birsey degildi. Ifadem bitti. Cikip polislerin oldugu guvenli bolgeye konuldum. Ve haber geldi O adam gozaltina alinmis telefonu polisin elindeydi. Isin en kotusu o adamin adi baskaymis bana yalan soylemisti Bekarim demis ama evli iki cocuklu cikmisti. Icimde vicdan azabiyla cebellesiyordum ama haketmisti simdi. Kesinlikle icerde olmaliydi. Ama aklimi kurcalayan tek sey vardi. Telefonu. Eger bizim yazismalarimiz duruyorsa ifade de soyledigim yalanlarin hepsi ortaya cikacakti. Deli gibi korkuyordum. Avukata herseyi anlatmaya dosdogru olmaya karar verdim. Avukat beni bir odaya aldi ve basindan herseyi anlattim. O bile sok olmus gozlerle bana bakiyor nasil bu kadar iyi oyuncu olabilecegime anlam veremiyordu. Korku bu insana herseyi yaptirabiliyor. O gece oyle bitti. O adam icerde ben merkezden yeni cikiyordum icim cok rahatsizdi ve bu is yine boyle bitmeyecekti