Evli Kadın

Aldatmak bir seçim değil mecburiyettir.

             O konuşmalardan sonra,Serdar'la aynı yöntemle 3 kez daha görüştüm. Nedendir bilmiyorum bana kendimi kadın gibi hissettiriyordu. Bedenimden ziyade ruhumun yaralarını görebiliyordu ya da görmek için uğraşıyordu sanki. Bu arada hala kocamdan ses yoktu. O beni dövmeden akıllanmayacakmışım gibi hissediyordum. Neden beni sevmemişti, neden beni sevmek istememişti, neden bu durumlara düşmüştük hiçbir fikrim yoktu? Bana sorarsanız ben de onu sevmiyordum. Ancak böyle bir intikam da gerekmezdi. Beni buna iten sebeplerden, düşüncelerimden yalnızlıktan nefret ediyordum. Bir ailem vardı ama beni hiç aramaz merak etmezlerdi. Zaten o korkunç tecavüz olayından sonra okula yazdırılmış, daha 5,5 yaşında evden gönderilen ben olmuştum. Maddi imkanlar sebebiyle anneannemde kalmam gerektiği söylendi annem tarafından. İyi de ben Zaten korkuyordum en çok onlara ihtiyacım olduğu süre de beni nasıl yanlarından uzaklaştırırlardı? Hayatla küçücük yaralı bedenle baş etmek ne kadar zordu. Şimdi bana kimse kızmasın.Hakkınız yok çünkü!

          Lise 2. Sınıfa kadar, annem babam ve kardeşlerimi bir kez bile görmedim. Hayal meyal da hatırlamazdım. Hatırlamak istemezdim. Annem bırakmasının ardından ilk hafta sonu beni görmeye gelmişti. Hatalar hemen affedilirdi değil mi? Hele annelerin yaptığı hatalar. Hiç unutmuyorum koşarak sarılmıştım boynuna. Aynı sıcaklığı ondan görememem umrumda değildi. Gelmişti işte üstelik beni alıp evimize gidecektik. Ben evimde daha mutlu huzurluydum. Yeter ki eve götürsün ben hiç harçlık almazdım, okula yürüyerek gider gelirdim. Hiç söylenmezdim. Ama öyle olmadı. Annem beni almadı üstelik arkasından ağladığım için koşarak gelip o beyaz az topuklu ayakkabısı ile bir güzel dövdü.
    Ben o gün büyüdüm işte. Bu hayatta annen bile seni bırakıyorsa herkes bırakabilirdi. Şu an bile anlatırken ağlıyorum. Nasıl bir yalnızlıktı bu böyle. Bu yaşıma kadar yalnızlığı çok sevdim ama hiç yalnız kalamadım. Hala karanlıktan çok korkarım. Allah rahmet eylesin anneannem bana çok iyi annelik dedem de çok iyi babalık yaptı. Hakkını ödeyemem onların mekanları cennet olsun. Cahil insanlardı ancak beni çok severlerdi. Her şey mükemmel olmadı olamadı. Ben hiç ödevimi yaparak okula gidemedim. Anlamıyor haliyle bana anlatamıyorlardı. Dayılarım hep yorgundu. Sadece her sabah ayrı ayrı elime para sıkıştırır, ben bir kuruşuna dokunmaz hepsini pazar poşetimde biriktirirdim. Çünkü biriktirip babama verecek beni eve almasını isteyecektim.O paralar birikti, ben her sene büyüdüm ama o eve dönemedim. 15 16 yaşındaydım Annemlerle tanıştığımda. Beni almaya geldiklerini durumlarının iyi olduğunu söylediler. Tabii ki ergen gibi davranıp gitmemezlik yapmayacaktım. Ama merak ederim hep ilk adet günüm de bunu tek başına mı halletmeliydim? Annem yanımda olamaz mıydı? Ne kadar korkmuş ne yapacağımı bilememiştim. Teyzemden yardım almış ama annemi aramak aklıma bile gelmemişti. Bu arada teyzemi çok severim. O da beni çok sever. Evlerine asla gitmeme izin verilmedi. Eniştem beni sevmez kesinlikle eve almazdı. Çok ağladığım günlerde teyzem beni evine götürüp biraz teselli olsun diye benle ilgilenmek istemişti ancak kaldığım gece büyük kavga etmişler beni geri götürmüşlerdi. O günden sonra teyzemi sevmeme rağmen hep mesafeli durdum. O da bir yabancıydı bana göre. Birini sevmek ona tamamen bunu yansıtmak olmasa gerek. Allah kahretsin ki hep eksik büyüdüm. Yerli malında benim annem bir şeyler hazırlayıp beslenme çantama koymazdı. Çünkü annem yoktu. Veli topkantılarına herkesin annesi gelirdi benim dedem. Çünkü annem yoktu. Masa örtülerimizi yıkayıp geri götürürdük. Herkesin ki yıkanmış ütülenmiş olurdu. Benim ki karışıktı. Çünkü annem yoktu. Anneannem ütüleyemezdi yaşlı olduğu için ayakta durmak zor geliyordu. Bunun gibi şeyler çok fazla oldu. Şimdi siz bana büyüttüğümü söyleyebilirsiniz, ama inanın hiçbir acı unutulmuyor. Benim böyle bir insan olmamda herkesin payı var. Kimse kötülüğü seçmez. Herkes bir sebepten kötü olmaya itilir. Ama sonuç değişmez kötü kötüdür ve kötüler cezasını er ya da geç çeker. Ben de çekiyorum ama neyin cezasını çekiyorum henüz orasını bilmiyorum.

        Serdar'dan ayrıldım. Bir sonu olmadığını anladım. Cinsel tatmin dışında bir şey ilerlemiyordu ne yazık ki. O bile kocamdan korkuyordu. Bunu birebir yüzüme söylemese de hissediyordum. Kabusum gibiydi benim kocam. Koca diyorum da hani evi paylaştığımız ondan güle oynaya çocuk yaptığımız birlikte bir şeyler yapmak için çıldırdığımız adamlar işte. Benim ki ondan olmadı hiç.

      Arkadaşım bize gelmeyi kesti. Serdar yoktu. Ben de yine eski yalnızlığıma,çocuklarla olan sıradan hayatıma geri dönmüştüm. Yapacak hiçbir şey yoktu. Geceleri uyku tutmuyor,gündüzleri başımı kaldıramıyordum. Yaşamak bu kadar yük olmamıştı bana.
Bir gün telefonda bir şeyler okurken okey siteleri gözüme ilişti. Okeyi de bildiğimden oynamak istedim. Siteye girdim, chat de yapılabiliyordu. Sonunda istediğim olmuştu. Hem beni görmeyecekler hem sohbet edebilecektim. Tanımadığım insanlara kendimi anlatmak bir nebze rahatlamak istiyordum. Okeyden chat tarafına geçtim. Sürekli yazışıyordum birileriyle. Bu bana iyi gelmişti,öyle ki sabaha karşı uyuduğum geceler çok oldu. Chate gireceğim diye çocuklarımı ihmal etmeye başladım. Her zaman özenle masa hazırlayan ben şimdi çocuklara mısır gevreği yediriyordum. Onlarla oyun oynamıyor, kişisel bakımlarına bile yardım etmiyordum. Banyolarını bile kendi başlarına yapmayı öğrenmek zorunda kalmışlardı. Çoğu zaman küçük bebeğimin altını değiştirmeyi unutuyor sırılsıklam olmasına sebep oluyordum. Böyle kendimden geçmiş bir ay geçirdim. Taa ki çocuklarımın sağlığı tehlikeye girinceye kadar. Sonra silkelenip kendime geldim. Ne yapıyordum. Şu hayata beni bağlayan tek mücevherlerimi nasıl ihmal edebilirdim. Ne yaşamış olursam olayım bunların faturasını onlara kesemezdim. Chate sadece onlar uyuduklarında giriyordum. Biraz uykusuz kalıyordum ama hem kendim tatmin oluyor hem çocuklarımı mutlu uyutuyordum. Onların tek arkadaşı ben, benim tek Arkadaşım onlardı. Biz birbirimiz olmadan yaşayamazdık.
         Chat'te biri ile tanıştım Kutay.Eskişehir'de yaşıyordu, bekar benden küçüktü. Neden hep bekarlar beni bulurdu anlamıyordum. Tanışmamız iyi hoştu güzel arkadaşlığımız oldu. Beni ilgiyle dinledi. Yeri geldi uykusuz kaldık. Hep anlattım o da söylenmeden hep dinledi. Sanırım ilk defa birine onu hiç görmeden vurulmuştum...
 

    Devamını ilerleyen günlerde yazacağım. Yorumlarınızla beni mutlu etmek istemez misiniz? Hadi bir yorum da sen yap...