Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Θυμήσου

Οι επόμενες ημέρες περνούν χαλαρά... Εκείνος λογικά έχει φύγει από το Λονδίνο κι εγώ έχω επιστρέψει στους κανονικούς μου ρυθμούς... Στο εστιατόριο όπως πάντα όλα είναι κουραστικά ενώ στο σπίτι υπάρχει ησυχία... Ευτυχώς δεν μου έκαναν άλλες ερωτήσεις σε σχέση με τον Stephen...

Σήμερα είναι μια ηλιόλουστη ημέρα στο Λονδίνο... Οπότε είπαμε να πάμε μια βόλτα με την μικρή στο πάρκο... Μόνο εγώ και η μικρή επειδή η Alicia δουλεύει σήμερα
(να κάνουμε κούνια;)
Προτείνει η μικρή και γελάω
(φυσικά... Έλα έλα τρέχα)
Λέω ενώ την κυνηγάω και εκείνη γελάει δυνατά... Τι υπέροχος ήχος... Ξαφνικά ένα αγοράκι περνάει από μπροστά της και η μικρή χάνει την ισορροπία της... Ωχ
(Vanessa... Αγάπη μου είσαι καλά;)
Ρωτάω σιγανά ενώ την σηκώνω από το πάτωμα και βλέπω το αγοράκι να βρίσκεται δίπλα μας
(συγγνώμη... Δεν το ήθελα)
(δεν πειράζει αγάπη μου... Vanessa πως είσαι;)
(καλά θεία Bella)
Χμμ αυτό το θεία να μην έλεγε... Ευτυχώς δεν έχει χτυπήσει αλλιώς τώρα θα είχα πάθει εγκεφαλικό
(ω συγγνώμη... Βρε Stefan δεν σου έχω πει να μην τρέχεις)
Ξαφνικά ακούγεται μια άγνωστη αντρική φωνή και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω... Καλέ αυτός είναι κουκλί
(με συγχωρείτε δεσποινίς... Απλώς ξέρετε πως είναι τα παιδιά)
(δεν υπάρχει θέμα... Αφού δεν έγινε κάτι σημαντικό)
Λέω και του χαμογελάω... Πολύ όμορφος όμως... Και τον κόβω να είναι γύρο στα 27
(εμ Leo)
Μουρμουρίζει ενώ απλώνει το χέρι και αμέσως του δίνω το δικό μου
(Bella)
(ναι ξέρω... Η γνωστή σεφ σωστά;)
Μα τόσο διάσημη πια
(ε ναι)
(λοιπόν... Τι θα λέγατε να καθίσουμε μαζί όσο τα μικρά θα παίζουν;)
Προτείνει και τότε παρατηρώ πως τα παιδιά κάνουν κούνια μαζί... Κατευθείαν στο ψητό η δικιά μου
(εμ ναι... Φυσικά αρκεί να μιλάμε στον ενικό)
Μουρμουρίζω και μου χαρίζει ένα στραβό γοητευτικό χαμόγελο
(εντάξει Bella)
Αποκρίνεται και χαμογελάω... Ύστερα πηγαίνουμε στο παγκάκι και καθόμαστε ο ένας δίπλα από τον άλλον
(και για πες μου Leo... Αν θες φυσικά... Τι δουλειά κάνεις;)
(είμαι γιατρός... Και συγκεκριμένα γυναικολόγος)
Ααα ωραίες γνωριμίες κάνουμε
(μάλιστα... Θα πρέπει να είναι δύσκολο επάγγελμα)
(δύσκολο εύκολο... Τι σημασία έχει;... Αν έχεις θέληση όλα γίνονται)
Λέει ενώ με κοιτάζει απευθείας μέσα στα μάτια... Χμμ καστανά μάτια... Γιατί ρε γαμώτο... Τώρα τα χαλάμε
(σωστό σε βρίσκω)
Μουρμουρίζω ενώ στρέφω την προσοχή μου στα μικρά τα οποία γελάνε και διασκεδάζουν
(η μικρή είναι η κόρη σας;)
Με ρωτάει ξαφνικά και τον κοιτάζω στιγμιαία
(όχι... Ανιψιά μου)
(ω συγγνώμη... Νόμιζα πως)
(δεν πειράζει... Ο δικός σας;)
Ε αφού άνοιξε την συζήτηση... Να μην το εκμεταλλευτώ;
(κι εμένα ανιψιός μου... Πάντως είναι αξιολάτρευτα τα παιδιά)
(χμμ όντως... Είναι η χαρά της ζωής)
Μουρμουρίζω και τον κρυφοκοιτάζω να χαμογελάει γλυκά... Πολύ όμορφος και γοητευτικός... Απορώ πως βρέθηκε αυτός μπροστά μου...