Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Ειλικρίνεια

Την επόμενη ημέρα ξυπνάμε αγκαλιά με εκείνον ξαπλωμένο ανάσκελα από κάτω μου ενώ εγώ βρίσκομαι μπρούμυτα και μισοξαπλωμένη επάνω του... Φυσικά και οι δύο καιγόμαστε από τον πυρετό αλλά δεν μας νοιάζει... Απλώς μένουμε ξαπλωμένοι απολαμβάνοντας ο ένας την αίσθηση του άλλου... Έχω τόσο καιρό να τον νιώσω... Μου έλειψε που να πάρει η οργή
(καλημέρα άρρωστε)
Μουρμουρίζω και νιώθω το χαμόγελο του στο μέτωπο μου
(καλημέρα άρρωστη)
Αποκρίνεται με αυτή την βραχνή σέξι του φωνή που πραγματικά με τρελαίνει
(πως αισθάνεσαι;)
Με ρωτάει και σηκώνω ελαφρά το κεφάλι από το στήθος του για να τον κοιτάξω
(χμμ καίγομαι από τον πυρετό)
Απαντάω και με φιλάει στο μέτωπο
(κι εγώ έτσι είμαι)
Λέει σιγανά και χώνομαι καλύτερα στην αγκαλιά του ενώ τα δάχτυλα μου δένουν στα δικά του... Αλλά ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και η Alicia μπαίνει απροειδοποίητα μέσα στο δωμάτιο διακόπτοντας την στιγμή... Τέλεια θα την σφάξω
(χτυπάμε και καμιά πόρτα)
(εντάξει μωρέ σιγά το πράγμα... Ήρθα για να σας κοιτάξω)
Ωχ κατάλαβα... Αμέσως έρχεται προς το μέρος μας και βάζει πρώτα σε μένα θερμόμετρο και μετά στον Stephen
(χμμ κάπως καλύτερα σήμερα... Θα έρθω πάλι σε λίγο)
Λέει και φεύγει... Επιτέλους... Αμέσως χώνομαι στην αγκαλιά του ενώ τυλίγω τα χέρια μου γύρο του
(τι κάνουμε;)
Ρωτάω εντελώς μπερδεμένη για την όλη κατάσταση μεταξύ μας και εκείνος ανασηκώνει τους ώμους του
(ότι και να είναι μου αρέσει... Εσένα;)
Όπα ερώτηση κρίσεως... Τον κοιτάζω μέσα στα μάτια ενώ τα γρανάζια του μυαλού μου τρέχουν... Τι να του πω τώρα;... Αυτός περιμένει απάντηση κι εγώ έχω καταπιεί την γλώσσα μου... Που στο διάολο πήγε η ευρηματική Bella;... Ξαφνικά η πόρτα ξανά ανοίγει αλλά αυτή την φορά βλέπω την μικρή να μπαίνει μέσα... Μόνη της
(να ξαπλώσω μαζί σας;)
Ρωτάει και γελάω
(δεν γίνεται αγάπη μου... Θα κολλήσεις και μετά θα έχεις πυρετό)
(δεν πειράζει για αυτό ήρθα έτσι και αλλιώς... Δεν θέλω να πάω αύριο σχολείο)
Λέει ενώ έρχεται και ξαπλώνει ανάμεσα μας... Τελικά αυτό το παιδί όσο μεγαλώνει μου μοιάζει... Ούτε κι εγώ λάτρευα το σχολείο... Εκτός από μερικά αγοράκια... Γκουχου γκουχου τέλος πάντων
(Stephen δεν ελπίζω να σε πειράζει)
(ίσα ίσα... Μου αρέσει η παρέα της μικρής... Αλήθεια πως σε λένε;)
(Vanessa... Το ξέρετε ότι έχετε πολύ όμορφα μάτια κύριε;)
Αμάν από τώρα άρχισε το καμάκι;... Άμα την ακούσει η Alicia την έβαψα... Πάντως έχει γούστο το παιδί... Σαν εμένα
(σ'ευχαριστώ Vanessa... Αλλά τα δικά σου είναι πιο όμορφα)
(ευχαριστώ... Η μαμά μου λέει πως τα γαλανά μάτια είναι πολύ όμορφα... Μου είπε πως τα πήρα από τον παππού μου)
Ωχ αυτό είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα... Αμέσως το βλέμμα μου συναντάει το δικό του που φαίνεται να καταλαβαίνει... Ας αλλάξουμε θέμα... Αρπάζω την μικρή και αρχίζω να την γαργαλάω ενώ εκείνη τσιρίζει και γελάει ταυτόχρονα προσπαθώντας να ξεφύγει από τα χέρια μου
(πες ποια αγαπάς περισσότερο... Εμένα η την μαμά;)
Την ρωτάω πειραχτηκά ενώ σταματάω και με κοιτάζει με το κέφι εμφανή στο πρόσωπο της
(εσένα)
(αγάπη μου αγάπη μου)
Λέω γλυκά ενώ σκύβω και πειράζω με την μύτη μου την κοιλιά της... Όσο περνάνε τα λεπτά συμμετέχει και ο Stephen στο παιχνίδι... Πλέον παίζουμε και γελάμε μαζί της βλέποντας την να διασκεδάζει... Την αγαπώ αυτή την μικρή... Νιώθω σαν να είμαι η δεύτερη μητέρα της
(Stephen κάνε με πάλι αεροπλανάκι)
Λέει η μικρή και εκείνος γελάει ενώ της κάνει το χατίρι και την σηκώνει ψηλά με τα χέρια του... Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι έχει τα παιδιά στο ίδρυμα... Πάντως σίγουρα ο Stephen θα γίνει πολύ καλός μπαμπάς
(πιο ψηλά)
(ε δεν γίνεται πιο ψηλά... Τώρα θα προσγειωθούμε)
Λέει ενώ την κάνει κουνάει δεξιά και αριστερά και εκείνη γελάει δυνατά... Ύστερα την αφήνει πάνω στο στήθος του και αμέσως τυλίγει τα μικρά χεράκια της γύρω από τον λαιμό του... Αρχικά ο Stephen εκπλήσσεται αλλά τελικά την σφίγγει στην αγκαλιά του... Τι γλυκιά εικόνα... Αν και λυπάμαι λίγο... Επειδή η Vanessa δεν έχει γνωρίσει ποτέ κάποιον πατέρα... Ίσως συμπαθήσει τον Stephen παραπάνω από όσο πρέπει
(σ'αγαπάω Stephen)
Την ακούω να λέει και ασυναίσθητα ένα τρυφερό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου... Αχ ο άτιμος... Έχει την ικανότητα να σου κλέβει την καρδιά... Όταν θέλει φυσικά
(κι εγώ σαγαπώ μικρή μου)
Μουρμουρίζει και την φιλάει στα μαλλιά ενώ συνεχίζει να την κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά του... Αχ βρε Stephen... Ξαφνικά ακούγεται ένας ξερός βήχας και αμέσως στρέφω το κεφάλι και βλέπω την Alicia να στέκεται στην είσοδο της πόρτας και να μας κοιτάζει με ανασηκωμένο το φρύδι... Και τώρα την κάτσαμε ομαδικός
(Vanessa έλα εδώ... Δεν σου είπα να μην έρθεις εδώ γιατί θα κολλήσεις;)
(δεν πειράζει... Δεν θέλω να πάω σχολείο)
Λέει και γελάω αλλά το άγριο βλέμμα της Alicia's με κάνει να σταματήσω... Πολύ έξαλλη
(έλα Vanessa)
(ρε μαμά)
(όχι ρε μαμά... Και θα σταματήσεις την παρέα με την θεία σου)
Και όταν λέει θεία εννοεί εμένα φυσικά
(δεν έχεις το δικαίωμα)
Αποκρίνεται πεισματάρικα η μικρή ενώ κάθεται ξανά ανάμεσα μας και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος της... Όπως εγώ... Αχ το πουλάκι μου... Αμέσως αρπάζω το κεφάλι της και την φιλάω δυνατά στο μάγουλο
(μπράβο αγάπη μου... Δεν πήγε τσάμπα τόσο μάθημα)
(Vanessa αν δεν έρθεις τώρα... Δεν θα πάμε αύριο στα γενέθλια του Jeremy)
Ιιιι καλέ τι λέει;
(αυτό λέγετε εκβιασμός)
(αυτό λέγετε ότι προσπαθώ να σώσω το παιδί μου από τα μικρόβια σας... Έλα Vanessa)
Τελικά η μικρή παραδίνεται και την ακολουθεί έξω από το δωμάτιο
(εμείς οι δύο θα τα πούμε αργότερα δεσποινίς)
Λέει με απειλητικό τόνο ενώ κλείνει την πόρτα πίσω της και την ειρωνεύομαι κάνοντας τον Stephen να γελάσει
(τελικά σου μοιάζει πολύ η μικρή... Βλέπω της κάνεις εντατικά μαθήματα)
(ε όσο μπορώ)
Αποκρίνομαι πειραχτηκά και ξαφνικά το ύφος του σοβαρεύει ενώ τα μάτια του χάνουν την λάμψη τους
(τι συμβαίνει;)
Τον ρωτάω ανήσυχη για το ξαφνικό ύφος του... Τι σκέφτηκε πάλι;
(δεν ξέρεις πόσο μου έλειψες)
Μουρμουρίζει ενώ απλώνει το χέρι και χαϊδεύει τρυφερά το μάγουλο μου... Τι παράξενη συμπεριφορά έχει αυτός ο άντρας τέλος πάντων
(Stephen καλύτερα να... Κοιμηθούμε γιατί)
(Bella είμαι εδώ για σένα... Έμεινα εδώ επειδή νιώθω ότι αυτό που έχουμε δεν έχει χαθεί εντελώς... Έστω και αν πέρασαν τα χρόνια... Σε παρακαλώ)
Μουρμουρίζει ενώ παίρνει το χέρι μου και αφήνει ένα φιλί στην αναστροφή της παλάμης μου... Αχ βρε Stephen... Το ξέρω πως είναι τρελό αλλά δεν θέλω να μιλήσω αυτή την στιγμή... Επειδή ξέρω πως το τέλος θα τσακωθούμε και πραγματικά δεν θέλω να φύγει... Νιώθω πως τον έχω ανάγκη... Τελικά η γρίπη με κάνει πιο αδύναμη ψυχολογικά
(δεν ξέρω τι να σου πω... Και δεν ξέρω τι θέλεις πραγματικά να ακούσεις... Είμαι πολύ μπερδεμένη αυτή την στιγμή... Το μόνο που θέλω είναι να χωθώ στην αγκαλιά σου και να κοιμηθώ ήρεμη ξέροντας πως είσαι εδώ... Πως με κρατάς)
Λέω και παρατηρώ το πρόσωπο του να χαλαρώνει ενώ ένα γλυκό χαμόγελο στραβώνει τα χείλη του... Ξέρει ότι ποτέ δεν του έχω πει ψέματα σε σχέση με τα συναισθήματα μου... Όχι ότι γενικότερα του λέω ψέμματα... Αλλά η σχέση μας από την αρχή ήταν... Περίεργη... Αλλά δεν είμαι από τα άτομα που θα κρύψουν τα συναισθήματα τους... Εκτός αν χρειαστεί... Εξάλλου αν δεν είμαστε ειλικρινείς... Τότε δεν κάνουμε τίποτα.