Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Προσπάθεια

Όλο το βράδυ στριφογύριζα στο κρεβάτι... Σκεφτόμουν συνεχώς την στιγμή που φιληθήκαμε στο λούνα παρκ... Χμμ αυτά τα χείλη του... Γαμώτο μου έλειψε τόσο πολύ... Αλλά δεν πρέπει να τον σκέφτομαι... Δεν είναι σωστό... Εγώ και ο Stephen έχουμε τελειώσει εδώ και πολύ καιρό... Στρέφομαι από την άλλη και αγκαλιάζω σφιχτά το μαξιλάρι μου αλλά και πάλι... Δεν βγαίνει από το μυαλό μου που να πάρει... Δεν μπορώ να μην τον σκέφτομαι... Δεν μπορώ να μην σκέφτομαι το στόμα του... Τα καυτά του χείλη... Αχ δεν θα κοιμηθώ εγώ απόψε...

Το πρωί εφόσον όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα αποφάσισα να φτιάξω πρωινό... Ετοίμασα καφέ... Αυγά... Μπέικον... Τηγανίτες και άλλα πολλά... Κάθομαι σε έναν σκαμπό στον πάγκο της κουζίνας και πίνω σχετικά ήρεμη τον καφέ μου
(ο Χριστός... Τι είναι όλα αυτά;)
Η φωνή της Alicia με κάνει να τιναχτώ και στρέφω το κεφάλι για να την κοιτάξω
(πρωινό... Έλα κάθισε)
Λέω και κάθεται απέναντι μου ενώ γεμίζω μια κούπα με ζεστό καφέ
(για πες)
Λέει και αφήνω την κούπα μπροστά της
(τι να πω;)
(εχθές... Όταν κατέβηκες από τον μύλο... Ήσουν λίγο περίεργη)
(δηλαδή;)
Ρωτάω γεμάτη περιέργεια και ανασηκώνει τους ώμους
(ε να... Ήσουν συνεχώς αφηρημένη... Δεν μιλούσες με κανέναν)
(εντάξει απλά... Τώρα έχω πολλά στο κεφάλι μου... Ξέρεις δουλειά... Διασημότητα... Δεν είναι και εύκολη η καθημερινότητα μου)
Προσπαθώ να δικαιολογηθώ αλλά... Μάλλον δεν τα καταφέρνω
(μήπως έγινε κάτι με τον Stephen;)
Ρωτάει και χωρίς να το ελέγξω αφήνω με δύναμη την κούπα μου στον πάγκο κάνοντας την να τιναχτεί
(όχι... Εγώ και ο Stephen τελειώσαμε... Πόσες φορές πρέπει να το πω;)
Πετάω απότομα και την παρατηρώ να ανασηκώνει ειρωνικά το φρύδι της
(τώρα ξέρεις ότι λες βλακείες... Και το ότι αρπάζεσαι... Είναι ένα στοιχείο)
Λέει ενώ πίνει ήρεμη τον καφέ της... Γαμώτο νομίζω πως θα εκραγώ από τα νεύρα μου
(να σου πω... Βάλθηκες πρωί πρωί να μου σπάσεις τα νεύρα;... Εγώ και ο Stephen τελειώσαμε... Βασικά δεν βρίσκω τον λόγο να απολογούμαι... Δεν έγινε κάτι στην τελική... Εκείνος επιμένει)
(και εσύ;... Δεν τον θέλεις εσύ;)
Ρωτάει διακόπτοντας την πρόταση μου και μένω με το στόμα ανοιχτό... Δεν ξέρω τι να πω... Φφ δεν ξέρω τι πραγματικά αισθάνομαι για τον Stephen... Ήταν ένας παλιός έρωτας... Όπως ήταν και ο Adam... Μόνο που αυτοί οι δύο διαφέρουν πάρα μα πάρα πολύ... Με τον Adam πέρασα τα μισά μου χρόνια... Απο το λύκειο είμαστε μαζί... Νόμιζα πως τον ήξερα αλλά τελικά... Έκανα τεράστιο λάθος... Ενώ με τον Stephen... Είχαμε πάθος... Κόντρα... Φωνές... Είμασταν εντελώς διαφορετικά... Χμμ γαμώτο ποιόν κοροϊδεύω;
(λοιπόν ξέρεις κάτι... Θέλω να πιω ήσυχη τον καφέ μου αλλά από ότι φαίνεται εσύ δεν θέλεις να με αφήσεις... Γιαυτό θα πάω στην βεράντα)
Λέω και αμέσως σηκώνομαι με την κούπα μου και βγαίνω στην βεράντα... Έλεος και με την βροχή σε αυτήν την χώρα... Κάθομαι σε μια καρέκλα και πίνω ήσυχη τον καφέ μου... Δεν θέλω να τον σκέφτομαι... Δεν θέλω να ξέρω τίποτα σε σχέση με τον Stephen Anderson... Αρκετά με έχει ταλαιπωρήσει... Χρειάζομαι λίγη ηρεμία... Γίνεται;...