Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Αφιέρωση

Οι μέρες των Χριστουγέννων περνούν γρήγορα... Φυσικά εγώ και η Alicia έχουμε κάνει πολλά ψώνια... Και να φανταστείς έχουν μείνει μόνο δύο ημέρες για την πρωτοχρονιά... Σκέφτομαι να κάνω ένα καλό δώρο στον Stephen... Όπως και σε όλους αλλά... Στον Stephen θέλω να είναι κάτι πολύ ξεχωριστό...

Η ώρα είναι τρεις το μεσημέρι και πέφτουμε πραγματικά εξουθενωμένες στον καναπέ με την Alicia... Εντάξει δεν είναι και το πιο εύκολο να τριγυρνάς όλα τα εμπορικά του Λονδίνου... Ξαφνικά ακούγεται μια πόρτα μέσα από τα δωμάτια και η μικρή έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μας
(δείτε δείτε... Δεν είναι πολύ όμορφο;)
Λέει καθώς κάνει μια στροφή για να θαυμάσουμε το καινούργιο της φουστάνι
(είσαι απλά πανέμορφη... Έλα εδώ)
Μουρμουρίζω ενώ ανοίγω τα χέρια μου και έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μας και χώνεται στην αγκαλιά μας... Παίζουμε και γελάμε μαζί της ώσπου ακούγεται το κινητό μου και αμέσως το βγάζω από την τσέπη μου
(ναι)
(καλησπέρα Bella)
Φφ δεν είναι ο Stephen... Είπε ότι θα μου τηλεφωνούσε μόλις τελειώσει με τις δουλειές του... Ρε λες να με απατάει το κάθαρμα;
(Bella με ακούς;)
(εμ ναι... Ε συγγνώμη Leo αφαιρέθηκα λίγο... Πες μου)
(θέλεις να πάμε για κανένα καφέ;)
(τώρα;)
(ναι... Εκτός αν έχεις δουλειά)
Ναι η δουλειά μου είναι να μάθω που χάθηκε ο Stephen... Αλλά και πάλι δεν μπορώ να δεχτώ την πρόταση του... Δεν θέλω να θυμησω τον Stephen... Και είναι κρίμα να τσακωνόμαστε αυτές της όμορφες ημέρες που θέλω να της περάσω με όσους αγαπώ και φυσικά συμπεριλαμβάνεται και αυτός μέσα
(σορρυ αλλά δεν μπορώ σήμερα... Ξέρεις... Πρωτοχρονιά)
(ναι... Καταλαβαίνω... Άρα θα τα πούμε μετά της γιορτές;)
(λογικά ναι... Με συγχωρείς αλλά τώρα πρέπει να σε κλείσω... Θα τα πούμε)
(καλές γιορτές Bella)
(επίσης Leo)
Αποκρίνομαι και το κλείνω... Δεν ξέρω γιατί αλλά... Νιώθω μια μικρή τσιμπιά ενοχής τώρα... Ακουγόταν θλιμμένος τώρα που το κλείσαμε... Λες να κατάλαβε τίποτα;... Σίγουρα θα υποθέσει ότι δεν θέλω να μιλάμε γιατί ακουγόμουν πολύ κάπως
(Leo ε;)
Λέει η Alicia ενώ με κοιτάζει πονηρά και με ανασηκωμένο το φρύδι
(είναι απλά φίλος Alicia... Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν μπορώ να κοιτάξω πέρα από τον Stephen)
Μουρμουρίζω και κουνάει ειρωνικά το κεφάλι της δείχνοντάς μου ότι δήθεν με πιστεύει... Όχι δεν θυμώνω... Γιατί αυτό που λέω είναι αλήθεια... Δεν θέλω κανέναν άλλον πέρα από τον περίπλοκο... Βλάκα και αφόρητα ευμετάβλητο... Σέξι και γλυκό Stephen Anderson... Αυτός είναι πραγματικά φτιαγμένος για μένα... Και τότε μου έρχεται μια ιδέα... Χμμ ανυπομονώ να έρθει η νύχτα που θα αλλάξουμε χρόνο...