Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Το ξέρουν

Σε λίγες ώρες μετά βρέθηκα στο γραφείο του Brandon να φωνάζω και να υστεριάζω σαν την τρελή ενώ πηγαινοέρχομαι νευρικά... Πέρα δώθε συνεχώς
(πρέπει να σβήσουμε αυτό το ηλίθιο άρθρο... Πρέπει κάπως να εξαφανίσουμε τις φωτογραφίες Brandon)
(δυστυχώς δεν γίνεται Bella)
Δεν παίζει
(τι είπες;)
(αυτό που άκουσες... Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα εναντίον τους... Άλλωστε αυτό που γράφουν είναι η αλήθεια... Σωστά;)
(ναι... Είναι αλήθεια είμαστε μαζί με τον Stephen... Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θέλω να βγάλω φιρμάνη στα περιοδικά για την σχέση μας... Θα ήταν εντελώς ηλίθιο και ανώριμο)
(έπρεπε να ήσασταν πιο προσεκτικοί εφόσον δεν ήθελες να σας γράψουν τα περιοδικά)
Ναι ευχαριστώ για την συμβουλή αλλά δεν με βοηθάει καθόλου την συγκεκριμένη στιγμή... Θεέ μου δεν θέλω να το μάθουν οι δικοί μας... Όχι έτσι τουλάχιστον
(τι θα κάνω τώρα;)
(γιατί πανικοβάλεσαι τόσο πολύ;... Στο κάτω κάτω δεν κάνατε και κανένα έγκλημα... Απλώς ερωτευτήκατε)
(δεν με νοιάζει αν το μάθει όλος ο κόσμος... Με νοιάζει που θα το μάθουν οι γονείς μας... Γαμώτο γιατί τώρα;... Τόσο καιρό ήμασταν μαζί γιατί να μας καταλάβουν τώρα... Ποιός ο λόγος;)
Αναρωτιέμαι ενώ το μυαλό μου τρέχει σε διάφορα πρόσωπα... Ποιός θα μου το έκανε άραγε αυτό;... Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί;
(πρέπει να τον βρω)
(τι είπες;)
(δεν ξέρω ποιός το έκανε αυτό... Αλλά θα τον βρω και πολύ σύντομα μάλιστα)
Λέω με αποφασιστικό τόνο ενώ φεύγω σχεδόν τρέχοντας από το γραφείο του... Πρέπει να μιλήσω στον Stephen... Σίγουρα θα μπορέσει να με βοηθήσει...

Βρίσκομαι έξω από την πόρτα του και ξαφνικά βρίσκομαι σε μεγάλο δίλημμα... Απλά χτυπά Bella... Έχω πολύ κακό προαίσθημα... Καλά λένε πως το παρελθόν πάντα θα σε κυνηγά... Φφ έλα τώρα Bella τελείωνε... Παίρνω μια βαθιά ανάσα θάρρους και τελικά χτυπάω την πόρτα... Σε ούτε ένα λεπτό εκείνος την ανοίγει και με κοιτάζει έκπληκτος
(μωρό μου;... Τι κάνεις εδώ;)
(εμ ε... Εγώ)
Έλα τώρα μην κολλάς ρε Bella
(τι έγινε;)
(πρέπει να μιλήσουμε)
Λέω αποφασιστικά και τον παρατηρώ να κατζουφιάζει... Άσχημο αυτό για εμένα... Ύστερα κάνει στην άκρη και μπαίνω μέσα
(σε ακούω)
Λέει ενώ κλείνει την πόρτα και παίρνω μια βαθιά ανάσα θάρρους... Έλα Bella μπορείς
(μωρό μου σε νιώθω λίγο τσιτωμένη... Έγινε κάτι σοβαρό;)
Ρωτάει ενώ ακουμπάει τους ώμους μου και αυτόματα νιώθω να χαλαρώνω... Αλλά για λίγο... Παίρνω μια ακόμη βαθιά ανάσα και στρέφομαι για να τον κοιτάξω κατάματα... Γαμώτο τώρα νιώθω πιο αδύναμη από ποτέ... Δεν μπορώ να τον κοιτάζω... Μου προκαλεί νευρικότητα
(σήμερα... Είδα κάτι που... Που)
Έλα τώρα ρε Bella
(που τι;)
(που με αναστάτωσε)
Λέω βιαστικά και το κατζούφιασμα του γίνεται εντονότερο
(και τι ήταν αυτό;)
Ρωτάει ενώ με προσπερνάει και τον βλέπω να πηγαίνει προς το μπαρ με τα ποτά που διαθέτει η σουίτα... Φυσικά και τον ακολουθώ... Χρειάζομαι ένα ποτό για να ηρεμήσω
(όταν πήγα στο σπίτι... Στην κουζίνα ήταν ένα)
Αμέσως σταματάω καθώς βλέπω ότι υπάρχει ένα περιοδικό στο μπαρ... Το παίρνω και φτάνω στην σελίδα όπου γράφουν για εμάς... Τι στο καλό... Αμέσως σηκώνω το κεφάλι και τον κοιτάζω έκπληκτη
(το ήξερες)
(προφανώς)
Αποκρίνεται ενώ τρίβει κάπως νευρικός το πηγούνι του
(και δεν σε πειράζει;)
Ρωτάω ενώ νιώθω ένα μικρό κύμα αγανάκτησης να με κατακλύζει και σηκώνει το κεφάλι για να με κοιτάξει
(αυτή την κουβέντα την κάναμε πριν από τέσσερα χρόνια... Δεν έχω θέμα αν γράψουν για εμάς... Αλλά προφανώς έχεις εσύ)
Αποκρίνεται ενώ η φωνή του χαμηλώνει στα τελευταία του λόγια και κάθεται σε έναν σκαμπό στο μπαρ... Κοίτα πως όλα ξανά γυρνούν... Όντως πριν από τέσσερα χρόνια είχαμε την ίδια διαμάχη με σήμερα... Ελπίζω να μην καταλήξουμε σε τσακωμό πάλι... Γιατί ειλικρινά δεν θα το αντέξω
(δεν με νοιάζει αν θα το μάθουν οι άλλοι... Με νοιάζει που θα το μάθουν οι δικοί μας κατά αυτό τον τρόπο)
(πριν από τρεις ημέρες που ήμουν στην Αμερική... Μίλησα με τους δικούς μου για εμάς)
Τι;... Πλάκα κάνει
(σοβαρά;)
Ρωτάω και γνέφει αργά καταφατικά με το κεφάλι του... Δεν το πιστεύω
(μην ανησυχείς... Ίσα ίσα που χάρηκαν κιόλας)
(σίγουρα τώρα το ξέρουν και οι δικοί μου)
Αποκρίνομαι σιγανά και γελάει... Σορρυ θέλει να με εκνευρίσει κι άλλο;
(τι είναι τόσο αστείο;)
Ρωτάω και τον παρακολουθώ να σηκώνεται και να με πλησιάζει με αργά σταθερά βήματα ενώ τα μάτια του λάμπουν
(ούτε βήμα παραπάνω Anderson)
Λέω απειλητικά ενώ απλώνω το χέρι και αγγίζω το στήθος του... Εκείνος πάλι τίποτα... Εντελώς αφασίας... Χαμογελάει λες και δεν έγινε τίποτα
(γιατί δεσποινίς Dillon;... Θα μου κάνετε κανένα κακό;)
Χμμ μην παίρνεις και όρκο... Ξαφνικά παίρνει το χέρι μου και φιλάει την αναστροφή της παλάμης μου... Με αποσυντονίζει
(όταν θυμώνεις... Η φλέβα εδώ στο μέτωπο σου... Γίνεται πιο έντονη)
Μουρμουρίζει ενώ απλώνει το χέρι και χαϊδεύει εκείνο το σημείο με τον αντίχειρα του... Τώρα προσπαθεί να με τουμπάρει αλλά τέσπα
(το ήξερα ήδη)
Αποκρίνομαι ενώ σταυρώνω πεισματάρικα τα χέρια στο στήθος μου και εκείνος γελάει... Ξαφνικά με σηκώνει στην αγκαλιά του και με στριφογυρίζει... Ει όχι... Γαμώτο με αποσπά εντελώς
(έλα καρδιά μου... Χαμογέλα μου λίγο)
Καρδιά του;... Πρώτη φορά με λέει έτσι... Ω έλα τώρα με έχει κατά τουμπάρει... Εδικά με αυτά τα μάτια και αυτό το γλυκό του χαμόγελο... Γαμώτο δηλαδή
(θα μου τα πληρώσεις όλα αυτά κάποια ημέρα)
Λέω ενώ τυλίγω τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και ενώνω τα χείλη μας σε ένα μακρόσυρτο τρυφερό φιλί... Ύστερα τον οδηγώ προς τον καναπέ... Τον ρίχνω πάνω του και μετά τον καβαλάω
(χμμ αποφασιστική η δεσποινίς Dillon)
Λέει με σαρκαστικό τόνο ενώ τα μάτια του λάμπουν από ευθυμία και δένω τα δάχτυλα μου με τα δικά του
(άλλαξαν πολλά από τότε κύριε Anderson)
Μουρμουρίζω και σκύβω για να του δώσω ένα σύντομο φιλί στα χείλη
(ναι όντως... Έχεις γίνει μια κοκαλιάρα ψηλομύτα)
Αποκρίνεται και τον κοιτάζω με το στόμα ανοιχτό από το σοκ
(εγώ;... Ψηλομύτα;... Χωρίζουμε)
Λέω ενώ κάνω να σηκωθώ αλλά εκείνος τυλίγει τα χέρια του γύρω μου και ανακάθεται ώστε να είμαστε μύτη με μύτη
(βρε χαζό... Σε πειράζω)
Ψιθυρίζει και με φιλάει στο στόμα... Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου ενώ τον κοιτάζω με ανασηκωμένο το φρύδι
(με πειράζεις ε;... Να σκέφτεσαι πριν μιλάς Anderson... Γιατί δεν το έχω και σε πολύ... Μαζεύω τα πράγματα μου και φεύγω... Σε προειδοποιώ... Αν τολ)
(εντάξει εντάξει... Μπορείς να το βουλώσεις και να με φιλήσεις τώρα;)
Πετάει και τα μάτια μου γουρλώνουν από το σοκ... Αλλά πριν πω το οτιδήποτε τα χείλη του έχουν κλείσει στα δικά μου ουσιαστικά σωπαίνοντας με... Χμμ Stephen... Αν και δεν το παραδέχομαι μου αρέσει η αποφασιστικότητα του... Αυτό που δεν μου αφήνει περιθώρια για να αποφασίσω... Αυτός είναι ο Stephen μου.