Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Σκέψεις

Την επόμενη ημέρα ξυπνάω νωρίς και τον παρακολουθώ καθώς κοιμάται ήρεμος δίπλα μου... Οι απαλές ακτίνες του ήλιου αγγίζουν το πρόσωπο του κάνοντας τον ακόμα πιο όμορφο... Πως άντεχα τέσσερα χρόνια χωρίς αυτόν;... Χωρίς όλες αυτές τις μικρές στιγμές μας που λάτρευα τόσο πολύ... Μου έλειψε να ξυπνάω μαζί του... Να ετοιμάζουμε μαζί πρωινό... Να με πειράζει... Να τον πειράζω... Να παίζουμε κυνηγητό μέσα σε όλο το σπίτι... Να καθόμαστε αγκαλιά... Φφ είναι τόσα πολλά... Η λίστα μου είναι ατελείωτη... Πάντως σήμερα είμαι καλύτερα... Οπότε λέω να βγω έξω να πάρω λίγο αέρα... Να καθαρίσει το μυαλό μου... Να σκεφτώ καθαρά... Του δίνω ένα απαλό φιλί στην γωνία του στόματος του και ύστερα σηκώνομαι από το κρεβάτι...

Περπατάω εδώ και αρκετές ώρες στους δρόμους του Λονδίνου με χιλιάδες σκέψεις να βασανίζουν το κεφάλι μου... Είμαι πολύ μπερδεμένη... Απο την μια έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από εκείνη την ημέρα στο αεροδρόμιο... Όταν μου είπε για πρώτη φορά σ'αγαπώ... Πιστεύω πως ότι και να μου έλεγε τότε... Δεν θα έπιανε... Ήθελα τόσο πολύ να φύγω... Το χρειαζόμουν... Έπρεπε να φύγω... Αλλά τώρα... Μετά από τέσσερα χρόνια ο Stephen επέστρεψε και μου ζητά περισσότερα... Ξέρω πως είναι σίγουρος για την επιλογή του... Αλλά το θέμα είναι... Για πόσο καιρό θα είναι σίγουρος;... Και αν ξαφνικά αλλάξει γνώμη... Δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια με σκεφτόταν;... Και αν ήταν έτσι γιατί δεν ερχόταν να με βρει;... Φφ ώρες ώρες δεν μπορώ να τον καταλάβω... Συνεχίζω να περπατάω άσκοπα... Χωρίς κάποιον ιδιαίτερο προορισμό... Τι να κάνω τώρα;... Ο Stephen ήρθε αποφασισμένος... Το νιώθω... Φφ δεν ξέρω... Είμαι πολύ μπερδεμένη
(εϊ Bella)
Μία γνωστή αντρική φωνή κάνει τα βήματα μου να σταματήσουν και στρέφομαι για να δω τον Leo να τρέχει προς το μέρος μου... Καλέ αυτός όσο πάει ομορφαίνει
(εϊ... Καλημέρα)
(καλημέρα... Βλέπω πως είσαι πρωινός τύπος... Δεν στο χα)
Λέει με κεφάτο τόνο και χαμογελάω
(πως και από εδώ;)
Ρωτάει και ανασηκώνω τους ώμους
(είπα να κάνω μια βόλτα... Εσύ;)
(κι εγώ... Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Ξέρεις σε αναζωογονεί)
Α μάλιστα
(λοιπόν... Τι λες να πάμε για κανένα καφέ;)
Προτείνει και άρχισα σκέφτομαι πως δεν είναι και τόσο καλή ιδέα... Αλλά μετά λέω... Γιατί όχι;
(φυσικά)
Απαντάω και τον ακολουθώ ως μια κοντινή καφετέρια...

(και για πες μου δεσποινίς Dillon... Πως αισθάνεσαι τώρα που είσαι μια διάσημη σεφ;)
Ρωτάει ο Leo ενώ η σερβιτόρα αφήνει τους καφέδες και μερικά κρουασάν στο τραπέζι μας
(να σου πω την αλήθεια... Δεν έχουν αλλάξει και πολλά... Εκτός το ότι πλέον είμαι ένα αναγνωρίσιμο άτομο... Ξες συνεντεύξεις... Πολλές δουλειές... Μέχρι και πρόταση για εκπομπή μου έκαναν αλλά δεν δέχτηκα)
(γιατί;)
Ρωτάει και ρουθουνίζω
(δεν είμαι εγώ για τηλεόραση)
Μουρμουρίζω ενώ πίνω μια γουλιά από τον καφέ μου
(γιατί όχι;... Είσαι όμορφη... Ταλαντούχα... Σίγουρα θα σε λάτρευαν)
Λέει ενώ με κοιτάζει έντονα μέσα στα μάτια και παρατηρώ πως τα μάτια του είναι ανοιχτό καστανό... Όχι όπως του Stephen βέβαια... Χριστέ μου τι λέω;
(δεν με πείθεις γιατρέ)
Αποκρίνομαι πειραχτηκά και γελάει πνιχτά
(τώρα σειρά σου... Πες μου κάτι για σένα)
Προσθέτω ενώ πίνω τον καφέ... Πολύ ωραίος πάντως
(εγώ είμαι γυναικολόγος όπως σου είπα... Η δουλειά μου είναι κουραστική... Αλλά μου αρέσει... Γιαυτό άλλωστε και την επέλεξα)
Μουρμουρίζει και πραγματικά εκπλήσσομαι... Είναι όμορφος άντρας... Αναρωτιέμαι έχει κάποια κοπέλα;... Αλλά πριν προλάβω να ρωτήσω το τηλέφωνο μου χτυπάει και αμέσως το βγάζω από την τσέπη μου... Αμάν ο Stephen... Το σηκώνω
(ναι;)
(καλημέρα μωρό μου... Που είσαι;)
Ρωτάει και από τον τόνο της φωνής του καταλαβαίνω πως είναι αγουροξυπνημένος... Χμμ μακάρι να ξυπνούσα μαζί του
(έξω... Εσύ τώρα ξύπνησες;)
(ναι... Είσαι καλά;... Γιατί βγήκες;)
(ήθελα να κάνω μια βόλτα... Θα τα πούμε σε λίγο εντάξει;)
(εντάξει... Σε περιμένω)
Λέει και το κλείνω... Ουφ ευτυχώς... Δεν ήθελα να του πω την αλήθεια επειδή δεν ξέρω πως θα αντιδράσει... Άσε που δεν είμαστε μαζί για να δίνω και λογαριασμό
(όλα καλά;)
Ρωτάει εκείνος και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω... Έλα Bella... Ανέκφραστη
(ναι ναι απλά... Πρέπει να φύγω)
(γιατί;)
(έχω μερικές δουλειές)
Απαντάω ενώ του χαρίζω ένα γλυκό χαμόγελο... Ύστερα βγάζω το πορτοφόλι μου για να πληρώσω αλλά ξαφνικά εκείνος πιάνει το χέρι μου και αυτόματα το βλέμμα μου συναντά το δικό του
(κερασμένα από εμένα)
Λέει ενώ παρατηρώ τα μάτια του να λάμπουν καθώς μου χαμογελάει γοητευτικά... Τώρα σορρυ τι κάνει;
(σ'ευχαριστώ Leo)
(ελπίζω να σε ξανά δω)
Λέει και με ένα τελευταίο χαμόγελο φεύγω... Ευτυχώς... Για κάποιον περίεργο λόγο άρχισα να νιώθω άβολα...

Μόλις φτάνω το σπίτι βρίσκω τον Stephen στην κουζίνα να τρώει τοστ στον πάγκο... Αμέσως βγάζω το παλτό μου και το κρεμάω στον καλόγερο... Ύστερα τα παπούτσια και το κασκόλ... Θεέ μου έκανε κρύο τελικά... Αμέσως πηγαίνω στην κουζίνα και χωρίς να αντισταθώ πηγαίνω και τον αγκαλιάζω από τα πλευρά του
(καλημέρα)
Μουρμουρίζω και χαμογελάει... Ύστερα γυρίζει το κεφάλι και με φιλάει στο μέτωπο
(χμμ δροσερή είσαι... Πως πέρασες;)
Λέει ενώ κάθομαι απέναντι του στο πάγκο και παίρνω ένα τοστ από το πιάτο του... Δεν πρόλαβα να φάω τα κρουασάν
(καλά... Καθάρισε το μυαλό μου)
Αποκρίνομαι και με κοιτάζει αινιγματικά... Σαν να προσπαθεί να μπει μέσα στο κεφάλι μου και να διαβάσει τις σκέψεις μου... Του χαρίζω ένα γλυκό χαμόγελο ενώ συνεχίζω να τρώω το τοστ μου... Δεν θέλω να του μιλήσω προς το παρόν... Εξάλλου δεν έγινε και κάτι το τραγικό... Για έναν καφέ πήγαμε... Σιγά...

Και κάπως έτσι πέρασε η μέρα... Αργά και απλά... Το βράδυ αφού έχω κοιμήσει την μικρή πηγαίνω στο δωμάτιο μου όπου βρίσκω τον Stephen ξαπλωμένο ανάσκελα με τα μάτια κλειστά και τα χέρια ακουμπισμένα στο στομάχι του... Φαίνεται τόσο γαλήνιος... Τον πλησιάζω και κάθομαι στο κρεβάτι δίπλα του... Ύστερα σκύβω και τον φιλάω στο μέτωπο... Θεέ μου αυτός καίει
(Stephen κοιμάσαι;... Stephen)
Λέω μαλακά ενώ τον σκουντάω στον ώμο και έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα τα μάτια του ανοίγουν αργά
(καίγεσαι... Πήρες χάπι;)
Τον ρωτάω και γνέφει καταφατικά με το κεφάλι ενώ ξανά κλείνει τα μάτια του... Δέκατα πρέπει να έχει... Χωρίς να το πολύ σκεφτώ περνάω το χέρι μου κάτω από το κεφάλι του και τον τραβάω στο στήθος μου ενώ με το άλλο χέρι παίζω με τα μεταξένια μαλλιά του... Χμμ γλυκέ μου Stephen... Είναι χαζό επειδή νιώθω τύψεις για σήμερα;... Νιώθω λες και έκανα κάτι κακό επειδή βγήκα με τον Leo... Δεν κάναμε κάτι το τρελό... Ούτε θέλω να μπλέξω ερωτικά μαζί του... Απλά είναι καλός... Ευγενικός... Ίσως γίνουμε καλοί φίλοι... Αλλά προς το παρόν πρέπει να δω τι θα κάνω με τον κύριο Anderson... Ο οποίος με έχει κατά μπερδέψει για μια ακόμα φορά.