Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Πατέρας

Την επόμενη ημέρα όλα κυλούν ομαλά... Σχεδόν δηλαδή... Η Alicia περπατάει συνεχώς στην κουζίνα προσπαθώντας να βρει κάποια απασχόληση... Είναι νευρική... Απο στιγμή σε στιγμή θα έρθει ο Adam... Οπότε καταλαβαίνετε
(ηρέμησε παιδί μου)
Λέω ενώ κάθομαι σε έναν σκαμπό και πίνω το ποτήρι με τον χυμό μου
(δεν μπορώ... Έχω άγχος για την μικρή... Πως θα τον αντιμετωπίσει άραγε;)
(είναι μικρή ακόμη Alicia... Της έχεις πει πολλά καλά πράγματα... Οπότε τον έχει ήδη αγαπήσει... Μην ανησυχείς)
Ξαφνικά ακούγεται το κουδούνι και εκείνη αναπηδά στην θέση της
(ήρθε)
(θα ανοίξω εγώ... Εσύ πήγαινε φέρε την μικρή)
Μουρμουρίζω και αμέσως τρέχουμε... Μόλις ανοίγω την πόρτα και τον αντικρίζω... Πραγματικά αρχίζω να νιώθω περίεργα... Είναι η πρώτη φορά που ο Adam θα φερθεί σαν πραγματικός άντρας
(καλησπέρα)
Λέει ενώ χώνει το χέρι στα μαλλιά του και κάνει μερικά βήματα μέσα... Φαίνεται νευρικός... Καλό είναι αυτό
(η μικρή θα έρθει σε λίγο)
(ωραία)
Λέει και μπορώ να διακρίνω στάλες ιδρώτα να κυλούν στον κρόταφο του... Πολύ καλό σημάδι αυτό... Ξαφνικά ακούω βήματα και ο Adam γυρίζει για να αντικρίσει την Alicia να έρχεται προς το μέρος μας κρατώντας την μικρή από το χέρι... Ήρθε λοιπόν η κρίσιμη στιγμή... Τους παρακολουθώ να κοιτάζουν για πολλές ώρες ο ένας τον άλλο στα μάτια... Η μικρή φαίνεται έκπληκτη ενώ ο Adam έχει χάσει την γη κάτω από τα πόδια του... Τώρα που τους βλέπω μαζί... Παρατηρώ μεγάλη ομοιότητα... Μα τόσο πολύ να του μοιάζει... Εξωτερικά ευτυχώς
(λοιπόν Vanessa... Αυτός είναι ο Adam... Ο πατέρας σου)
Λέει η Alicia και ξαφνικά ο Adam την πλησιάζει και γονατίζει μπροστά της... Την κοιτάζει για μερικά λεπτά δίχως να την αγγίζει η να της μιλά... Απλώς την παρατηρεί... Πλάκα πλάκα αυτή... Είμαι συγκινητική εικόνα... Ξαφνικά ακούγεται ένα αναφιλητό που βγαίνει από τον Adam και η μικρή απλώνει το χέρι για να χαϊδέψει το μάγουλο του
(γιατί κλαις μπαμπά;)
Μπαμπά... Θεέ μου φαντάζομαι πως νιώθει ο Adam αυτή την στιγμή
(μπορώ να σου κάνω μια αγκαλιά;)
Την ρωτάει με τραχιά φωνή και αμέσως η μικρή τυλίγει τα μικρά χεράκια τις γύρο από τον λαιμό του... Ο Adam πλέον κλαίει κανονικά... Δίχως να τον νοιάζει αν τον ακούμε εμείς... Σιγά και επειδή είναι άντρας τι σημαίνει;... Ότι δεν έχει καρδιά η συναισθήματα;... Ότι δεν κλαίει;
(ας τους αφήσουμε καλύτερα μόνους)
Λέω στην Alicia η οποία έχει μείνει παγωμένη στην θέση της και τους κοιτάζει βουρκωμένη... Την τραβάω μαζί μου στην κουζίνα και καθόμαστε στον πάγκο
(πως νιώθεις;)
Την ρωτάω και ανασηκώνει τους ώμους ενώ παίζει νευρικά με τα δάχτυλα της
(περίεργα)
Απαντάει και πλέον τα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της και γλιστράνε γρήγορα στο πρόσωπο της... Ω Alicia... Σίγουρα αυτή η στιγμή ήταν πολύ δύσκολη και για τους δύο... Καλύτερα να τους αφήσω μόνους... Έχουν να πουν πολλά μεταξύ τους... Ειδικά η Alicia και ο Adam...