Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Συζήτηση

(εγώ επιμένω πως δεν είναι καλή ιδέα)
Λέει ο Stephen καθώς αφήνει τις βαλίτσες μας ξανά στην ντουλάπα... Ναι τελικά θα μείνουμε για λίγο ακόμα... Αλλά θα φύγουμε αργότερα μιας και τώρα προέχει η συζήτηση με τον Adam
(βρε μωρό μου δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς)
(φυσικά και μπορούμε... Τώρα θα ήμασταν ήδη στο ξενοδοχείο και θα ξαπλώναμε αγκαλιά)
(ναι αλλά είπε πως είναι επείγον... Σε παρακαλώ βρε αγάπη μου)
Λέω και τον κοιτάζω όσο πιο γλυκά μπορώ ενώ σκεπάζω με τα χέρια μου τα δικά του... Εκείνος με κοιτάζει με μισάνοιχτο στόμα... Έτοιμος να λυγίσει
(γαμώτο)
Μουγκρίζει ενώ κατεβάζει το κεφάλι και αφήνει μια μεγάλη ανάσα αγανάκτησης
(εντάξει λοιπόν... Για μια ακόμη φορά νίκησες... Θα μείνουμε και θα τον περιμένουμε τον κύριο)
Λέει φανερά θυμωμένος και ύστερα κάνει μεταβολή και φεύγει... Αχ βρε Stephen... Αν δεν αντιδρούσε τόσο υπερβολικά... Ξαφνικά ακούγεται ένα χτύπημα από την πόρτα και φυσικά ξέρω ποιός είναι... Επειδή σίγουρα ο Stephen δεν θα ανοίξει... Πηγαίνω και ανοίγω εγώ
(καλημέρα)
Λέει κάπως αμήχανα δίχως να με κοιτάζει και παίρνω μια βαθιά ανάσα
(έλα μέσα)
Μουρμουρίζω και με μερικές δρασκελιές έρχεται μέσα στην σουίτα ενώ εγώ κλείνω την πόρτα
(πάμε στο σαλόνι)
Λέω και περπατάμε μαζί ως εκεί... Ευτυχώς ο Stephen δεν είναι εδώ... Και λογικά δεν θα παρευρεθεί στην συζήτηση μας... Οπότε καθόμαστε ο ένας απέναντι από τον άλλον στους καναπέδες και ξεκινά
(Bella αυτές τις ημέρες... Ειλικρινά σκέφτηκα μερικά πράγματα και... Κατέληξα ότι)
Κάνει μια παύση καθώς φαίνεται υπερβολικά νευρικός... Τι διάολο;
(πες το ρε Adam)
(κοίτα όταν μου μίλησες για την μικρή... Δεν ξέρω αλλά... Ένιωσα πως... Κάτι έσπασε μέσα μου)
Κάνει πάλι μια παύση και περνάει νευρικά το χέρι από τα μαλλιά του
(θέλω να την γνωρίσω Bella)
Τι;... Ειλικρινά αν μπορούσαν τα μάτια μου να βγουν από το κρανίο μου... Σίγουρα θα έβγαιναν τώρα... Τον κοιτάζω έκπληκτη από την αποκάλυψη του και πραγματικά δεν πιστεύω στα αυτιά μου
(Adam... Είσαι σίγουρος;... Ξέρεις τι σημαίνει ένα παιδί έτσι;)
(φυσικά Bella... Όμως αυτή την μικρή... Θέλω να την γνωρίσω... Να την δω έστω και για λίγο)
Λέει ενώ με κοιτάζει μέσα στα μάτια και μπορώ να διακρίνω την ειλικρίνεια αλλά και την επιθυμία... Όμως υπάρχουν κάποιοι όροι που πρέπει να θέσουμε από την αρχή
(πρόσεξε Adam James... Έτσι και μου λες ψέμματα)
(όχι όχι... Σου το ορκίζομαι... Αυτή την φορά το εννοώ)
(Adam... Αν αναγνωρίσεις το παιδί.. Απο εκεί και πέρα είσαι δεσμευμένος... Η θα την κάνεις να σε μισήσει η να σε αγαπήσει ακόμη περισσότερο)
Μουρμουρίζω και τον παρατηρώ να κατζουφιάζει καθώς σκέφτεται κάτι... Σίγουρα αυτά που του είπα... Πρέπει να καταλάβει... Δεν θα τον αφήσω να παίξει με την ψυχολογία της μικρής... Με εμάς μπορεί να κάνει ότι θέλει... Αλλά όχι με την μικρή... Δεν του το επιτρέπω
(επιμένω... Θέλω να την δω)
Λέει με αποφασιστικό τόνο και αμέσως τον αρπάζω από την μπλούζα και τον κοιτάζω απειλητικά μέσα στα μάτια
(κοίτα κακομοίρη μου και μας μπλέξεις πουθενά... Ειδικά την μικρή... Θα σε θάψω ζωντανό Adam... Και δεν αστειεύομαι και αυτές τις μαλακίες που παίρνεις θα τις κόψεις)
(δεν... Δεν μπορώ)
Λέει και τον κοιτάζω ακόμη πιο άγρια
(αν θέλεις όντως να δεις την κόρη... Τότε θα το κάνεις... Πίστεψε με είναι μηδαμινή θυσία μπροστά σε αυτό το αξιολάτρευτο πλάσμα που θα έδινε τα πάντα για να σε γνωρίσει... Ίσως θα έπρεπε να μπεις σε ένα κέντρο απεξάρτησης)
(ρε Bella... Δεν είμαι κανένας μανιακός... Σταμάτα)
Λέει φανερά θυμωμένος ενώ σηκώνεται και βαδίζει προς το παράθυρο... Βάζω στοίχημα πως οι γονείς του δεν έχουν ιδέα για όλο αυτό
(δεν ξέρω τι είσαι και τι όχι Adam... Αλλά πρέπει να το πάρεις στα σοβαρά όλο αυτό με την μικρή... Δεν είναι παιχνίδι... Ούτε καμιά γκόμενά που μπορείς να παρατήσεις με ένα ξερό σημείωμα)
Στα τελευταία λόγια γυρίζει και με κοιτάζει σχεδόν σοκαρισμένος... Δεν με νοιάζει αν τον πείραξε... Αλλά πρέπει να καταλάβει και να το πάρει στα σοβαρά... Πρέπει να κάνει κάτι σοβαρό για πρώτη φορά στην ζωή του
(σου δίνω διορία να το σκεφτείς... Αν δεν)
(όχι... Είμαι αποφασισμένος... Θέλω να γνωρίσω την κόρη μου... Και αν είναι να σταματήσω τα ναρκωτικά για αυτήν)
Κάνει μια και γυρίζει γυρίζει αργά για να με κοιτάξει
(ναι... Θα το κάνω)
Αποκρίνεται πραγματικά σίγουρος για τον εαυτό του και πραγματικά μέσα μου νιώθω υπερήφανη για τον Adam... Αλλά σιγά μην του το δείξω... Πρέπει να δείξω υπομονή... Και να τον προσέξω πάρα πολύ... Πρέπει να τον παρακολουθώ πολύ στενά... Για την μικρή... Για την ασφάλεια της... Ναι δεν τον εμπιστεύομαι εκατό της εκατό... Είναι αλήθεια... Όμως αν πραγματικά έχει αλλάξει... Τότε αξίζει μια ευκαιρία...

Έπειτα από μερικές ώρες βρισκόμαστε στο αμάξι μόνο εγώ και ο Stephen... Εκείνος οδηγεί σιωπηλός ενώ εγώ κοιτάζω έξω τον συννεφιασμένο ουρανό... Ναι είναι ακόμα θυμωμένος μαζί μου... Δεν μιλάει... Απλά κοιτάζει προσηλωμένος τον δρόμο... Δεν ξέρω γιατί... Όμως όλο αυτό... Με γυρίζει πίσω... Όταν ήμασταν ακόμα στην αρχή της... Ομολογουμένως περίεργης σχέσης μας... Φφ δεν αντέχετε αυτό
(δεν μου μιλάς;)
Ρωτάω μουτρωμένα ενώ στρέφω το βλέμμα μου πάνω του αλλά δεν λέει κάτι... Ούτε ένα βλέμμα δεν μου ρίχνει... Φφ πόσο με εκνευρίζει όταν κάνει έτσι
(Stephen έλεος... Ας μην κάνουμε τα ίδια λάθη με το παρελθόν)
Αυτό φαίνεται να του τραβάει την προσοχή καθώς στρέφει στιγμιαία το κεφάλι για να με κοιτάξει
(κι εγώ το ίδιο λέω αλλά από ότι φαίνεται... Εσύ δεν θέλεις να με ακούσεις)
Λέει και μπορώ να διακρίνω τον θυμό στον τόνο της φωνής του... Ω έλα Stephen... Αμέσως απλώνω το χέρι και πιάνω το δικό του
(Stephen μην το κάνεις αυτό)
Μουρμουρίζω αλλά δεν με κοιτάζει... Ούτε κάνει κάποια κίνηση για να τραβήξει το χέρι του από το κράτημα μου... Ξέρω πως δεν θα κρατηθεί για πολύ ακόμα... Σε λίγο θα λυγίσει... Τον νιώθω
(με τρελαίνει όλο αυτό ρε Bella... Αυτός ο άντρας σου έκανε κακό... Όπως και στην Alicia που σίγουρα δεν θα τον δεχτεί όπως εσύ... Είναι επικίνδυνος ακόμα και την μικρή)
(το ξέρω... Όμως έχει κάθε δικαίωμα να την δει... Έστω και για λίγο)
Μουρμουρίζω προσπαθώντας να τον κάνω να καταλάβει το σκεπτικό μου... Ξερω πως κανονικά ο Adam δεν αξίζει ούτε καν να αγγίξει την μικρή... Επειδή κάποτε την μισούσε... Δεν την ήθελε και σίγουρα αυτό η Alicia το κράτησε μέσα της... Θεέ μου ποιός ξέρει τι θα συμβεί όταν μάθει πως ο Adam έρχεται για την μικρή... Σίγουρα θα γίνει χαμός και σίγουρα θα νευριάσει μαζί μου... Όμως καλός η κακός έχει και εκείνος δικαιώματα... Καλύτερα να τα βρουν μεταξύ τους... Ξαφνικά ο Stephen τραβάει το χέρι μου και φιλάει την αναστροφή της παλάμης μου
(ότι και να γίνει... Εγώ είμαι μαζί σου)
Λέει και πραγματικά τα λόγια του με ενθαρρύνουν τόσο πολύ... Το ήξερα έτσι και αλλιώς... Αλλά θέλω να το ακούω... Να νιώθω την σιγουριά εκατό της εκατό... Γιαυτό τον αγαπάω τον Stephen... Γιαυτό και για πολλά άλλα.