Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Αμφιβολίες

Οι επόμενες ημέρες κυλούν πραγματικά δύσκολα... Ο Stephen είναι όλη την ημέρα στην τσίτα και τα περιοδικά έχουν πάρει φωτιά... Τον κατηγορούν συνεχώς... Τον έχουν υποβιβάσει σαν προσωπικότητα και εκείνος ο ηλίθιος ο Peter το συνεχίζει... Δυστυχώς δεν έχουμε στοιχεία για να αποδείξουμε ότι ο Stephen έχει δίκιο... Ειλικρινά θα τον διαλύσω τον Peter... Αποφασίσαμε να συμβουλευτούμε έναν καλό δικηγόρο και να προχωρήσουμε σε δική...

Σήμερα είναι Παρασκευή και εγώ έχω φουλ δουλειά στην κουζίνα... Φυσικά είναι και αυτός εδώ και πραγματικά με το ζόρι κρατιέμαι... Που και που ακούω μερικούς ψίθυρους αλλά δεν δίνω σημασία και συνεχίζω κανονικά την δουλειά μου...

Μόλις τελειώνω μαζεύω τα πράγματα μου ώσπου ξαφνικά ακούγεται ένα χτύπημα από την πόρτα και γυρίζω για να δω τον Brandon να με κοιτάζει με απόλυτα σοβαρό ύφος
(εμ Bella... Μπορούμε να μιλήσουμε)
Λέει κάπως διστακτικά πάρα το σοβαρό του ύφος... Περίεργο
(φυσικά)
Αποκρίνομαι και με μερικές δρασκελιές έρχεται προς το μέρος μου
(κοίτα Bella... Είσαι μια πολύ καλή και πραγματικά ταλαντούχα μαγείρισσα... Όμως... Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες)
Νομίζω πως καταλαβαίνω που το πάει
(μιλά ξεκάθαρα Brandon)
(θα ήταν καλύτερο... Να κάνεις ένα διάλειμμα για λίγο καιρό από την κουζίνα)
Ειλικρινά δεν περίμενα να το ακούσω αυτό από τον Brandon... Νιώθω λες και με υποτιμά... Τόσο καιρό είμαι εδώ και ποτέ δεν του δημιούργησα κανένα πρόβλημα... Αλλά τι λέω... Έτσι όπως τα έχει μπλέξει ο άλλος ο... Αντε να μην πω... Δεν έχει και ο Brandon κάποια επιλογή
(καταλαβαίνω... Μην ανησυχείς... Αυτή η υπόθεση θα τελειώσει γρήγορα και τότε... Θα δούμε ποιός είναι ο ένοχος)
Λέω ενώ παίρνω τον σάκο μου και φεύγω από εκεί μέσα... Δεν με νοιάζει τι λέει όλος ο κόσμος... Εγώ θα μείνω δίπλα στον Stephen... Δεν φταίει σε τίποτα ρε γαμώτο... Και ο άλλος τον έχει κατηγορήσει για χίλια δύο... Γαμώτο θα τον σκίσω τον παλιό...

Μόλις φτάνω στο σπίτι κάθομαι στον καναπέ και αφήνω μια μεγάλη ανάσα... Για πρώτη φορά στην ζωή μου νιώθω τόσο απελπισμένη... Όλα είναι εναντίον μας... Και όλα εξαιτίας του ηλίθου του Peter... Ας τελειώσει αυτή η υπόθεση και θα τα πούμε καλά
(Bella;)
Η φωνή του Adam με κάνει να τιναχτώ και γυρίζω το κεφάλι για να τον κοιτάξω... Δεν το ανέφερα αλλά ναι... Πλέον ο Adam μένει εδώ με την κόρη του και την Alicia και φαίνεται να τα πηγαίνουν καλά... Τουλάχιστον βγήκε και κάτι καλό από όλο αυτό το μπέρδεμα
(τι έγινε;)
(με έδιωξε)
(ποιός;)
Ρωτάει σαστισμένος και αφήνω μια ακόμη ανάσα να φύγει από τα πνευμόνια μου
(ο Brandon με έδιωξε... Βασικά μου είπε πως θα ήταν καλύτερο να κάνω ένα διάλειμμα από την δουλειά)
(ε εντάξει... Αυτό δεν σημαίνει ότι σε έδιωξε)
Λέει και πραγματικά σφίγγω τα δόντια μου για να μην ξεσπάσω εδώ και τώρα... Γαμώτο τόσες ημέρες κάνω υπομονή και τα πνίγω όλα μέσα μου για τον Stephen... Είναι ήδη χάλια δεν θέλω να τον ζαλίζω κι εγώ
(Bella νομίζω πως είσαι πολύ αγχωμένη... Καλύτερα να ηρεμήσεις λίγο)
(πως;... Όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο... Πως να ηρεμήσω;)
(έι έλα εδώ)
Λέει και με τυλίγει στην αγκαλιά του... Όμως ούτε αυτό με ηρεμεί... Αντιθέτως νιώθω ότι με πνίγει
(ηρέμησε και προσπάθησε να αντιμετωπίσεις την κατάσταση... Είσαι δυνατή Bella... Μην το αφήνεις να σε πάρει από κάτω)
(σ'ευχαριστώ Adam... Αλλά δεν μπορώ... Νιώθω τόσο άχρηστη επειδή δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να αποδείξω την αθωότητα του Stephen)
Μουρμουρίζω και επιτέλους ξεσπάω... Τα δάκρυα τρέχουν γρήγορα από τα μάτια στο πρόσωπο μου και ο Adam με σφίγγει περισσότερο πάνω του
(έλα ηρέμησε... Θα δεις... Όλα θα πάνε καλά... Έχε πίστη και υπομονή)
Μουρμουρίζει και χαϊδεύει ενθαρρυντικά τον ώμο μου... Σκέψου Bella... Κάτι πρέπει να υπάρχει
(πρέπει να φύγω)
Λέω και ανακάθομαι... Σίγουρα ο Stephen θα με περιμένει... Φοράω το παλτό μου και βαδίζω προς την είσοδο... Κρίμα που δεν πρόλαβα να δω την Alicia και την μικρή... Αλλά δεν έχω χρόνο για τίποτα πλέον...

Πηγαίνω με τα πόδια ως το ξενοδοχείο επειδή θέλω να ηρεμήσω... Και δεν βρίσκω καλύτερο τρόπο από το περπάτημα... Κοιτάζω τριγύρω τον κόσμο... Τους δρόμους... Τα αμάξια που πηγαινοέρχονται... Τον συννεφιασμένο ουρανό... Γαμώτο πρέπει να βρω μια λύση... Δεν φταίει... Ο Stephen με έσωσε... Είναι αθώος γαμώτο μου
(χμμ από ότι φαίνεται κάποια έχει προβλήματα)
Ορίστε;... Αμέσως γυρίζω και τα μάτια μου γουρλώνουν καθώς την βλέπω να στέκεται πίσω μου... Αυτό το σατανικό χαμόγελο... Τέλεια μόνο αυτή μου έλειπε τώρα
(Melanie;)
(τι έγινε δεσποινίς τέλεια;... Φαίνεται σαν να σου συνέβη κάτι πολύ σοβαρό)
Λέει και αποφασίζω να μην της δώσω περαιτέρω σημασία... Αρχίζω να περπατάω όμως εκείνη με σταματάει
(τι θέλεις γαμώτο μου;)
Φωνάζω μπροστά στα μούτρα της και τα μάτια της γουρλώνουν από το σοκ
(ω ηρέμησε τίγρη... Για καλό είμαι εδώ)
Εσύ και για καλό;
(ωραίο αστείο)
Λέω και κάνω να την προσπεράσω αλλά δεν με αφήνει
(ξέρω ότι δεν είσαι σε θέση να ακούσεις... Αλλά μπορώ να σας βοηθήσω)
Λέει και κατσουφιάζω
(ξέρω για τα προβλήματα που έχει ο Stephen... Και ξέρω αυτόν τον τύπο... Τον Peter)
Από που και ως που;... Κάτι τρέχει εδώ
(Melanie φύγε σε παρακαλώ)
(κοίτα ο Stephen βρίσκεται σε πολύ άσχημη θέση... Δεν θα ξεμπλέξει εύκολα... Έχει κάνει κι άλλα πράγματα... Πράγματα που δεν ξέρεις και καλύτερα να μην μάθεις)
(τι τι πράγματα;... Τι λες;)
Ρωτάω εντελώς μπερδεμένη και κουνάει το κεφάλι της
(δεν θα σου πω τίποτα παραπάνω... Απλά μπορώ να βοηθήσω... Αρκεί να μου το επιτρέψετε... Τα λέμε)
Και με αυτά τα λόγια επιτέλους φεύγει... Όμως τα λόγια της μένουν καρφωμένα στο μυαλό μου... Τι εννοούσε για τον Stephen... Τι μπορεί να έχει κάνει που δεν το ξέρω εγώ;... Τι στο διάολο θέλουν όλοι από την ζωή μας τέλος πάντων...

(δεν με νοιάζει... Γαμώτο Paul απλώς βρες μου μια λύση σε όλο αυτό το μπέρδεμα... Αφού σου εξήγησα δεν μπορώ να κάνω τίποτα... Όχι από όσο ξέρω)
Τον ακούω να φωνάζει καθώς μπαίνω μέσα στην σουίτα και βαδίζω προς το σαλόνι
(σε παρακαλώ κάνε κάτι... Δεν φταίω γαμώτο μου... Καλά θα τα πούμε αργότερα)
Λέει και το κλείνει... Ύστερα στρέφεται και τα φρύδια του ανασηκώνονται καθώς με βλέπει
(ήρθες)
(φυσικά)
Μουρμουρίζω και βγάζω το τζάκετ μου
(μιλούσα με τον Paul)
(και;)
(από ότι φαίνεται... Δεν είμαστε καθόλου καλά)
Λέει ενώ κάνει μερικά βήματα προς το μέρος μου κι εγώ κάθομαι στον καναπέ
(Stephen... Μήπως μου κρύβεις κάτι;)
Ρωτάω και κατζουφιάζει
(όχι... Γιατί ρωτάς;)
(τίποτα απλά... Πάω να κάνω ένα ντουζ)
Λέω βιαστικά ενώ φεύγω προς το μπάνιο... Ευτυχώς δεν με ακολουθεί... Οπότε κι εγώ προσπαθώ να ηρεμήσω και να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου... Άραγε τι εννοούσε εκείνη;... Τι μπορεί να μου κρύβει ο Stephen... Και πως γίνεται να ξέρει τον Peter... Κάτι γίνει εδώ και θα το ψάξω από αύριο κιόλας.